hakkında destanlar yazmaya gerek olmayan durumdur. hayatın hiçbir karesi güldürmez, mutlu etmez. ölmek istersiniz, ölüm bile zor gelir; ölümden sonrası boş gözükür. onu düşünürsünüz, sizi bıraktıktan sonra "hafif sıyrıklarla" yoluna devam edecektir. siz ölemezken, o hayatını yaşayacaktır. buna inat, "o yaşarken ben onun için ölmeyeceğim" dersiniz. kendinizi kandırırsınız, ben burdayım; ama ölüyüm.
birkaç haftadan beri zaten bir gariplik yok muydu?
E sen bu garipliği sezip buna rağmen ilişkiyi kurtarma adına bir hamle yapmadın.
Demek ki sen de sıkılmışsın. Hadi hamle yapacak durumda değildin de ne diye ağlıyor sızlanıyorsun. Kendini hazırlasana geleceği belli olan sona.
erkek adam sızlanır yakınır mı?
-Olmuyor ayrılsak mı?
- Sen bilirsin güzelim.
Yanıtını ver eğer boynuz yüzünden terk edilmediysen sana koyduğundan daha fazla ona koyacaktır.
Rahat olun zaman geçince ulan ben ne mal adammışım buna da üzülmüşüm, bak o yok onsuz da ne güzel günlerim geçti diye gerçekleri görürsünüz.
Terk edilmenin yegane koyucu tarafı kanımca geleceğe dair planlarınız altüst olmasıdır ki
O planlar bir başkasıyla da yapılır siz kendinizin değerini bildiğiniz sürece.
insana çok şey öğretir. elbette ilk başta acı çekmeyi. sonra yersiz başlayan ağlamaları frenlemeyi. sonrasında da ağlamamayı başarmayı. güvensiz kılsada en başta sizi sonrasında tek insana indirgenmemesi gerektiğini hatırlatır ilişkileri aşkları hayatı. ve evet hepsini terk edilmek öğretir insana. terk edilmek aslında tercih edilmektir. tüm suç sizde olabileceği gibi bunun için hiç suçunuzda olmayabilir. bir anda apansız. sevgilinizsiz kalmışsınızdır. boşluğa düşmüşsünüzdür. heleki hala aşıksanız yaşayacağınız acı daha büyük olacak ama inanın öğreneceklerinizde acınız kadar artacaktır. maalesef tek bir çözümü vardır. o da klişe gibi gelsede zamandır. zaman...
terketmedi sevdan beni,
ac kaldim, susuz kaldim,
hayin, karanlikti gece,
can garip, can suskun,
can paramparca...
ve ellerim, kelepcede,
tütünsüz uykusuz kaldim,
terketmedi sevdan beni...
alı$ık olma durumundan dolayı artık pek koymayan, olsa da olur olmasa da olur kodum amına denilecek durumdur alı$mı$ bünye için.. ama bir gün intikamı alınır bu terk edili$lerin... *
en kotu sekillerinden biri de 'sebepsiz'dir. hicbir sey demeden, hoscakal bile, sadece gitmistir. aramissinizdir, mesaj atmissinizdir, konusmak icin her yolu denemissinizdir ama nafile. sanki bir anda ucup gitmistir. beklersiniz. cunku bilirsiniz, bir nedeni vardir. 5 yildir tanirsiniz o'nu ve bu yaptigini o'na asla yakistiramazsiniz. elbet bir bildigi vardir tabi. sabirla beklersiniz. daha once olmamis midir sanki? ayni seyi daha once yapmamis midir? ama o zamanlarda haklidir. sizin hatanizdir. peki simdi nedir hata ve kimdedir? her sey o kadar yolundadir ki, bu gidisin sebebi olarak ne o'nda ne de kendinizde bir hata bulabilirsiniz. 'bir sey' olmustur ve gitmistir yalnizca. size sadece beklemek duser. sabirla beklemek, yeniden. cunku daha once beklediginize degmistir. sizi o kadar o kadar mutlu etmistir ki, bu bekleyisi mutlulugu bekleyis olarak adlandirip devam edersiniz. ne de olsa o, dunyanin en akilli ve mantikli adamlarindan biridir sizin icin. elbet bir aciklamasi vardir ve dogru zamani bekliyordur o da. her gun dusunur, merak edersiniz. bir sure sonra verdigi aci, mutlulugun sinirlarini asar ve sizi yiyip bitirmeye baslar. o'nu beklerken kendi hayatinizi kacirmissinizdir. 'o'nsuz da yapabilirim. gittiyse gitti, kendi tercihi.' der, kendinizi avutursunuz. soz verirsiniz kendinize, bir daha ayni seyler olmayacak, diye. tutarsiniz da sozunuzu. ta ki eski gulusuyle tekrar karsiniza cikana kadar... en kotu sonucu da budur iste terk edilmenin: terk edenin 'bile bile' geri donmesi size.
bir yandan da kötü bir şey değildir. kendinizi çözmenize, ruhunuzu anlamanıza yarar. terk edilince bir testten geçer ruhunuz. size yapılan bu ihanetin, bu darbenin etkisi ile ne kadar değişebilirsiniz, ne kadar kötü bir insan olabilirsiniz, ne kadar insana, insanlara karşı nefret dolu olabilirsiniz, ne kadar zayıf olabilirsiniz.
birisi sizi terketti mi tüm bunları kendinizde yaşayarak test edersiniz. testin sonucu bazen kötü, bazen iyi çıkar. ya anlarsınız herşeye rağmen kararmayacak, sonsuz bir nefretle dolmayacak kadar iyi bir ruhunuz var. ya da anlarsınız ki bir ömrü bir insana nefret ile geçirebilecek kadar karanlığa gömülmüş bir ruhunuz var. ****
durduk yere arama ve sormaların, mesajların bıçak gibi kesilmesi ile olan şeklide vardır. dün mesaj yazan konuşan kişi bir anda ne arar ne sorar 1 mesaj 1 çağrı bile yoktur. inat yapan karşıdaki kişide ne arar ne sorar ve bu şekilde terk edilme safhası tamamlanmış olur. herşey muallaktadır. ilginçtir ama yaşamışlığım vardır.
bırakılmak..
beklenen yumruğun masaya değil kalbe indirilmesidir.
yumruk sahibinin adının binlerce kere hayırsız cümleler içinde anılmasına vesile olur. güzel koyar. hayatta en az bir kez tecrübe edilmesi mazosistlikten değil, o ağır darbenin bi sonra ki darbelere katlanmayı kolaylaştırabilmesi için gereklidir.
hele ki hazırlıksız yakalanırsan; çarp aşk acısını beşle, koy şimdi döşünün üstüne.. ahan da böyle bişeydir işte. arkadan vurulmak, yüzünü döndüğünde vuran kişinin kardeşin olduğunu görmek gibidir..
tarifi zordur o anda yaşanılan hislerin.. kaba insan olsak siki tuttuk derdik ama kaba değiliz ya o sebeple "acıya değdik" deriz..
büyük hüsranlardır. kendini birden boşukta hissedersin. yüzüstü bırakılmış gibisindir. ne umutlarla ne hayallerle baktığın geleceğin bir kelime yüzünden bitmiştir. geçmişe de geleceğede bakmak istemezsin. çünkü hayallerin bitmiştir. sönmüştür. terk edilmişsindir argoda kullanıldığı gibi tekme yemişsindir. poponda hala o tekme izi ömür boyu kalıcak hissine kapılırsın. bütün umut ışıklarını kapatmıştır. son mum a da sen üfleyip kapatmışsındır.
işte o kişi demişsindir hayatına sokmadan önce. ve hayatına sokarsın. işte bu dediğin kişiyi. ama ne kadir ne kıymet bilinirsin canım cicim ayları geçtikten sonra. belki aldatılırsın bile. ruhun duyamı duymazmı bilemezsin. etrafını o toz pembe güzellikten göremezsin. manganın dediği gibi mutluluk bile acı veriyor çünkü sonu var biliyorum dersin. kendin kurmaya başlarsın. canım cicim ayları biter. bir eksiklik her zaman kendinde ararsın. iğneyi ona batırıyorsan çuvaldızı kendine. olumsuz düşünmemeye çalışırsın. ama umutsuzluğa kapılmaya başlarsın. hayat anlamsız gelmeye başlar. önce kendini sonra onu sorgulamaya başlarsın. eski günler bitmiştir. işte bu dediğim insan gitmiştir eti kemiği aynı olan insan aynıdır fakat ruhu değişmiştir. o o değildir hayatına soktuğun kişi o değildir.
günlük konuşmalar canımlı cicimliği geçmiş aramalara cevap gelmemiş. mesajlara hiç cevap gelmez duruma gelir. daha da olumsuz düşünmemeye bakarsın. olsun dersin ama gözüsn sürekli telefondadır. yoktur yoktur yoktur. kalkamazsı kendini dünyanın en ağır insanı sanar oturduğun yere çivilenir kalırsın. umut yoktur hakem düdüğü beklenir altın gol yoktur. maça 1-0 malup başlasan bile bir umudun olur fakat bunun bir umudu kalmamıştır. çünkü ruhlarınız bir değldir. ve hakem düdüğü çalar o beklenen mesaj gelir. işte hayatım bu dediğin insan o değildir. mesajı açıp açmamakta kararsız kalırsın. acaba mı acaba mı diye belkide eskisi gibi olurmuyuz diye belkide o mesaj o kısa ama öz olan cümle seni seviyorum diyen cümlemi gelicek diye heyecanlanırsın. ama beklenen kelime o değildir sen sadece kendini avutur ruhunu tatmin etmeye çalışırsın. gelen mesaj içler acısı bi hal alabilir. çünkü artık seni istemiyordur. büyük umutlarla ruhunu beslediğin kişi istemiyordur. tekme yemişsindir terk edilmişsindir. sebepsiz yere ayrılıktır bu. dünyanın öbür ucu da olsa aşk aşktır. aşk için ölmeli aşk o zaman aşk tır. yeri ve zamanı belli değildir uzak yakın gereksizdir. aşktır bunun adı aşk. terk edilmiş aşkların hikayesidir. tekme yiyenlerin hikayesidir.
sonuçları =
ağlamaktan göz bebekleri görünmeyen gözler.
kırık yaralı bir kalp.
hüsran.
kafanda dolaşan binlerce kurt.
acı.
son defa yüzünü görememek.
hayattan soğuma.
gurur meselesi yapılmamalıdır. zamanında salak bir ergen olduğum zamanlarda aslında sen terk etmedin ben terk ettim kavgaları yaptığım olmuştu. şimdi başıma gelse yol veririm sadece. hatta terk edilmeyi güzel bir olay olarak görüyorum sorumluluğu sizin üzerinizden aldığı için.
uzun bir süre birey üzerinde olumsuz etki gösteren eylem.
'galiba yürümüyor, yürütemiyoruz' dedi kadın, gözlerini kaçırarak. işte o an zaman durdu; karşı masadaki sarışının kahkahası yarım, kuşlar ise havada asılı kaldı. adam bir şeyler söyleyecek oldu ancak söyleyemedi. karşı masanın altında, buraya geldiğinden beri miskince yatan kediyle göz göze geldi. bir anda simsiyah olan mekanda aklına gelen ilk şey cemal süreya'nın ' bir mısra daha söylesek sanki her şey düzeliverecek.' dizesi oldu, söyleyebildiği tek şey ise 'tamam'. o bunu söylediğinde kuşlar uçmaya başlamış mekanda ise yapmacık bir kahkaha yükselmişti...
------
hani bazen bir şeylerin elinizden kayıp gittiğine şahit olursunuz ancak buna müdahale edemezsiniz, etmezsiniz. gizil bir güç sizi engeller. bu gizil güç olarak tanımladığım nanenin eminim psikolojide bir karşılığı vardır bunu psikoloji ile ilgilenen yazar dostlara bırakıyorum...
koala edasıyla istanbul'da süzülüşümün dördüncü senesinde tanıştım onunla... yapı itibariyle sükunet bir numaralı resmi ideolojim olduğu için çılgın bir öğrencilik hayatı geçirdiğimi söyleyemeyeceğim. ortam çocuğu değilim yani. ama dünyanın bu en güzel mesleğini de mal gibi ders çalışarak geçirmedim. sonradan öğrendiğim üzere zati arkamdan 'bu avare okulu nasıl bitirdi?' söylentileri çıkmış ya neyse... taşradan gelmiş bir genç olarak okul boyunca en büyük zevkim istanbul'u keşfetmek oldu. En güzel nağmelerini işittiğim bu dilsiz kentin Haydarpaşa'da yaptığı cilveli ışık oyunlarından beri, bu alımlı bakirenin peşinden usul usul yürümekteyim...
istanbul'un tutsağı olmuşken bir yandan da beklemekteydim dostlarım. yıllardır beklediğimi, özleneni beklemekteydim. saçları omuzlarına doğru su gibi akan, kömür gözlümü beklemekteydim... bir süre sonra beklemekten yoruldum aramaya koyuldum; ters yollara, yanlış yollara saptım. denedim, yenildim. daha iyi yenilmek gibi bir planım yoktu. keza yenilmekten yorulmuş, pes etmiştim artık. işte bu pes etme sürecinde dünyanın en harikulade insanı olduğuna kalıbımı basabileceğim beklenenle tanıştım. çorak topraklar yağmurla buluşmuştu artık. b.'yi bulmuştum.
insanın duygularına karşılık bulamaması; su bulamaması gibidir, çünkü içinizi ancak suyla ferahlatabilirsiniz. neyse ki b. şimdiye kadar kavrulmuş olan dudaklarımı ıslattı; istediğim karşılığı bulmuştum... birlikte geçirdiğimiz zamanın çabucak akıp gitmesine şaşırıyor, bunca zamandır b.'siz geçen günlere yanıyordum.ben sırf bu yüzden, uzun uğraşlar sonucu zamanı durdurmanın yolunu bulmuştum. sonradan öğrendim ki b. zaten zamanı durdurmayı biliyormuş. ki durdurdu da, hem de benim isteğimin dışında...
o gece atılan mesajdan bir şeylerin ters gideceğini anlamıştım. kızmayın, evet klişe biliyorum ama insan anlıyor arkadaş. iyi geceler emilio mesajından anladım. ertesi gün trafiğin hiç olmadığı kadar yoğun olması, her zaman gittiğim yerin yolunu şaşırmam; anlamalıydım ona giden yollar kapalıydı işte... konuşuyorduk, her zaman ki gibi bakmıyordu gözleri, tedirgindi; kalkıp gitmek istiyordu sanki. bir şey söylemek istiyorum diye girdi söze bir şeyler zırvaladı sonunda 'yürümüyor, yürütemiyoruz.' dedi. aklıma sorular geliyordu o bunları söylerken ne zamandır düşünüyordu böyle? ben onun gözlerinin derinliğinde kaybolduğumu düşünürken acaba o bakışlarımdan sıkılıyor muydu? ee hadi gitse mi diyordu?... ben de mısralar düşündüm ama iyi ama kötü yalnız hikayedeki adam gibi olamadım sadece tamam diyemedim. çırpındım bitmesin diye ama nafile.
