bugun soyle bir nostalji yapip dinleyeyim dedim. youtube resmi kanallari varmis. https://www.youtube.com/c/theprodigy/
bu grubun gun itibariyle 1m takipcisinin bile olmamasi, bazi videolarinin 1m bile izlenmemis olmasi beni biraz uzdu acikcasi. dusunuyorum da zirve yaptiklari donemlerde sosyal aglar bu derece yaygin olsaydi kim bilir nerelerde olurlardi.
http://www.imdb.com/title/tt4504044
2019 yapımı, orange is the new black ten tandığımız Taylor Schilling in başrolde olduğu gerilim filmi. Oğlunun doğduğu gün ölen bir katilin ruhunun, oğlu ile aynı bedeni paylaştığını öğrenen bir kadının vakit dolmadan ruhu defetmesine çabaladığı, reenkarnasyon üzerine bir film. Başlarken aşırı klişe sahneleri ile güldürse de finali ile tatmin ediyor.
izlerken aklımıza sık sık doksanlı yıllarda , mersin hatay antep üçgeninde moda olan reenkarnasyon olayları ve tv haberleri geldi *
1994 çıkışlı parçası No Good (Start The Dance) ile ilk olarak tanıdığım elektronik müzik grubu. bu parçanın doksanların tekno şarkılarının arasında iyi bir yeri vardır ki o dönem birçok avrupa ülkesinin müzik listesinde kendine üst sıralarda yer bulabilmişti:
festival ruhuna çok yakışan bir müzik yaptıkları için çağrılıp dururlar. hele ki rock festivallerinde bu adamlar, çoğu rock grubunun veremediği coşkuyu verirler. gittiğim konserler içinde ertesi hafta ağrısı çekmemi sağlayan tek gruptur. son albümleri the day is my enemy'i eskiler kadar başarılı bulmasam da neticede bambaşka bir kafa yaşattıkları kesin.
Gereken objektife sahip olan her tarzın bağımlısına hitap eden Tekno grubudur. Sebebi parçalarında mevzubahis bir çok tarz ritmleri / altyapıları kullanmalarıdır şahsımca.
son albümleri the day is my enemy resmen dinledikçe daha da güzelleşen bir albüm olmuş. albümdeki iki single ı dinleyip invaders must die ile kıyaslayarak bok atanlara albümü sindire sindire dinlemelerini tavsiye ederim. ayrıyetten üstadların en sert işi sanırım bu albüm.
smack my bitch up, invaders must die, firestarter, breathe, poison gibi şarkılarıyla adamı içmeden kafa yapar ve bir çok şarkısı jenerik müziklerinde kullanılır. acun çok sever.
kötü parça yapma ihtimali olmayan, keith flint gibi über bir frontmane sahip elektronik müzik grubu. elektronik müzik the prodigy öncesi ve sonrası diye ikiye ayrılır.
kulağınızın en azından 2-3 parçasına aşina olduğu grup. fena olmayan bir ses sistemi ve en iyilerden birkaç parça ölüyü bile diriltir efendim. ulan daha kahvaltı hazırlayacaklar, kalkın lannn!
