Unutma eyleminin kim tarafından gerçekleştirildiğine göre değişkenlik gösteren durumdur. Unutulan kişi nesnedir ve nesnenin egosunun alacağı zarar maalesef özneye göre değişir. Çare nesne olacağımız cümleler kurmamaktadır.
korkaklık alametidir belki, uçsuz bucaksız bir ovadır, uzayıp giden yoldur.
bir insan vardır kalleş veya acımasızdır, unutursun onu. bir insan vardır sonsuz sevgi ve huzur kaynağıdır, onu da unutursun.
acı çekmek istemezsin, acı çektirmek hiç istemezsin. kelimeler derdini anlatmakta aciz kalırlar, ne yazdığının bile farkında olmazsın. aklından geçen tek şey, unutmak ve unutulmaktır.
hoş değildir. unutulmak, yalnız kalmaktır. bir yazar için unutulmak hayatın en kötü şeyidir. bir kitap için unutulmak,raflarda toz içinde kalıp yıpranmaktır. unutulmak bir anne ve bir baba için ne kötü bir şeydir bilir miyiz? unutulup yalnızlığa sürüklenen ruhlarımız huzura kavuşur mu? tabiki kavuşmaz.unutulmak güzel gözükse de aslında bizi hayattan koparır. bu sebeple lütfen unutmayınız, unutulmayınız.
kim tarafından unutulduğuna göre değişir. Eğer ki sevilen bir kişi tarafından unutulmuşsan yok olmayı dilersin, canın yanar, ağlarsın, anlatırsın ama sanki kimse duymaz seni. Kırgınlık büyüktür, atamazsın onu içinden, her geçen gün biraz daha beslersin belki de. Bir gün hatırlasa bile eskisi gibi olmayacaktır artık. Fakat önemsiz biriyse pek te umursanmaz açıkçası.
Kendini hatırlanmama durumuna terk etme halidir. Unutulma durumu, her ne kadar başkasının yaptığı - daha doğrusu- bizim dışımızdaki birinin yaptığı bir edimse de unutulmak, farkında olmadığımız bir durum olmadığı sürece bizce pek önemli bir "anı" olmayacaktır. Bu vesileyle bizim bir anıya dönüşmemize izin verilmemesi de bizim, başkasının dışında olduğumuzun göstergesidir.
arada bir gelir bana misal. derim ki öyle bir yerde olsam ki unutulsam orada, kimse hatırlamasa varlığımı ve duyulmasa nefes alışım dahi. ama sonra bilirim ki kimse hatırlamasa da ben unutamadıktan sonra bir işe yaramaz hatıra düşmemek de.
aslolan unutmaktır. yoksa nereye kaçarsa kaçsın kişi, az ya da çok bütün yaşanmışlıkları zihninin valizine doluşacaktır en basit ifadeyle.
koyar adama. unutulmamış biri tarafından unutulmak..
hatıralar çoktan çöpe atılmıştır, numaranı dahi unutmuş, yeni aşkoşuyla yeni denizlere yelken açıyordur.
ya bizim garip.. vah vah sümüklü pakizeleri geçmiş, o beraber yediği çikolata ambalajına bakıp iç geçiriyordur.
tamam unutulmak koyar da körü körünede acı çekmiceksin be kardeşim.
söylenen her sözün yalan olduğunu anlayıp kişinin kendisini bombok hissetmesine sebep olan olay. Bir de değersizlik hissi var aynı zamanda. Anlatılamaz.
hatırlanmamaktır aslında o.
hiç kimse hiçbir şeyi unutmaz.
hangimiz kimi unuttuk bugüne kadar. ancak hatılamadıklarımız var.
eskisi kadar sevmediklerimiz var.
unutmak ve unutulmak o kadar basit değil.
"Belki de boşa geçti onca zaman
Bu da bir tür geçip gitme duygusudur
Ne güzel olurdu yeniden başlasak
Ne yapsan en başa dönülemiyor
Ne yapıp yapıp dalı unutmalı
Rüzgârla yere düşen sarı yaprak"
