bugün

yalnız kalma kararı alan ve arkadaşlarıyla kadınlar tarafından itinayla siktir edilen kişinin yaşadığı kaçınılmaz tecrübe.
iki uçlu bıçak gibi: seçtiğiniz yalnızlık huzur verirken maruz bırakıldığınız yalnızlık ruhunuzda yaralar açıyor.
Başka insanların zihin ve belleklerinde özelliklede kalplerindeki yer kaplayan yerimizin yok olması halidir şüphesiz..
insanoğlu kendi yaraticisini unutmuş, biz kim oluyoruz ki unutulmayalim.
unuttular bizi bi eşyadan farksızım öyle bomboş bi köşede bekliyorum ilgi ve şefkat.
Çok koyar adama. Ama şöyle bi düşünürsek zaten ortalama 100 sene içinde ne sen kalacaksın ne de tanıdığın sevdiğin birileri yada düşmanların yada ailen,seni tanıyan son kişi vsvs. insanlık gereği herkes bir gün unutulacak. Er yada geç.. 3 sene önce en yakın arkadaşımı kaybettim ondan önce kuzenimi, amcamı, dedemi ... Hepsi geldi geçti. Unutulmadı dersem yalan söylerim bir süre sonra insan yokmuş gibi hiç olmamış gibi yaşamayı öğreniyor alışıyor hissizleşiyor. Tuhaf olaylar gerçekten düşünsenize siz bir aileye bir çevreye mensup olmak için çalışıp didinin ölmenizle beraber tüm emekleriniz çabalarınız sizi seven insanlarla beraber toprağa gömülsün....
bazen beni ve geçmişimi hatırlayan herkesin bunu unutmasını istiyorum.
Yok olmak.
Bilirsin unutulmak ağır gelir ya her insana.
nereden bakarsan dokunamayacağın bir elin özlemini düşün işte onun kadar keskin bir duygudur unutulmak ama insanlıkta bir aşıldı mı karakter haline getiriliyor. zevk için unutan insanlar biliyorum. sözüm meclisten dışarı değil, ben dahil ne yazık ki.
insanı hüzünlendirip yıkan fakat kabullenilmesi gerekendir. ben başkalarını unutamıyorum diye başkaları da beni unutamamak zorunda değil.
unutulacak kadar onemsizmisim öylece gelip geçmişim hayatından hissi uyandırır hep.
başta gaza gelip “benim kimseye ihtiyacım yok” deseniz de acısının sonrasında vurmasıyla sonuçlanır. ne kadar umursamamaya çalışılsa da bir yerden patlak çıkar. derin düşüncelere dalmaya sebebiyet verir. ilerisi depresyon ile devam eder.
Bazen zordur. Bazen iyidir. insana göre değişir.
Gerçekleşene kadar üstünde durulmayan, gerçekleştiği anlaşıldığında ya da hissedildiğinde ise insanı derin bir uykudan uyandıran durum.
bazen iyidir unutulmak.

o seni unutsun istersin, bir daha hiç hatırlamasın, silinsin gitsin hafızasından tüm mazi.
sezen aksu şarkısında ne güzel anlatmış.

unutulmak;
dokunur ya her insana.
sen de kendi payından bir hatıra seç,
ve o ben olayım.
unutma,
beni unutma.
unutuldum. unutulduğum bile unutuldu.
başıma gelmesinden korktuğum şeydir "unutulmak" . ya düşünsenize bi zamanlar güzel vakitler geçirdiğiniz biriyle aranızda biseyler oluyor ve yollarınızı ayırmak durumunda kaliyorsunuz.her ne yaşanırsa yaşansın iyi ve ya kötü unutulmak istemez kimse. hafızanızda yer almak ister herseye rağmen.
her saniye yanı başımızda beliren acı bir gerçek.
Kafani yastiga koyar dusunursun. Ben onu suan dusunuyorsam acaba o da beni dusunuyormudur ara ara diye. Sonra gercekle yuzlesirsin. Unutulmussundur. Uzerine yeni bir insan vardir.

Sonra tam unuttum derken;
Bir sarki calar,
Biri onun gibi guler,
Birisi parfumunu sıkıp onun gibi kokar. Tüm unuttugun bosa gider.
hiç bir zaman emin olamayacağınız eylem.
Unutulduk ey dostum . Nese yeni kişlerin aklına gireriz.
Çoğumuz yaşıyor bunu ve bir gün hepimiz yaşayacağız.
Bu bazenleri geceleri gelen bir histir.ayrica içki ictikten sonra da gelebilecek histir. Dünya dönüyor hayat devam ediyor.
Bazen iyi hissettiriyor.