bir tasavvuf terimi olarak yönelme demektir.
şeyhin, bütün manevî gücünü adeta bir aşılama sebep olacak şekilde müridin kalbi üzerine yöneltmesi ve aktarmasıdır.
Genelde Hakka yöneliş ve kalbî alâka için kullanılır. Müridin mürşidine bağlanıp yönelmesi anlamında kullanıldığı gibi mürşidin müridini tam karşısına alıp ona nazar etmesi anlamında da kullanılan kelimedir...
