akira kurosawa eseri. en iyi eserlerinden birisi belki de. cennet ve cehennem diye dilimize çevrilen filmde, yanlışlıklar üzerine çevrilmiş bir fidye hikayesi ancak yine de amaca ulaşıması işlenmiş.. izlenmesi gerek..
en küçük ayrıntısına kadar yani her karesine akira kurosawa'nın dahiyane yönetmenliğinin sindiği; Toshiro Mifune'in her zamanki gibi harikalar yarattığı; iş hayatı, hırs, aile ve kapital sahiplerinin insani ve etik değerlerden uzak kapital ve kazanç sevdası üstüne; cennet ile cehennemin iç içe geçtiği; ritmi yüksek, görsel estetiği doyurucu, oyunculukları üst düzeyde; iz bırakıcı bir sanat eseri. Takashi Shimura'nın az repliği olmasına rağmen, en manalı gülüşlerini bize yolladığı da aşikar. *
--spoiler--
uyuşturucu değiş tokuş sahnesi ve tabii ki gece klübü sahneleri; evsiz uyuşturucu müptelalarının zombilere fark atan sahneleri; fuji dağı'nın bulunduğu her sahne; elvis müziği fonda okyanusa karşı rüzgarın dans ettirdiği perdelerle, aşırı dozdan uçuşa geçmiş suç ortaklarının evinin dıştan cennet gibi görünen sahnesi ve tabii ki harikaötesi final sahnesi ile filme kapılmamak; akira kurosawa'ya hasta olmamak elde değil...
--spoiler-- kingo gondo:defol! yeni patronuna benim adıma şunu de:''sırlarınızı saklamam için beni kullanamazsınız. yetkisiz bir müdür olmayacağım. ben kuklanız değilim.!''
karaktersiz eski sağ kolu: bunları söylemeye paran yeter mi? çok ileri gittin. eğer şimdi işten ayrılırsan, borçlarınla başbaşa kalırsın. makamına dönersen saygınlığın devam eder.
gondo: defol! ben şahsiyeti olan bir adamım. ama sen hiçbir şey değilsin, adam bile değilsin.
--spoiler--
