Son 2 haftadır yaşadığım durum. Tükenmekle kalsam iyi, girdiğim depresyon ruhumu sikip attı şimdi ise fiziksel belirtileriyle ağzıma sıçıyor. Yok baş ağrısı, yok mide bulantısı... Ebenin amı yahu.
Ruhsal olarak tükenmek. Hiçbir şeyden zevk alamamak. Boş boş bakmak, oturduğunuz masada arkadaşlarınız muhabbet ederken, size soru sorulunca, "ha, ne diyodunuz?" Demek, yitirilenin ardında biriken "acaba"ların ömrünüzü kemirmesi, ertesi güne yine o acabayla uyanmak, gittiğiniz yerlerin daralması, enine boyuna... Sigara paketine sakladığınız ciğerlerinizin size küfretmesi, dile gelse de af dilese dediğiniz anılarınızın beyninizi kemirmesi; kimi zaman atan kalbinizin, aldığınız nefesin çok fazla olduğunu düşünmeniz, bazen değil en çok bu zaman gerçeklerin acıtması.
artık bir şeylerin sonuna gelmektir, bir şeyleri tekrarlamanın yorgunluğu ve her sonucun başarısızlığı sonucu teselli bir aramaya yeltenmekten aciz kalmaktır.
artık yeter diye bağırmak isterken bir yanın diğer yanın uyumak istiyor. sikerim böyle hayatı derken birilerinin senin hayatını sikiyor olduğu gerçeği küfürden seni alıkoyuyor.
bu hayat böyle gitmez, bitsin bu acı dediğin zaman bile uzun süre buna odaklanamıyorsun, karnın acıyor ve dikkatin dağılıyor.
Burnunun dikine giden, canının istediğini yapan, Bildiğini okuyan, sonunda kendi canına da okur. Bu hayattan bıktıysanız, hayatı dolu dolu yaşamış bile olsanız, yaşamaya değer bir hayat yaşamamışsınız demektir.
Gerçek sevgi ilahi aşkın nurundan çıkar gelir. Nur yayılınca etrafa zulmün karanlıkları kaybolur yok olur. Zifiri karanlıkta hayat yoktur. Hayatın olmadığı yerde aşk da yoktur sevgi de. Güneş gibi, bu hayatın ışığı da nuru da sevgi dir. Sevgiye sahip olan hayatın ışığını yakalayan, bitmek tükenmek bilmez. Hep yenilenir. Ölür ölür dirilir. Çünkü Aşk fena bulmaz, sona ermez. Bitmez, tükenmez.
maddi olarak bir miktar etkilesede aslında en çok insanın lafını anlatamamasından, anlatsada takanın olmamasından, sözünün geçmemesidir insanı tüketen.
kurt sürüsünde tüm kurtların dişi varken sizin dişleriniz kırıkmış hissi gibidir.
hesap soran değil genelde hesap sorulan insanlardır...
an itibari ile tüm bünyeyi saran histir. şükür akşam oldu inzivaya çekilebildik. yarına yeni bir gün sabahtan akşama kadar kademe kademe artan yeni bir tükenme hissi arkasından mesai bitimi ile gelen yenilenme ve özgür olmanın vereceği rahatlama hissi.
hayat tüm bu tükenmişliklere rağmen güzel sanki be.
