unutmak

hatırlamaktan daha zordur.

umutmazsın beyninin bir köşesinde saklanır sadece.

bal gibi de unutursun aforizmalarını yediklerim.

edit : seni şakacı çocuk.

çivi çiviyi söker.

(bkz: unutamamak)

Edit:imlâ

Zordur unuttum demek bir kez daha hatırlamaktır aslında.

anıları kaybetmektir, yaşanılan anların boşlukta yokolmasını izlemektir, kimi zaman uçurumdan düşercesine korkunç gibi gözükse de yaşam denen yolda ilerletendir bazen...

Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.

hayata devam edebilmek için bir savunma mekanizmasıdır. başına gelen kötü olayları unutmayı kastetmiyorum. başkalarının başına gelen kötü olayları kastediyorum. soma faciası gibi, gezide ölenler gibi, van depreminde evsiz kalan onca insan gibi. sürekli bu olayları hatırlayıp üzülmüyorum ben, yapan da var mı bilmiyorum. varsa helal olsun çünkü benim gözümde imkansız. unutuyorum çünkü unutmam gerekiyor. başka türlü nasıl devam edebilirim gündelik hayatıma? arkadaşlarımla stüdyoya giderken, akşamları birer bira içerken, kız arkadaşıma sarılırken bu olayları düşünemem. eğer sürekli bunları düşünürsem kendi hayatıma gerektiği gibi devam edemem maalesef. bu olaylar popülerliğini kaybedince birçok insan bunu yapıyor. yardım etmeye vakti ve maddi gücü olan yardım edip vicdanını rahatlatabiliyor belki ama benim uyguladığım tek şey unutmak. ama bunu kabullendiğim için mutluyum, en azından her faciada facebook resmimi siyah yapıp da ardından ironi gibi "hiç unutmayacağız" yazmıyorum. kendi çevremde bunu yapanların sosyal hayatlarına baktıkça böyle yazmaları çok ikiyüzlüce geliyor. gerçekten unutmayan, felaket mağdurları için ellerinden geleni yapan insanlara helal olsun. daha da yazardım da yazacağımı da unuttum hakikaten

Aslında unutmak; artık acıyı hissetmemektir. Çünkü yapılanları zihinsel olarak unutmak fizik kurallarına göre mümkün değildir. Sigmund Freud

insanlara verilmiş olan en güzel hediyedir.

Unutursun daha az acıtır,
Unutursun affedersin,
Unutursun; unutmak istediklerin yok olur ve bir yerden sonra sen bile yoksundur.

hiç kolay olmayan eylemdir. lakin yine de zamana ve kişiye bağlı olarak kolaylaştırmak mümkündür. ama benim için imkansıza yakındır.

unutmak dedigin, uc hece ve bir cizik.

kendiliğinden olan, olmazsa olmayan. unutmalıyım bunu dedikçe dünya pencerene her gün bir kara perde daha çekilir, boşluğa gömülürsün. kimi zaman da unuttuğun güzel anılarını, hayallerini, rüyalarını merak edersin. beynini çıkarıp parça pinçik edesin gelir.

“küçük şeyleri unutamayanlar, en geri hatıraları da unutamayanlardır. hafızalarının bu bahtsız kuvveti karşısında hiçbir memleket, hiçbir vatan tutamadan her yeri, her şeyi severek öleceklerdir.”

namümkün.

"Unutmak çoğu zaman bir lütuftur".

insanlara bahşedilmiş en güzel hediyedir.

Sevdiğinize hemen bağlanıyor ve kopamıyorsunuz. Günlerce, haftalarca, aylarca hatta bazen yıllarca sürüyor bu acı ve onu unutamıyorsunuz.

Aslında bir yanınız bu ilişkinin baştan sona yanlış olduğunu biliyor. Sizin için doğru kişi o değil ama yine de kendinize söz geçiremiyor ve onu aklınızdan bir türlü çıkaramıyorsunuz.

Bazen bunun için kendinize kızıyor, “O benden ayrıldı, keyfine bakıyor. Bunu ben neden yapamıyorum” diyorsunuz. Hatta “bu ilişkide fedakârlık yapan, hep veren benim. Yine de benden nasıl vazgeçer, neden yalan söyler” dediğiniz de oluyor. *

unutun.

asla kolay olmayandır.

bir de herkes yapamaz bu eylemi.

unutmak için hatırlamaktan vazgeçin.

doğrudur. yanlış olan ise unutmamaktır.

doğrudur. yanlış olan ise unutmamaktır.

bir ömür yapamayacağım şey.

unutulmaz , acısı geçer.

"seni unutmam gerektigini unutamiyorum" *

Unutmak icin Uğraşırsın çok, uğraşırken yorulursun tükenirsin. Tam unuttum derken daha acı şekilde hatırlarsın. Mutluluğu unutursun ama acıyı asla. Seni mezara kadar bırakmaz acılar. Sahte gülüşlerin ustası yapar seni. içine ata ata dolarsın. Herkes uyuduğunda sessizce ağlarsın yastığın sırılsıklam olana kadar. Yutkunamazsın bile. içini cayır cayır yakar kül edene kadar. Olmuştur bi kere kaderin dönmez çünkü. Biçare beklersin öylece. Unutamazsın...