--spoiler--
mükemmel bir albüm olmuştur be. bu nasıl bir müziktir yaw. adamların müzikal evrimleri inanılmaz gidin bir cynic'in trash death metal zamanlarına bakın bir de bu albümü dinleyin. bu nasıl bir yaratıcılıktır. bu grup dünyanın ne özel en kendine özgü grubu değildir de nedir?
albümü focus'la karşılaştırmak ne kadar doğru olur bilemiyorum çünkü bambaşka bir şey olmuş. teknik açıdan bakacak olursak masvidal'ın robotik vokalleri bu albümde çok daha iyi. aslında artık robotik bile denemez. çok daha temiz, doğal, melodik ve tabi oldukça duygulu olmuş. albümdeki duygusallık zaten focus'la karşılaştırılamaz düzeyde özellikle evolutionary sleeper'da hüzünlenmemek elde değil. albümdeki aeon spoke benzerliği de yadsınamaz. grup çok daha olgunlaşmış death metalci gençler büyümüş artık. albümdeki brutal vokal etkisi oldukça azalmış. daha çok geri vokaller gibiler artık. grubun yeni üyesi tymon gayet iyi bir iş çıkarmış tabi. sean reinert zaten dünyanın en iyi bateristlerinden biri ritmleri atmosferle inanılmaz uyumlu adam neye vursa orgazmik bir iş çıkarmış*. albümdeki sean malone etkileri de oldukça belirgin. özellikle ilk şarkıda bir gordion knot'luk söz konusu genel olarak atmosfere katkısı ve sean reinert'la uyumu üst düzeyde. gelelim paul masvidal'a bu nasıl bir insandır demek istemiyorum ama kendimi alamıyorum. bu nasıl bir yaratıcılık, nasıl üstün bir müzisyenlik. gitar riffleri, clean geçişler, vokaller her şey kusursuz. bu adamda nasıl bir efendilik, nasıl bir sakinlik var. bu adam death metale aynı zamanda bu kadar uzak ve bu kadar yakın olmayı nasıl başarıyor ? şarkı sözleri yine masvidal'ın hayat felsefesinden besleniyor. adamda her death metalcide olması gereken duyarlılık da var. gitar soloları da albümdeki ayrı bir güzellik. defalarca denenip kusursuzlaştırıldığı belli oluyor. promodakilerden daha farklı ve iyileştirilmiş. prodüksiyon zaten kusursuz. sonuçta yılların deneyimine sahipler.
albümde şu anki favori şarkım için the space for this mi desem king of those who know mu desem ikisi de son derece duygusal ve vurucu.
(bkz: şu an ağlıyorum biliyor musun)
sonuçta traced in air bir başyapıt ve bu adamlar kesinlikle çok daha fazla ilgiyi hakediyorlar. yanlarında diğer herşey kötü görünüyor. keşke albüm biraz daha uzun olsaydı çünkü cynic'e doyabilmek mümkün değil.
--spoiler--
yeni bir albüm için 15 yıl daha beklememek dileğiyle incelememizi sona erdiriyoruz. gerçi ben 4-5 yıldır bekliyorum ama olsun. şimdi; benim cynic t-shirt'üm nerede olabilir acaba?
son zamanlarda dinlediğim en iyi albümlerden biri. bokunu cıkarmadan nasıl deneysel olunur dersini vermiş adeta abilerim. oturduğum yer* dolayısıyla oricinıl albüme ulaşamadım * ama ilk gödrüğümde arşivime katacağım.
bu dünyadan olmayan cynic albümü. bu eseri dinledikten sonra metalin sadece bir müzik türü olduğuna kimse inandıramaz beni. teknik, duygu, deneysellik ve çok daha fazlasını içeren, tarif etmek için kelimelerin yetersiz kalacağı bir albüm. rüya gibi rüya. astronot kostümümü giyip dinliyorum.
4 sene önce daha 16 yaşındayken bu sözlükte cynic'in ilk entry'si olmuşum, bu albümle ilgili bişeyler yazmazsam hakikaten ayıp ederim. fakat diyecek söz bulmak çok zor. bazı duygular vardır sözlerle ifade edemezsiniz. aşığınım paul masvidal. kişisel düşüncem albümün olayının az ve öz olmasıdır.
