geleneklerimizle binlerce yıldır yaşatılan saygıdır. bazı batı ülkelerindeki bir piç kurusu babasına küfür bile eder, ama biz türk insanı, babamızın yanında bacak bacak üstüne dahi atmayız. bu bizi insan yapan önemli unsurlardan birisidir.
bizi biz yapan değerlerden bir tanesidir. ilerleyen yaşlarda depresyona giren yaşlılar hayatlarında ne başardıklarını sorgulamaya başlarlar. bu sorgulamaya yakın çevresinden başlarlar. eğer evladı ona büyük olduğundan dolayı saygı gösteriyorsa hayatını başarıyla tamamladığını düşündüren kültürümüz. artık huzur içinde ölebilir hayatında hedefe ulaşmıştır.
Kalmamıştır böyle bir saygı.Şimdi çok modern olduk ya bacakları iki metre açıp dedenin karşısında oturabiliyoruz mesela.
Anneanne ya da babaanneye bayram ziyareti yapmak eziyet geliyor ilk uçakla soluğu güneyde alıyoruz.'Amaan anne/baba devir değişti artık deli gibi çalışıyoruz bir bayram tatilimiz var,ararız telefonla' diyoruz.
O kadar yoğun ve mühim işlerimiz var ki(sanırsınız herkes atom parçalıyor işyerinde) anne babayı haftada birgün ziyaret etmeye zaman bulamıyoruz.Zaten çok sıkılırsak huzurevlerine kapatıyoruz onları.
Gelinsek eşimizin anne babasına tahammül edemiyor hemen 'aman da kaynanam ' demeye başlıyoruz,damatsak da durum farklı değil.
Bırakın kayınları kendi büyüklerimize tahammül edemiyoruz.
