aslında güzel bi' duygu. her duygu gibi utanmanın da bi' anlamı var. öncelikle sizin, sonrasında da karşı tarafın sınırlarını belirler. olası olumsuzlukların önüne geçer. hiç utanmadığımızı düşünüyorum da; bu dünyaya bi' kere geldim diye donla sokakta gezeyim o halde.
şaka bi' yana aşırısı özgüven eksikliğine giriyor. yaptığın hareketlerin doğruluğunu ve yanlışlığını değerlendirme fırsatını karşındaki insana veriyorsun istemsizce. yanlış olan bu bence. insan kendine saygısını yitiriyor.
nasıl böyle bir şey olabilir derken yiyip yiyip bitirmek kendini. hadi saklanabildiğin herkesten saklandın, onlar neyden utandığını bile bilmiyorken; peki nasıl kaçacaksın kendinden bu saatten sonra?
günümüzde pek bir anlam ifade etmeyen durum. doğrular yapanlar utanıyor, yanlışları yapanlar utanmıyor. sevmek ve sevişmek utanç verici, nefret etmek ve öldürmek utanç verici değil. gerçi ben sevişirken de utanmıyorum ama çoğu utanıyor..
insanlıktan utanıyorum ben.
insanlardan. insanlar yüzünden.
insanların yüzüne bakmaya utanıyorum ben. Ölümlerden, acılardan.
insanlar yüzünden.
kalbi kanayan Kadınlar için utanıyorum ben, çocuklar, hayvanlar, savaşlar, masumlar için. Anneler için, Ailesini yaşatmak için uğraşan babanın yorgunluğu için utanıyorum ben.
O kadar utanıyorum ki yüzümü kaldırasım gelmiyor bazen.
Onlar utanmasın istiyorum. Herkes utansın, onlar utanmasın. Başları hep dik olsun.
Bizi bu hâle getirenler utansın.
Bizler de utanalım eğer düzelecekse bir şeyler.
Ama onlar bu duruma maruz kaldıkları için utanmasınlar işte.
