bugün

Salih Mirzabeyoğlu'nun efsane teşhisiyle "unutmak, saklamanın bir başka biçimidir!"
Unutmak değil de çoğunlukla unutmak zorunda bırakılmak şeklinde düzelttiğim olgu. Hiç kimse kimseyi isteyerek unutmaz efendim. En basiti zaman ister unutmasını.
"Bir şeyleri hatırlayabilmek için hafızamız varken unutabilmek için herhangi bir yapının olmayışı çok acımasızca"

tam hatirlayamasam da buna benzer bir söz okumuştum, keşke unutmak için de bir sistem olsaydı..

başarmak için zamandan başka çaresi olmayan eylemdir unutmak.
unutamıyorum.

unutmam gerekir. kendi hayatıma bakmam gerekir.

sıradan bir gözle gözlemle gayet normal bir hayat sürdürüyor gibiyim.

kafamın içindeki kaostan, çatışmalardan, isteklerden, istemediklerimden, unutmak isteyip sürekli hatırladıklarımdan kimsenin haberi yok.

bu durumları bir nebze olsun arkaya atabildiğim zamanlar ise gerçekten fiziksel ve zihinsel olarak meşgul olduğum zamanlar fakat limit o kadar yüksek ki, sadece unutmak için çabaladığım zamanlar çok başarılı oluyorum. çevre faktörü etkilidir diye düşündüm ve yurt dışında yaşamaya başladım. hiçbir şey değişmedi.

başarılı olmak istemiyorum. kafamın içindeki kaosun bitmesini istiyorum.

unutmak istiyorum.

t: bir eylem.
unutmak ve unutulmak, dünyadaki en büyük ceza olsa gerek.
"saklamanın bir başka biçimi."
bir nimettir pek çok zaman.

(bkz: Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür)
Hatırlamaktan daha güzeldir.
unutmak un'dan geliyormuş. birini unutmak için un ufak etmen gerekiyormuş, birini öyle bütün şekilde unutamazmışsın. önce saçını, kaşını, gözünü, burnunu bunları tek tek zamanla unuturmuşsun.
görsel
bir lütuf da olabilir, azapta. hayattaki nerdeyse her şey gibi.
unutmak diye bir şey yoktur sadece onsuzluğa alışırsın demiş üstadın biri.
Bir insana bahşedilen en değerli şeylerden biri.
tanrının insanlara bahşettiği en güzel özellik.
Yok oluşun zihinde kalan kırıntısıyla avunmak. Nietzsche her ne kadar "unutmak iyileşmektir dese de" unutmak iyileştirmez, iyi olan ne varsa ondan caydırır.
gülünç bir eylemdir. fakat başaranları imreneceğimizi temin ederiz.
Geçenlerde ismini unuttuğumu farkettim, hatırlamak için baya uğraştım aslında ama hatırlayamıyorum. Yinede Kızgınlığım hâlâ aynı, yerli yerinde duruyor. Tuhaf.
iyilesmenin tek ilacidir. Ki ben o kadar antidepresan kullandim kac yil psikiyatriste gittim ve gidiyorum. Unutun ve kendinizi de unutturun. Sosyal medya vs. herseyi silin. Siz ona ulasmayin o size ulasmasin. Bakin nasil geciyor..
Hatırlamak istemediğin anıların için unutmak çok güzel bir olaydır ama ya unutamıyosan işte o zaman " vur o akılsız başını duvarlara taşlara , sevabına ".
bazı konularda çok istenip ama gerçekleşmesi sıkıntılı olan bir eylem.
Unutmak kolay demiştin , unutursun demiştin
Öyleyse sen unut beni
Yeter ki benden isteme
Ahh ahh keşke unutabilsek nerde o günler ...
mutlak anlamda gerçekleştirilmesi mümkün olmayan şey. birini unutmaktan bahsediyorsak eğer en fazla ona karşı olan hisler unutulabilir. ki o da zor. emek ve yoğun uğraş gerektiriyor. emrah serbes abimizin de dediği gibi sözleri hatırlayamasak da melodisi mi kalır acaba akılda. mesele o melodinin artık güzel gelmemesi ya da artık o melodiyi duyamama mı yoksa?
istemli olunca güzel de istemsiz olunca sıkıntı biraz.
unutmak insan olmanın güzel bir özelliğidir. çünkü yaşanan iyi-kötü ne varsa, unutulmuş ve unutulacaktır. bir gün hepimiz de öyle.

arkamızdan aynen şöyle diyecekler:

o artık öldü.
Zamanın geçmesiyle en yakını kaybetmek, herhangi bir olay geçirmek ya da sizi yaralayacak ne varsa sonunda olacak şey. Yerine göre güzel yerine göre kötü. insanın hayatında iz olarak kalacak kişilerin gitmesi, olayların geçmesi unutulmamalı diye düşünüyorum.