unutulmak

gerçek anlamda ozgurluktur. bundan dolayidir ki kimseyi hatirlamak istemem. kendi ozgurlugume saygi duyulmasini istedigim icin karsi tarafin ozgurlugune saygi duyarim.

Adını hatırlayan son kişi de öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın. Kulağa pek hoş gelmiyor, evet. Ama insanoğlunun doğasında var unutulmak. Sanal aleme kazıyoruz adımızı, gelecek nesiller okuyup hatırlasınlar.

insana en çok koyan durumdur. hele ki bir an olsun aklından çıkaramadığın kişinin hatırına bile gelmediğini fark ettiğin an insanı yıkar.

gerçekten çok büyük koyar hatta hiç bir şey bunun kadar koyamaz. yani karşınızdakine verdiğiniz değerin hiç mi hatırı yoktur? bu nasıl insanlıktır diye kafanızda sorar durursunuz. en çok insanın canını acıtanda ben bu kadar kolay unutulabilecek kadar değersizmiydim. ben bu kadar boş ve kötü bir insan modelimiydim sorularıdır.

Ben unutmam, Unutulurum. Kendime güveniyorum isim olarak unutabilirim ama simayı hiç hir zaman unutmam eminim.

Az önce iki tane arkadaşımı gördüm geçen sene veya ondan önceki sene her gün birlikde havuza girerdik ortak arkadaşlarımız vardı yarışırdık havuzda. Çocuğu az önce gördüm "oo napıyosun" dedim. Çocuk döndü baktı. "Tanıyamadım" ben "..."
O "tamam ozaman buralardaysan bir ara gel takılalım berki hatırlarım konuşuruz felan dedi. Aq 2 kişi bir'den beni unuttu.

Unutulmak istemiyorum şözlük. Bu dünyada öyle bir iz bırakayım ki heskes beni hatırlasın istiyorum. Çok şe yistiyorum ama istiyorum. Ya çocuk çok salak yada ben çok zekiyim. Ama ben zeki biri değilim. Herhaalde görsel hafızammı iyi bilmiyorum.

Cidden çok koydu be bana. Ya çok boş biriyim çol boş muhhabetlerim var veya aamimi değilmiydik diye düşünüyorum bayağ samimiydik'de ikisi ile.

Bu yazım'da unutulacak biliyorum beni unutacaksınız. Ama içimi dökmem gerek cidden erkek olmasam ağlardım şimdi. Unutuluyorum ama daha hayattayım bir öleyim aq az sabır edin.

Unutmayın bee beni.

Edit: imla'da hata yapmış olabilirim. Zaten yarın hatırlamayacaksın imlamı'da. Cidden üzgünüm şözlük düzeltmek istemiyorum. Beni affet olurmu.

Edit 2: ben bile kendi yazdığımı unuttum ne kadar boş yapmışım 2017 de sözlük bana iyi gelmiyor sayın yazar kardeşlerim. Geçmişte verdiğim geçici rahatsızlıktan dolayı özür dilemeyi bir borç bilirim. iyi ömürler diliyorum.

Unutulmak,

Duvara bağlanan yosundu,
Güneşi unutmuştu,
Unutulan güneş miydi,
Yoksa yosun muydu ?

Her canlının bir gün tadacağı şeyler listesinde ölümden sonra gelendir.

bugün 7 ekim, benim doğum günüm. doğum günümü hatırlayan sayısı 2. hersene tüm ailemin doğum günümü kutlamasına alışmış bulunmaktayım. bu sene kuzenim ve anneannem hariç kimse kutlamadı. kimse aramadı. vayy be hayattaykan unutluyorum.

mutsuzum sözlük, ben bu kadar değersiz bir insanmıyım diye düşünüyorum. bilmem ergenliktenmidir, çok alınganım cidden bunualım'a girme potansiyelim var şu anda. sizin gibi ailenin gelmişini geçmişini sikim. kimseyi aramıcam, soğuk kanlı olucam, her halde cana ne kadar yakın olursanız o kadar itici oluyorsunuz. kimseyi aramıcam artık kimseyle olması gerekenden fazla samimi olmayacağım, kendime söz veriyorum.

içim'den okadar şey sölmek geliyor ki ciddi anlam'da gelecek için planladığım bir sürü hayalim vardı, onları başaramayacağımı anladım. hayattayken unutulmakta olan birisi gelecekte herkes tarafın'dan unutulması muhtemel.

Edit: 2017 de bunalıma girdim cidden hatta antidepresan kullandım fakat beni aptallaştırınca bıraktım ve o sene derslerimden geri kaldım. Hatta o sene o antideprasanları kullanmasam şuan belki de 4 senelik mühendislik programında okuyor olurdum.

Yıl 2019 ve o kuzenim ile anneannem unuttu hatta öz annem de unuttu. Babam ve amcamın oğlu hatırladı sadece. Kimse pasta veya herhangi bir hediye almadı. Arayan tek bir arkadaşım olmadı.

(Çokta takmıyorum ama her şey karşılıklı beni sevmeyeni sevmemeyi ve sevilmek için çabalamamayı öğreniyorum.)

doğum gününü unutanlara inat, her gün yeniden doğmak en iyi yanıttır.

kötü bir şeydir. çünkü unutulduğunuza rağmen, hala o kişiye sevgi besleseniz bile , o kişinin bir gün, unutulmadığınızı gösterdiğinde, sevginiz çoğalacak fakat, unutulmanın baya acı oluyormuş olduğunu hatırlayacaksınız. sevmediğiniz biri tarafından unutulmak, unutulmak olmuyor sevindirici oluyordur, ki zaten öyle bir şeyde unutulma söz konusu biraz zor olur. yani sevmediğiniz birinden kurtulmak zordur genelde diye düşündüm.

Maurice blanchot'nun çok güzel tanımladığı durum. Bekleyiş ve unutuş adlı kitabında şöyle der;

"Başkaları tarafından unutulmak hiç umurumda değil. Ben sizin tarafınızdan unutulmak istiyorum"

keşke mümkün olsa ve herkesin hafızasından silinsem.

(bkz: yok olmak)

büyükçe öğrendiğimiz belli zamana kadar içten içe canımızı yakan ama sonra vücut bağışıklılığının galip geldiği gerçeklerden biridir.

Benzerlerin ne kadar çoksa o kadar çabuk unutulursun, o yüzden sınırları aşacaksınız unutulmak istemiyorsanız.

Unutan olmaktansa tercih ettiğim taraftır.

Bazen iyi hissettiriyor.

Bu bazenleri geceleri gelen bir histir.ayrica içki ictikten sonra da gelebilecek histir. Dünya dönüyor hayat devam ediyor.

Çoğumuz yaşıyor bunu ve bir gün hepimiz yaşayacağız.

Unutulduk ey dostum . Nese yeni kişlerin aklına gireriz.

hiç bir zaman emin olamayacağınız eylem.

Kafani yastiga koyar dusunursun. Ben onu suan dusunuyorsam acaba o da beni dusunuyormudur ara ara diye. Sonra gercekle yuzlesirsin. Unutulmussundur. Uzerine yeni bir insan vardir.

Sonra tam unuttum derken;
Bir sarki calar,
Biri onun gibi guler,
Birisi parfumunu sıkıp onun gibi kokar. Tüm unuttugun bosa gider.

her saniye yanı başımızda beliren acı bir gerçek.

başıma gelmesinden korktuğum şeydir "unutulmak" . ya düşünsenize bi zamanlar güzel vakitler geçirdiğiniz biriyle aranızda biseyler oluyor ve yollarınızı ayırmak durumunda kaliyorsunuz.her ne yaşanırsa yaşansın iyi ve ya kötü unutulmak istemez kimse. hafızanızda yer almak ister herseye rağmen.

unutuldum. unutulduğum bile unutuldu.