derdinizi anlamayan ya da teselli etmek için başka bir söz bulamayan insanların size mutsuz anlarınızda söylediği söz. ama unutamam kiiii şeklinde cevap vermeniz olasıdır..
Kavuşursak biteriz biz, biz mutlu sonlar katiliyiz
kavuşursak biteriz biz, Sevgiyle bakan gözleri kör ederiz
herkezin bildiği bir aşk, herkezin attığı bir imza, herkez gibi değiliz biz
belki biraz serseri belki biraz deliyiz ama kavuşursak biteriz biz
pervane böceğinin mum alevine sevdası ateş böceğinin susuzluğuyuz biz
yanar ama su içmeyiz etrafında döner alevle dans ederiz
bize kimseden zarar gelmez biz zararı ancak kendi kendimize veririz
severiz özleriz aşkta ölsek kimseye söylemeyiz
biz artık biz değiliz ruhlar kavuşur ve konuşur gök yüzünde bir yerde
ama bedenen kavuşursak biteriz biz
melekler bize ağlar biz halimize güleriz onu bilir onu söyleriz
kavuşursak biteriz biz biteriz biz
iki sınır ülkenin dikenli telleriyiz dokunsak kanar ellerimiz
kimselere söylemez gizli gizli severiz ama kavuşursak biteriz biz
bir kor var içimizde yanan onu küllendiremeyiz
görüşemeyiz, konuşamayız ve sevişemeyiz bir aşk var bizi biz yapan
ama kavuşursak biteriz biz
biz herkez gibi değiliz istediğimiz zaman gelip istediğimizde gidemeyiz
kahve içip gülüp konuşup baş başa yemek yiyemeyiz
ne bir filmdeki mutlu son nede göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz
biz sadece özlemle severiz ve kavuşursak biteriz biz
sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık, artık her aşk her ağızda sakız
biz birbirimize aslında her aşıktan daha yakınız
belki ayrı şehirlerdeyiz ama her gece aynı mehtapta buluşur
yağmur yağarsa çıkar ayını yağmurun altında ıslanırız
bu aşkı ancak biz biliriz şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar
mektupları suya yazarız biz belki ayrıyız ama her gün aynı geceyi sabahlarız
melekler bize ağlar biz halimize güleriz onu bilir onu söyleriz
kavuşursak biteriz biz biteriz biz
yoksun...
umurumda bile değil
başucumda resmin hala duruyor
yoksun...
defterimdeki yazın hiç silinmedi
eşiğimdeki ayak izin, hergün gelişin
gözlerimce gidişin hiç bilinmedi.
varsın böyle geçsin yabancı günler
varsın canımı yaksın yine yalnızlık
seninle doluyken baktığım dünler
yıkar mı sandın beni bu yalancı ayrılık.
yoksun...
umurumda bile değil
dudağımda adın şiir oluyor
yoksun...
ezberimdeki sevdan hiç okunmadı
eşiğimdeki ayak izin, hergün gelişin
yüreğime gidişin hiç dokunmadı
istersen hiç başlamasın;
bu hikaye eksik kalsın..
onca yaraların ardından,
yeni bir aşk yaratamazsın...
yeni bir aşk yaratamazsın..."
o kadar çok kırıldım ki... sana belki, belki kendime.. ve o kadar büyüttüm ki seni içimde; eğer olmazsak biz; birbirimize sarılamazsak, hayatı paylaşamazsak ve üzülürsek, her şey daha kötü olacak... olmayız biz.. olamayız. belki de hiç olmamışız...
örselenmis bir cocukluk..
işte benim bütün hikayem....
kaç sevda geçse de yüreğimden;
bu yıkıntıları onaramazsın...
beslenme çantasindakileri sokak kopeklerine verip aç kalan bir çocuk var yüreğimde.. maskelerim ben değil; ben maskelerim değilim.. anlatsam, anlar mısın; yüzünü güldürebilir misin o çocuğun bilmem.. bilemem... bilemeyiz, belki de hiç...
istersen hiç başlamasın;
gec kalmisiz birbirimize...
yanlış kapılarla geçmiş bunca yıl;
dönemeyiz artık ilk gençliğimize;
istersen hiç başlamasın;
istersen hiç başlamasın....
soz verelim kendimize......
yüzümdeki çizgilerle eş yüreğimdekiler.... ellerim gitti; yüzüm gitti.. maskeler ardında yaşarken; bomboşken herşey, bulduğum bir deger... sen... bu sevgiyi tüketmekten korkuyorum, seni kaybetmekten.. şimdi zaten yoksun, ama içimdesin.. ama hayatıma girer ve sonra gidersen... işte o zaman... bu riske girecek kadar cesur değilim ben artık.. dertsiz tasasız koşup, hayatı yakalayabildiğim yerinden yakalayıp kuyruğunda asılı gidemem.. düşerim. ne olur; sen de... bunu yapmayalım kendimize, birbirimize.. olmamışız farzedelim.. olmamişiz..
yarın için endişlenme artık, dünün derdine düşme. kaldır başını artık, sil gözlerinden akan incilerini, seni seviyorum tamam mı? seni seviyorum; ama unutmalısın beni. kalbimde sana, senin istediğin şekilde yer veremiyorum, olmuyor ne yapsam.. hakkında en hayırlısı beni ve benli günleri unutmak... "demesi kolay" dediğini duymam için orada olmama gerek yok, başaracaksın bu dediğimi, gör bak zaman beni nasıl da haklı çıkaracak, hep böyle olmuştur. demiştim ya hani sana "bir başkası olursa ne olur?" diye, biliyordum cevabını bu sorunun. bunları biliyor olmaktan nefret ediyorum, keşke hiç birini önceden bilmeseydim, hiç birinin acısını önceden çekmezdim. seni sevdiğim için acı çekiyorum, dostluğunu başka isimli duygulara değişmediğim için mutluyum bir yandan. istediğin türde olsaydı aramızdakiler, eminim çok daha fazla üzülecektik her ikimiz de. şimdi her şey başka, her şey. geçmişin izlerini silip attım, kişisel hesaplaşmalarımı bitirdim ve artık önüme bakabiliyorum, geleceğe. bu gelecekte senin yerinin olmaması benim için üzücü, senin içinse en iyi olanı. arkadaş bile kalamayacağız, farkındayım. olsun, razıyım. unutursun, biliyorum, nereden bildiğimi sorma, biliyorum.. yaran ne kadar taze olursa olsun ilacın zaman, sen inanmasan da... ne sigara, ne de alkol kesecek o acıyı. keşke hiç var olmasaydı o acı, keşke hiç tanışmamış olsaydık... böyle olacağını bilseydim sonunun, hiç de tanışmamış olurduk. düşünme artık beni, beni düşünen kimseler hep sonunda acı çektiler. yolun hep açık olsun, üzülme be çocuk, dizlerini kanata kanata büyüyeceksin bu yolda, başın öne düştükçe daha dik durmayı öğreneceksin, hayat böyle... belki şimdi çok şiddetli kanıyor yaraların, gün gelecek dökecek göz yaşı, akacak kan kalmadığında bir anlamı da kalmayacak cümlelerimizin. susacaklar hepsi ebedi istirahathanelerinde... unutursun o gün, belki çok daha önce...
şehirler arası otobüs yolculuklarının vazgeçilmezi sertab erener şarkısıdır. hala çözebilmiş değilim niye bu otobüslerde sürekli bu şarkıyı çalıyorlar.
