seslendikleri kitlenin cahil olması, ortadoğu toplumlarında genel olarak görsel sanatların yasak olması, filmlerin tamamen ticari amaçlı olması ve karakter oyuncuları yerine kemal sunal gibi kalitesiz ama cahil halkın seviyesine hitap eden başrol oyuncularına dayanmasıdır.
recep ivedikten başka film izlemeyenlerin söylemi. sen kaliteli filme denk gelmemiş olabilirsin. yoksa çok kaliteli filmlerimiz, çok da iyi oyuncularımız var. gişe filmi değil diye, kitleleri peşinden sürüklemiyor diye türk sineması kalitesiz olmuyor.
her ne kadar uzun metraj ticari filmlerde başarısız olunsa da, kısa metraj amatör filmlerde tam tersine çok başarılı işler çıkabilmektedir.
bence sebep, sektörde sinan çetin gibi adamların şişirilmesinden kaynaklanmaktadır.
ayrıca yavuz turgul ayarında kaliteli yönetmenlerin çok seyrek ürün çıkarmasından kaynaklanmaktadır.
bir diğer husus, türk filmlerinde ses sekansına hiç değer verilmez. oysa ki duygunun %60'ı sesle verilir. türk sinemasında arka plan ya hiç kaydedilmez yada haddinden fazla baskındır. diyaloglar ise insanı heyecanlandıracak bass tonlarından mahrum şekilde işlenir. oysa batı sinemasının en önemli numarası dolby digital ve broadcast kalitesidir. boktan senaryolar bu tekniklerle öyle cilalanır ki içerikten yoksun film gişe rekorları kırar.
"er ryan'ı kurtarmak" örneğin, bir savaş/şiddet pornosudur. senaryo zayıf, içerik gerçeklikten yoksundur. 15-19 yaş arası resmedilmesi gereken alman askerleri 40-50 yaşlarında ve savaşın acısından pay almamış resmedilir. korkak ve tankların arkasına saklanarak ilerler. oysa arşivler tam tersini söyler.
ancak filmlerini finanse ettirmekte soydaşlarından sınırsız destek alması ile başarılı bir yönetmen olan spielberg filmlerini öyle güzel efekt makyajından geçirir ki kendi filmlerimizi başarısız görmemek için sebebimiz kalmaz.
rus sineması, sinemanın görsel dilini iyi kullanır. ancak onların görsel dil dağarcığını türk filmlerine uyarlarsak filmlerin hedef kitlesi oldukça daralır, çünkü türk milletinin görsel okur yazarlığı düşüktür.
bunu anlamak için amatör fotoğraf sitelerindeki fotoğraf paylaşımlarına bakabilirsiniz. türk insanı duygu ve düşüncelerini görsel olarak ifade etmek konusunda eğitimsizdir. bu da senaristleri daha fazla diyalog kullanmaya, imgelerden kaçınmaya ve görüntü yönetmenlerini de atraksiyonlardan uzak durmaya itmektedir.
görüntü yönetmenliği kavramı bile türk sinemasına en fazla 10 yıl önce dahil olmuştur. önceden bu işi kameramanlar üstlenirdi.
türk sineması müzik kullanımında da zayıf kalmaktadır. ancak son dönemde çok iyi film müziği bestecileri ortaya çıkmış, gökhan kırdar gibi kadim ustalar iyice bu konuda kendilerini geliştirmiştir. ben ileriki zamanda bu konuyu aşacağımızı düşünüyorum.
müzik her şey demek değildir. "bloody sunday" filmini başarılı bir belgesel drama yapan müziğin hiç kullanılmaması ve kameranın muhabir çekimi havası vermek için çoğunlukla elde kullanılmasıdır.
ancak türk sineması, müzik kullandığında filmin duygusunu verecek doğru müziği bulmakta oldukça sığdır, sessizliğin değerini ise hiç kavramamıştır.
ancak minimalist kısa filmlerde genç/amatör yönetmenlerin bu konuda daha başarılı olduğu da gerçektir. gerçekten de, çoğu kötü kullanmaktansa azı iyi kullanmak daha güzeldir. az değerlidir.
