birinci ilkokul sınıflarını 52 öğrenciyle dolduran eğitim sistemidir.
amfi çünkü orası mübarek... bakın lisede olsa anlarım, ne de olsa ders dinlemek dışında bir halt yok. ama birinci sınıf ne kardeşim? anca iki öğretmen lazım öğrencileri kontrol altına almak için. adam nasıl 52 öğrenciyle ayrı ayrı ilgilensin?
ben neyden yakınıyorsam... bu sistemi siz seçtiniz!
" Bir zamanlar gelir, beni unutmak veya unutturmak isteyen gayretler belirebilir. Fikirlerini inkâr edenler ve beni yerenler çıkabilir. Hatta bunlar, benim yakın bildiğim ve inandıklarım arasından bile olabilir. Fakat, ektiğimiz tohumlar o kadar özlü ve kuvvetlidirler ki bu fikirler, Hint'ten, Mısır'dan döner dolaşır gene gelir, verimli neticeleri kalpleri doldurur. "
bizim eğitim sistemizin asıl probleminin 'sistem' olmadığı kanısında olan bir bireyim. zira senelerden beri süregelen tartışmalara göre uygulanan sistemlerin birçoğu kendi içinde bir şekilde başarılı olmuştur.
platon'un, descartes'ın, hegel'in rasyonalist düşüncelerine göre şekillenen akademilerde verilen eğitimler gibi spencer'ın, locke'un empirik düşüncelerine göre şekillenen akademiler de aynı şekilde başarıya ulaşmıştır. tarih sahnesine baktığımızda bunun hep böyle var olduğunu görebiliriz. eğitim felsefeleri ile ilgili fikir beyan eden hiç kimsenin; esasicilik, daimicilik başarısız olmuştur diyemeyeceği gibi ilerlemecilik ve yeniden kurmacılık başarısız olmuştur deme hakkı yoktur. bu durumda tarih bilimi kendisini yalanlayacaktır. yalnızca esasicilik, daimicilik yahut diğer eğitim felsefeleri kötüdür yahut iyidir gibi eleştirel yaklaşımlar doğru olacaktır.
sistem her ne olursa olsun içindeki insan kaynağı iyi olmadıkça bu sistemin başarıya ulaşma şansı yoktur. bizim eğitim tarihimizde ne zaman ki 'sistem' ögesi ön plana çıkartılmış bu sistem değiştirilmiş, üzerinde oynanmış, rafa kaldırılmış yahut değiştirilmiş ise varılan kötü sonuç hiçbir şekilde değişmemiştir. ne zaman ki insan ögesi, ki bunun örneği tarihimizde çok azdır, ön plana çıkarılmışsa sonuçlar iyiye dönük olmuştur. bundan dolayı sistemden evvel 'insan'ı düzeltmemiz ve ön plana çıkarmamız gerektiği kanısındayım. elbette ki sistemin önemini yadsımıyorum fakat evvela insanlarımızın düşünceleri, fikirleri, ön görüleri gözetilmeli ve önemsenmelidir.
öğretmenlerin gerçekten ve samimi bir şekilde hizmet içi eğitimler almaları sağlanmalı ve her öğretmenin kendi alanıyla ilgili bilimsel çalışmalar yapmaları sağlanmalıdır.
bilim üretme, makaleler yazma yahut birtakım eserler ortaya koyma sadece üniversitedeki öğretim görevlilerine değil şahsi fikrimce onlardan evvel bu toplumun bel kemiği olan öğretmenlere yüklenmelidir. bu gerekirse zorunlu hale getirilmeli ve birtakım maddi yahut manevi imkanlarla desteklenmelidir. bilime, sanata ve kültüre doğrudan katkı sağlamayan hiçbir eğitimicinin yetiştirdiği bireylerin zihinlerine bu mefhumlarla ilgili olumlu birtakım değerler katması mümkün değildir.
tabiatı ile öğretmen mesleğindeki kademe basamaklarının sayılarla değil birtakım uygun ve somut sıfatlarla desteklenmesi gerektiği kanaatindeyim.
öğretmenlerin meslekte ilerleyebilecekleri kademelerin az olması da onların bazı çalışmalardan uzak kalmasına sebep oluyor olabilir. kademe yahut derece ilerlemeleri düz memurluklar gibi yıllara göre değil gerçekleştirilen çalışmalara göre yapılmalıdır. mesleğine yaptığı çalışmalar ile katkı sağlayan her öğretmenin kademe ve derece ilerlemesi belli sıfatlara göre yapılıp aksi şekilde davranan öğretmenler de bu haktan mahrum bırakılabilir.
öyle bir şey yoh çıkar onu aklından. bizdeki sistem bakana göredir. her yeni gelen bakan kendi sistemini koyar hele de 16 senedir. kaç kere değişti ben de sayamadım. değişimlerin yek sonucu ise aslında sistem diye bir şeyin var olmamasıdır.
O yüzden OECD ülkeleri arasında en düşük seviyedeki ülkeler arasındayız. Afrikafan falan gerideyiz. O yüzden damat bey de yüksek lisans doktora falan hep newyork'da yapmış.
Liyakat olmayan yerde, çalışsa bile işe yaramayacak sistem. Bu sistemden maksimum verimle yetişen vatandaş, bu sistemi sallamayan, geçemeyen, sırf onun bunun yakını, siyasi kadrolaşma yarışında birinci gelen donanımsız birine talim etmek durumunda kalacak. Bu resmi çok önceden gören bu birey zaten en baştan umudunu yitiriyor. Emeğinin hakkını alacağına inancı kaldı mı gençliğin böyle bir anlayışta. Bir iki mitinge giderim, beş yıl yatarım kafasında birçok insan var. Ülke nasıl gelişecek acaba. Gelişmez. Liyakat olmadan bir milim gidemezsin.
burada genellikle içi boş, yüzeysel ve kalıplaşmış eleştiriler veriliyor.
ha bu sistemimizin çoğunlukla vasat olduğu gerçeğini de değiştirmiyor tabi bu.
şûralarda ne tartışmalar dönüyor, ne eleştiriler, savunmalar yapılıyor. öncelikle bir sorunun varlığı, bunu yaratan asıl sebep, bunun çözüm önerileri.. hepsi apayrı uzun tartışmalara neden olmakta. böyle olunca değişim kolay olmuyor ki, halihazırdaki değişimler inisiyatif alınarak yapılıyor.
kimi çözüm örnekleri alışık olmadık türden mesela. bunların kabul gördükten sonra nasıl uygulanacağı dahi tartışma konusu.
ve bizde değişimler ufak rötuşlar şeklinde oluyor.
yapılması gereken mevcut sistemde değiştirilmesi gereken her şeyin yeni hallerini toplu bir şekilde uygulamaya koymak ve iyi veya kötü 20 sene değişikliğe gitmemek.
çünkü yeni bir sistem ancak 10-15, 15-20 yılda oturur ve meyve vermeye başlar.
Hani altın arama dedektörü satmak yasal ama kullanmak yasal değildir aynı o sisteme benzer. Bir bölüm okursunuz her maddeyi ezberletirler size. işe girince biz böyle öğrendik ama dediğimizde sen çok kitap okumuşsun aslanım olay böyle dönüyor burada derler. Kesinlikle öyle.
Lise için söylemek gerekirse çok verimsizdir. 4 yıl boyunca haftada 6 saat toplamda 864 saat görülen bir dersin ortalama neti 3,9. Boşa geçen yüzlerce saat, harcanan onca emek. Elde ne var? Bir hiç.
Yerlerdedir. Şimdi şöyle bir durum var adam çok güzel resim yapıyor veyahut kroki çiziyor ve mimar olmak istiyor. Gel gör ki yeterli puanı alamadığı için gidiyor işletme okuyor ama içi içine sığmıyor iş bulunca mutsuz oluyor. Böyle yapacaklarına insanı yeteneklerine göre ayırsalar daha mantıklı olmaz mıydı. Yazık bu gençlere yemin ederim.
