Metallica'nın işimiz henüz bitmedi dediği şarkılarından biridir. Grup döktürür, bizi de coşturur. Hatta öyle ki solo kısmında mp3 oynatıcımın sesi açıldıkça açılır. Aksiyonun tavan yaptığı Gerard Butler filmi ''Gamer''a da bir video klip çıkar bu şarkıdan. Nasıl? Olmuş mu? http://www.facebook.com/video/video.php?v=451649329395
fade to black iskeleti üzerine yapılmış metallica şaheseri.şarkının atasından * farklı yönü bu sefer bridge kısımlarına daha çok kasılmış elemanların enstrüman hakimiyetinin artması bunun sebebi olabilir ancak bu durum şarkıyı inceden bir riff yığını haline dönüştürüyor.james hetfield ın vokali load dönemini anımsatıyor.şarkının solosu yeterince etkili değil ama gaz olmuş.ciddi anlamda eleştirilecek yanı ise davulları lars ulrich in st.anger döneminden kalma davul tonu konsantre dinlendiğinde rahatsız edici olabiliyor hele ki böyle özensiz ve tekdüze ise.
ortalarındaki bir lead gitar partisyonu ensiferum'un 2004 senesinde yaptığı tale of revenge'in başındaki partisyondur. dört sene önce ensiferum yapmış, sen uğraşma koçum...
fade to black neyse bu şarkıda odur diyebilirim. o kadar can alıcı değil belkide ama damardan metale yolculuğu anlatan varolanın dışına çıkmamış metallica şarkısı. açıkcası bu şarkıyı metallica değil yeni çıkmış bi grup yapsa çokta ilgi çekmez. dediğim gibi varolanı tekrarlayan bir şarkı. zaten eskiye dönüşü daha doğrusu bilindik metallica çizgisini koruyacağı düşünülen bir albüm için bu şarkıda aynı ölçüde olağandır.
bi yerden sonra sıkan şarkı. bana master of puppets ı dinliyormuşum hissiyatı veriyor bu şarkı. açıyorum dinliyorum sonra içimde master of puppets ı dinleme isteği oluşuyor, sonra master of puppets dinliyorum ve daha mutlu oluyorum, evet hep bunları oluyorum ben.
metallica nın sarkılarına, sarkının ismini bilmeden, kulak birikimim olarak yorum yapıyorum ve diyorum ki, metallica nın en cakma sarkılarından biri.
metallica, metallica cakması olup karsımıza cıkmıs.
the day that never comes dinlenirken, rifflerinin metallica nın 3-4 cok bilindik sarkısının bazı rifflerinin ustunde kucuk degisimler yapılarak hazırlandıgı kulaga carpıyor. sanki her an baska bir parcalarına geciverecekler gibi gozukuyor.
metallica nın butun sarkılarının isimlerini bilsem, the day that never comes ın her an gecis yapabilecegi baska sarkıları da sıralardım suracıkta. basta itiraf ettim, bilmiyorum isimlerini.
yok ama, klibi cok guzel olmus. ırak taki savas durumu cok iyi anlatılmıs. yesil gozlu kadının amerikan askerinin ustune dogru 'bana guvenebilirsin' hareketleriyle yuruyusu goz yasartıcı.
ustelik 3 dakikadan uzun sarkıları kanallarında gostermeyen insanların, 10 dakikalık bir 'metal' sarkısını surekli goostermeleri, sevindirici bir unsur.
