her gün şehit verirken,
canımız, kanımız, kardeşlerimiz ölürken,
heran savaşa girme ihtimalimiz varken,
amerika nın bir nevi uşağı olmuşken,
başımızda bu hükümet varken,
ülkemizde milyonlarca işsiz varken,
milyonlarca ac, evsiz insan varken,
türklüğümüzü eskisi gibi yaşayamazken nasıl mutlu olmamızı beklersiniz ki.
Türklerin öğrenilmiş çaresizliği vardır. doğduğumuz andan itibaren bize çaresizlik öğretilir, aşılanır. en basit örneği; çocuksundur, kedi köpeğe ilgin vardır, sevmek istersin hemen çevreden tepki gelir: "aman evladım elleme,aman ısırıverir köpeğe güven olmaz kedi nankördür" bu tepkiden dahada fazlasını işiten çocuğun kediye köpeğe önyargısı oluşur, çaresizliği,korkuyu öğrenir kediye köpeğe yaklaşmaz. Büyürsün üniversite çağına gelirsin, öss zor kazanmak zor söylemlerine kulak asar öss'yi gözünde büyütürsün. Üniversiteye yerleşirsin çalışmak zor, birşeyler yapmak zor derler yine çaresizliği öğrenir ekmeğine bakmayı öğrenirsin. türkler hayal kuramazlar çünkü hayalleri hep örselenir. Türkler gönüllerince yaşayamazlar. gelecekle ilgili planları yoktur çoğu zaman. korkarak mutlu olamaz insan. hayalleri olmadan, amacı olmadan mutlu olamaz.
çünkü biz, komşumuzun evine giren poşetin içinde, attığı çöpün içinde ne var diye bakan bir millet olduk.
çünkü biz, birbirimizin kuyusunu kazan insanlar olduk.
çünkü biz, 3 kuruş için kardeşini satan insanlar haline geldik.
çünkü biz, "düşene bir tekme de sen vurucaksın" mantığını benimsedik.
çünkü biz, "acıma yetime döner koyar götüne" diyenlerdeniz.
çünkü biz, birbirimize düşman olmaya, birbirimizi öldürmeye dünden hazırız nedense.
çünkü biz, sevgiyi unutmuşuz kendi yarattığımız zorluklarla mücadele ederken.
çünkü biz, kendimizden başka kimseyi düşünmüyoruz.
çünkü biz, bütün değerlerimizi satmaya hazırız 3-5 kuruşa.
çünkü biz, nerden geldiğimizi çoktan unutmuş durumdayız.
çünkü biz çok kötü durumdayız. saymakla bitmez bu çünküler ama durumumuzun hiç iyiye gitmediği ayan beyan ortada. böyle bir toplum değilmişiz biz. yanarım yanarım o günleri göremediğime, "-mişiz" diye bahsettiğime, türklüğümle övünemediğime yanarım. allah sonumuzu hayretsin.
