Benimsersin, benimsemezsin ayrı konu, fakat türkçüyüm deyip islama saydıranları anlamıyorum.
Savunduğun ırkın %80'inden fazlası bu dine inanmakta. Bu nedenle hakkında konuşurken haddinizi bilin. Dincilik, arapçılık başka; dindarlık, islam başka.
kendini bildi bileli benimsemiş olanların siyasi görüşüdür. ancak unutulmamalıdır ki Türkçülük bir siyasi görüş değil ÜLKÜ!
Siyaset duruma göre değişen hamleler bütünü ülkü ise amaçlanan şey yani ideal. Siyaset-taktik değişir ancak ülkü değişmez önce iyice bunu bir kavramak ve siyasetle Türkçülüğü karıştırmamak gerekir.
islam bir virüs değil aksine doğru kullanıldığında amaca giden yolda çok büyük bir faktördür. Sırplar nasıralı bir yahudi değildir ancak çok iyi ve çok koyu Ortodoks/hristiyandır ve Milliyetçiliklerini dinleri ile pekiştirmişlerdir. Sırp milliyetçilerinin simgesi ve milli işareti sırp haçıdır üç parmakları ile birlikte her daim yaparlar bunu. Hırvatlar'da Nasıralı yahudi soyundan gelmezler ancak koyu katolik ve milliyetçi olurlar. Türk insanını dininden koparamazsınız o yüzden onlara yaklaşmak için Ülkünüzden sapmadan ama politika yaparak konuşmak/davranmak zorundasınız. Türkçülük kendinden önce kendi şahsi ihtiraslarından önce Milletine aşık olmaktır.
Türkçülük Türkçülerin tekelindedir Türkçü olduğunu iddia edenlerin değil.
Yaşam tarzın ve kişiliğin Türkçü değilse düşüncelerin fikriyatın yani yazdıkların Türk'e göre değilse babamın oğlu olsan yine Türkçü değilsin yine değilsin!
10-15 yaşındaki çocukların elinde oyuncak olamayacak kadar büyük bir ülküdür Türkçülük, Türkiye'de Mustafa Kemal'in, Başkurdistan'da Zeki Velidi Togan'ın, Özbekistan'da Abdülhamit Süleyman Çolpan'ın, Tataristan'da Yusuf Akçura'nın, Doğu Türkistan'da Osman Batur'un, Azerbaycan'da Mehmet Emin Resulzade'nin, Kırım'da ismail Gaspıralı'nın, Kazakistan'da Mağcan'ın fikiyatıdır bu Türk'ün eseri.
Herkes Türkçü olamayacağı gibi kendine Türkçüyüm diyenlerin bile bazen olmadığı bir ideolojidir.
türk inanç ve kültürü üzerinden bir türk devleti kurmayı amaçlar, ancak saf türk yada bozulmamış bir türk kültürü hemen hemen yoktur, yani türkçülük akımını taşımak gerçekleşmesi zor bir ideale inanmaktır.
ülkemizde iki koldan yürüyen ideolojidir. gökalpçilik ve atsızcılık olarak ayırabiliriz.
gökalpçiler: kültürel yönleri ön plandadır. dine bağımlılıkları daha fazladır.
atsızcılar: etnik yönden yaklaşırlar türkçülük ideolojisine.
iki kesimde hem ziya gökalp hem de nihal atsız iki taraf içinde sevilmektedir. farklılıkları belirgindir. fakat stalin ve troçki gibi düşmanlıkları yoktur. ülkü ocaklarında gökalpçilik daha baskınken, türkçü derneklerde atsızcılık daha yaygındır.
'Aslında beynelmilelci olan sosyalizmin, Türkiye'deki mümessilleri de milliyetçi
olduklarını söylerler. Hatta Orta Asya'daki atalarımızla ilgimizi inkar edip bu
topraklar üzerinde Hititler'den başlayarak üstüste yığılmış olan etnik döküntülerin karması olduğumuzu ileri sürenler de milliyetçilik davasındadır.
Komünistlikten hüküm giymiş olanlar, Türk Milliyetçiliği'nin kökünü kazımak
için kampanya açmış olan partiler, islam beynelmilelciliği davası güdenler de
hep milliyetçi olduklarını söylerler. Türkçülük bu türlü eksik ve yanlış
milliyetçiliklerin hepsini reddeder. '
bazı ak itlerin anlayamayacağı, o yüzden desteklenmesinde anlam bulamadıkları ideoloji. turancılık ile birlikte türkiye için en karlı ideolojidir kanımca.
edit: ak itlerin öve öve bitiremediği osmanlının kendisine kurtuluş yolu olarak gördüğü yollardan birisi de türkçülüktür. bu ne cahillik kokan sözler böyle?
bir gönül davasıdır.bu davaya gönül verenler, asla küçümsenemez. zira bu davada hem fikir adamlarına, hemde neferlere ihtiyaç vardir.nefersiz dava kazanilamayacagi gibi, fikir adamları olmadan da kazanilamaz.
''Türkçülük düşmanlığı, bu ulu fikrin Türk hayatında tesirini göstermeye başladığı 1908 sonrasından beri devam edip gelen bir sinsi ihanet şeklidir. O günden bu güne bu ihanet yolunun yolcuları olarak ortada görünenlerin büyük çoğunluğu, başka milli davaları olan azınlık ırkçılarıdır.
imparatorluğumuzun son yıllarındaki Türkçülük düşmanlığı, daha çok dini tüle büründürülmüş olarak ele alınıyor ve islamiyet davasını saracak bir fikirmiş gibi vurulmaya çalışılıyordu. O zamanki Türkçülük düşmanlarının çoğu, Türk olmayan Müslüman Osmanlılardı.
Cumhuriyetten sonra Türkçülük düşmanlığının bu mahiyeti değişti. Günümüzün, Türkçülük düşmanları yine azınlık ırkçılarıdır ama, artık bu azınlık ırkçıları sadece din kılığına bürünmüş Müslüman gayrı Türkler değil, sosyalist postuna sarılmış Moskofçu veya Çinci takımıdır.
Bu devrenin Türkçülük düşmanlığı, uzun yıllar, bu yüzde yüz katıksız Türk fikrinin, Türkiyeye yabancılar tarafından sokulmuş bir siyasi fikir olduğu yalanını tekrarlayıp durmuşlardır. Bu yalanın tesirsiz kaldığını görünce yalanı, büsbütün bırakmamakla beraber, şimdi, Türkün bu ulu fikrini hakaret çamuru ile sıvamaya çalışmaktadırlar.
Ardı arası kesilmeyen iftiralar ve hakaretler, şüphesiz, aczin ifadesinden başka bir şey değildir. Türkçülüğü namus ve haysiyete dayanan fikir gücü ile yıkamayan Moskofçu ve Çinci takımının işi küfür ve hakarete dökmesinin sebebi budur. Çünkü kızıl, bütün maddi imkanlarına rağmen Türkçünün karşısında güçsüzdür, acizdir, yetersizdir. Bunun neticesi olarak da zavallıdır.
O takımdan birisinin Türkçülükten eşekçe fikirler diye bahsettiğini biliyoruz. Kızıllardan, mesela satılmışlar filan diye söz eden milliyetçilere; Sizler onlara sadece hakaret edebiliyorsunuz. Onlarsa kötü laf etmeden cilt cilt eserler veriyorlar diyen bir takım iyi niyetli ve biraz da dünyadan habersiz kişiler, Türkçülüğü eşekçe fikirler!!! diyen bu nazik(!) kişi ve benzerleri için acaba ne düşünürler?
Şimdi bir milliyetçi çıksa da mesela: Türkçülüğe eşekçe fikirler demek katırca bir harekettir gibilerden bir şey söylese, bu iyi niyetli vatandaşlar, bu edebi(!) cilveleşmenin ilk kısmını unutup, muhakkak, yine Türkçüleri suçlama yoluna giderler.
Bu şekildeki seviyesiz bir hareketle, Türkçülük elbetteki değerinden bir şey kaybetmez. Çünkü Türkçülük, bir insani fikirdir. Hem de insani fikirlerin en yücesidir. Çünkü, insan cemiyetlerinin en büyüğü olan Türk Milletinin ülküsüdür.
Ülkünün ve hele Türk soyunun ülküsü olan Türkçülüğün manasını anlamak, elbette ki, bir seviye meselesidir. Hayatında dalavere, hile ve maddeden başka bir şey tanımamış olan bir yaratık bu yüce fikri elbetteki kavrayamaz. Bir hödüğe veya cinsi sapığa büyük bir Türk hattatının bir mısraı veya şaheser bir minyatür ne ifade eder? insani bir gaye olan bir milli ülkü de, şüphesiz, sadece dış kılığı ile değil, iç dünyası ile de insan olan için bir mânâ taşır.
Türkiyedeki Moskofçu, Çinci veya Arapçı yaratıklar terbiyenin, nezaketin ve insani seviyenin dışına ne derece çıkarsa çıksınlar; fikri güçsüzlükten ileri gelen hakaret çamuruna ne derece sarılırlarsa sarılsınlar; yalana, iftiraya, demagojiye ne kadar kucak açarlarsa açsınlar, Türkçülük ülküsüne ne toz kondurabilirler, ne de onun yürümesine engel olabilirler.
Türkiye Türkü, bilhassa genç nesiller, artık uyanmıştır. Türkçülüğün günden güne bir çığ gibi büyümesinin sebebi budur. Bu çığ, eninde sonunda, Türkçülüğe düşman bütün fikir kırıntılarını ezecek ve Türk ülküsünü Türk dünyasına hakim kılacaktır.''
