genellikle ayaklarını mercedes marka arabasının ön camına dayayıp şişmesini önleyenlerde diyebiliriz bu insancıklara. efendim boşuna çemkirmeyin edirne-istanbul yolunda bolca rastlamışlığım vardır.
bu modeller belediye otobüsüne, metroya vs. bindiklerinde kendi aralarında almanca(genelde) konuşup sonra da gülüşürler falan yüksek sesle. "bakın biz de buradayız ve yabancıyız" demek istercesine. yazık ya onları da anlamak lazım.
orada gerçekten zor günler geçirip,buraya gelince de her şeyi unutup ''bizim almanya'da bu rezillikler yaşanmaz,böyle şeyler olmaz''diye ukalalığa brünen zavallılardır...
Ezik gurbetçi kelimesi biraz agir olmustur ve uzuntulere sebep olmustur.
Nihayetinde, sozluk yazarlarimizin "ezik is" diye adlandirdiklari isler birinci nesil olan anne ve babalarimizin gecelerini gunduzlerine katarak,ve o asil is bu pis is diye ayirt etmeden çocuklarini okutabilmak ve onlari avrupa'da turk vatandaslari olarak daha guzel yerlerde gormek için çaba sarfetmelerinden ibarettir.
Butun amaçlari çocuklarini turk asilli temizlikçi degilde turk asilli doktor,uzman,polis veya milletvekilli olarak gormektir.
Ve bu insanlarimiz malesef yurtdisinda "YABANCI" kendi ulkelerinde ise "ALMANCI" ve bugunde goruyorum ki "EZIK GURBETCI" olarak adlandiriliyorlar.
Evet bunca zahmeti çeken,kendi ulkesine degilde el'e hizmet etmek zorunda kalan gurbetçilerimiz bir kaç haftalik tatile geldiklerinde kendilerini bir toprak parçasi ustunde degilde cennet'in en guzel kosesinde goruyorlar ve mutluluktan havalara uçuyorlar.Bu mutluluklarini "HAVA ATMAK" diye degerlendiren kardeslerime diyorumki HOSGORU sizin parolaniz olsun.
insanlari malesef yargilamak,anlamaya çalismaktan daha kolaydir.
hayallerinin yerine gelmesi icin gittikleri grubet de hayallerinin hic biri tam olarak gerceklesmedigi icin cok üzgün olan "ezik" gurbetci!
Bir yil boyunca para harcamaz gideyim türkiyeye de memeleketde harcayim diye.
Dogrudur burda tuvalet temizler ama nedense türkiye ye gidince hava atar, cünkü nede olsa gelmistir sari mercedesle, bari en basit hayali gerceklessin. Aslinda hava atmak degildir istedikleri, anlamak gerek yasamak gerek.
Ama "kara kafalilar" olarak hatirlandiklari gurbetde yalnizlardir türkiyede almanci olarak yalnizlardir ee nerde evleri?
Aileme hediyeler götüreyim diye cabalarlar, bari bir ay boyunca yabanci insan olrak görülmeyim diye ugrasirlar ne yazik ki oda olmaz. Cünkü ne orda ne burda yerleri yoktur. Yabancilik artik iclerine islemis. *
bu arkadaşlar türkiyeyi hala bırakıp gittikleri yıllardan ibaret olarak görmektedirler.
hep kendileri ilerlemiş hep biz yerimizde saymışız gibi bir sanrıya sahiptirler. oysa geri kalanlar kendileridir. kafa yapıları ülkelerini bıraktıkları dönemin şartlarına uygun olan düşüncelere sahip olduğu için gelişen türk toplum yapısına da bir türlü adapte olamazlar. bundan dolayı oluşan ezikliklerinide hava atarak kapamaya çalışırlar. lakin başarılı olabilmek yerine iyice ezilirler.
Kendi aralarında almanca konuşurken, sizinle almanca konuşmaya çalışırken, verdiğiniz Türkçe yanıt ile bozuma uğrayan, grubette en pis işlerde çalıştığı halde, üç kuruşluk parası ile burada tatil yaparken kasım kasım kasılan sonradan görme tipler.
iki adımlık yerdeki bakkala mercedesle gider.
sandalet içine beyaz çorap giyer.
gurbetçi kadının bilezikleri omzuna kadardır.
gurbetçi evladın nintendo aterisi vardır.
gurbetçi dede cuma namazı çıkışında göstere göstere euro şeklinde sadaka verir.
almanya ve türkiye arasında sıkışmışlığın ezikliği içinde parasıyla güney sahillerinde mutluluğu ve huzuru arayan, zor şartlarda ve uzun süre çalışarak tatili hakkeden kardeşlerimizdir.
gurbet ezikliğini vatanına yabancılaşmakla atlatılabilen bir durumdur, "alamancı" tiplemesiyle fötr şapkasının yanında bir de tüyü olan, altına batmış görünen tipleme ile bagajı eşyadan dolmuş taşmış yabancı plakalı arabası için ufak tefek abartı cümleler sarfeden tipleme anavatanından çalışmak üzere ayrılmış ve döndüğünde bambaşkalaşmıştır. tatilde de her türlü kum kovası, can simidi, hayvan şekilli kolluklar, deniz yatakları vs ile halk plajına inerek, muhtemelen pepsi şemsiyesinin altında halkın güneşten çok gözünü almaktadır. denizden çıkan çocukları kolundaki sıra sıra adana burmaları, kalın kelepçeleri çıngır mıngır sallana sallana kurulayan anne gurbetçi arada da havasına hava katmak üzere almancasını dinletir sağdaki soldaki yurdum insanına. aslında onlar da yurdum insanımızdır ama kendilerini ne türk ne yabancı hissedemediklerinden iki arada bir derede kalır, öyle yaşarlar.
