turban ozgurlukcusu sozlukcu yazar arkadasımız, turban ile ilgili ' efendim ozgurluk soyledir, kısıtlanmamalıdır, kızlara yazık oluyor, insanların hayat sekillerine mudahele edilmemeli, bla bla bla...' seklinde sozler soyler, entryler sarf eder. biz de agzımız acık acık dinleriz. hayran oluruz.
sonra bir bakarız konu liseli ergenlerin sevismesi gibi bir sey ise ' ozgurluk dediysek de bir sınırı var, bu kadarı da olmaz, hayt huyt, yapmayın' deyiverir. biz yine agzımız acık dinleriz. hayran olmayız ama.
bu ozgurlukcu arkadasların ozgurluk sınırı 'bana gelince hak hukuk size gelince gak gukuk' seklindedir. bunu anlarız biz. ve bu dusuncemizi de paylasırız.
sonuc ne,
cevaplardan goruruz ki turban ozgurlukcusu yazar arkadasımız kendisini ustun ve haklı gordugunu soyluyor. onun yaptıgı sey direk tanrı nın emriymiş. tanrı nın emri oldugu icin de, herkes dinlemeliymiş. bizim ozgurluk olarak tanıdıgımız seyler ise tanrı nın yapmayın dedikleriymiş. negzel, negzel. o yuzden yapılmamalıymıs. bizden ustunmus yani. bir sey yaparken once bu yazar arkadasa soracakmısız. ozgurluk kıstasını o ayarlayacakmıs.
tanrı nın soylediklerini yaptıgı icin kendisini ustun goren bu yazar kitlesi, daha sonraki bir anda ' insan baskalarını ezmemelidir, alcak gonullu olmalıdır, digerlerini kucuk gormemelidir' tarzı seyler sıralamıs.
normaldir. herkes etrafındakilerinin kendileri gibi olmasını ister. tabi bu türban özgürlükçüsü diye geçinen yobazlarda daha fazla. ve ikiyüzlü bir duruma dönüşüyor.
