Benim asosyal melankolik tespit gurum. Kara papatyam, beyin kıvrımları seksi gelenim.
Yerim lan seni.
Daha çok söyleyeceğin şey olsun senin hep, ayrıntılarda yüzdür gülümseterek beni.
E mi?
bence en iyisi bu. ama arada feyzten takip ediyorum sanırım akpli. bazı taraflı şeyler paylaşıyor. onu yapmasa daha iyi. siyasete ihtiyacı yok zaten zirvedesin aq.
- pardon siz marjinal şair basri özakıncı değil misiniz?..
+ evet benim de.. ve fakat siz beni nasıl tanıdınız? hiç bir edebiyat dergisine fotoğraf vermem ben...
- orspu çocuğu 3 aydır kiranı ödemiyosun şerefsiz!..
+ ah yitip giden...
bence türk karikatür tarihinin en iyileri arasıdadır. tam bir tespit adamıdır. keşke yeni dergiler çıkarsa da okusak. eskilerini kaç bitirmekten ezberledik artık.
gecekondu mahallesinde doğup büyümüş, anadolu'dan gelen yoksul bi ailenin evladı olmayı anlatıyor. bu yüzdendir; tespitlerini her okuyucu anlayamıyor. diyalogları uzun ve kolektif anlamlar içeriyor. umut sarıkaya'nın anlatmak istediğini anlamak için gerçekten o hayatı yaşamanız gerekiyor. kendisi fark etmeden türk karikatüristliğinde yeni bir yol açmıştır. genelde kısa, kelime oyunu barındıran ve finalde kahkaha attıran karikatürler okuduk hep. umut sarıkaya karikatürleri kahkaha attırmıyor. ağızda pelesenk olup, günlük hayata intikal ediyor. mesela 'çakmağına sahip çıkanlar' karikatüründeki gibi. (yaktıysan alayım abi...) kahkaha attırmıyor, tebessüm ettiriyor. sonra onlarca kez daha aynı karikatüre dönüyorsunuz. benzer durum 'gibi' dizisi için de geçerli. çok fazla kahkaha attırmıyor ama ileri seviyede mizah içeriyor.
