dogunun ve batinin butun din ve felsefelerinin karmasidir. islamiyet'le iliskendirilmesi de sacmaliktir. az biraz didiklenirse tasavvufun islam aleytari hint ve yunan felsefesi kokenli ahlak disi bazi prensiplerini yakalarsiniz. reankarnasyon, hulul, ibaha yani kur'an tarafindan gunah olarak nitelenen seylerin gunah sayilmamasi vs gibi. bundan baska tasavvufun 72 millete yani musluman, hristiyan, mecusi, budist, ateist vs ne varsa hepsine esit gozle bakma prensibi de islam'a aykiridir. islamiyet'in "tanri katinda hak din islamdir" dusturu diger din erbablarinina zulmu mazur gormese de bunlarin gecerli olmadigini soylemesi bakimindan bu meseleyide halletmistir.
hulasa tasavvuf teranesi insanlari uyusturarak edilgenlestiren bozuk bir fikir muessesesinden baska bir sey degildir.
felsefe değildir.cüzzi akıl ve cüzzi irade temelli değildir.
dini kuralların temelindeki hakikatleri anlama çabasıdır.
kesinlikle sünnettir. insanın Rabbini bilmeye çalışmasından daha doğal birşey olabilir mi?
taklitten kurtulup neyi neden yaptığını bilmektir.
yaşamdan soğumak değil, yaşamı anlamlaştırmaktır.
tembelleşmek değil, samed ismiyle Allah'tan başka hiçbir şeye muhtaç olmadan yaşamayı ilke edinmektir.
yobazlaşmak değil, aklın sınırlarını zorlayıp kalıplardan kurtulmaktır.
pek tabiki vahdeti yaşamaktır. Tüm Hakk dostları vahdet-i vücud a şahittir.
vahdet sırlarıyla herkese(!) yardımsever, hoşgörülü olmaktır.
emrolunduğu gibi dosdoğru olmaktır.
nefsi için öfkelenmeyip, Hak için celallenen adaletten yana olan kişi olmaktır.
tam hanifliktir. ehl-i tevhidliktir.
güzel ahlaktır. sonsuz mutluluktur. kendi özüne ihanet etmeyi bırakmaktır. buhranlardan kurtulmaktır.
dinde manevi ve beşeri duygulara yer veren mistik akım. insanın allah'la herhangi bir aracı olmaksızın beraber olması. yaratılan bütün mahlukatların allah'tan olduğuna inanmak. insanın kalbini temizleyerek, allah'ın nurunun aksedeceği bir ayna vasfını kazanması.
ahlak ve kalp ilmi, kalbi temizlemek, arındırmak, kalpte imanın vicdanileşmesi, iyi ahlak edinmek, iman ve ibadet etmek.
'akıl'la aşka ulaşmaya çalışmaktır*. insanın kendi içine dönerek kendinde varlığın özünü aramasıdır.
tasavvuf nefsin tüm çekiciliğinden soyutlanıp aşk-ı ilahiye ulaşmak için önce fikren sonra bedenen inzivaya çekilmeye kadar gider.
islam Dini'nin getirdiği hükümlerin, müslüman şahıs tarafından, zahîrî ve bâtınî yönleriyle birlikte, ruhsatlardan faydalanmaksızın, azimet ve takva üzere tatbik edilmesidir. *
ayrıca yolda yürüyüşünü düzeltebilmektir tasavvuf; güzel bakabilmektir; düşünebilmektir; kul olduğunun farkına varabilmek ve onun dayanılmaz hafifliğini yaşayabilmektir ...
"tanrı nın niteliği nedir, evren nasıl oluşmuştur, insan ve varlık nedir" gibi sorulara yanıt arayan din felsefesi.
tasavvuf düşüncesine göre evrende tek bir varlık vardır. o tek varlık da tanrı dır. ezeli ve ebedi olan o tek varlığa salt varlık (vücud-ı mutlak) denir. salt varlık aynı zamanda bütün güzellikleri üstünde topladığı için salt güzellik (hüsn-i mutlak) tir. o salt güzellik bir gün kendi güzelliğini görmek istemiştir. bunun için bir aynaya akseder gibi, yokluğa aksetmiştir. böylece yokluğun içinde evren şeklinde görünmüştür. bu nedenle bizim evrende var olarak gördüğümüz tüm canlı ve cansız varlıklar, tanrı nın bir görüntüsüdür. insan da bu evrende var olduğuna göre, o da tanrı nın bir görüntüsüdür. bu durumda insanda bir varlık ögesi, bir de (tanrı nın görüntüsü olduğu için) yokluk ögesi vardır. insan nefsine hakim olmak suretiyle, yani dünya isteklerinden vaz geçerek (nefsini terbiye ederek) tanrı ya ulaşabilir. bunun için iç temizliği ve gönül rahatlığı gerekir. buna tasavvufta, fenafillah mertebesi denir. bu düzeye erişmiş kişiye olgun insan (insan-ı kamil) denir. bu kişi, insanı ve doğayı bir bütün olarak görür. başka bir deyişle evrendeki tüm varlıklar tanrı varlığını hisseder. bu kişi için ikilik (tanrı ile kendisi) yoktur. her şey "bir"dir. tasavvuf düşüncesini işleyen edebiyata, tasavvuf edebiyatı denir. hallacı mansur, ahmet yesevi, seyyit nesimi, hacı bektaş veli, yunus emre ve mevlana gibi pek çok düşünür ve şair-yazar bu alanda eserler vermişlerdir.
tasavvuf dinin özüdür.tasavvufun özünde tefekkür (Düşünce) ile marifet-hikmet ve hakikatı öğrenmeye, insandaki ve doğadaki güzellikler ile de ilahi Cemali sevmeye, yani mecazi sevgiden, hakiki sevgiye kavuşmak ister...
Arapça: taṣavvuf kelimesinin kaynağı hakkında akademisyenler farklı görüşler öne sürmüşlerdir. Tasavvuf kelimesinin kökü olan "Suf"un kalbi saflaştırmak anlamına gelen Saf'dan, Antik Yunanca'daki bilgelik anlamına gelen Sophia 'dan ve Hristiyan keşişlerin de giydiği yün hırkadan ileri geldiği yönünde görüşler vardır. Bu görüşler arasında akademik çevrelerin linguistik açıdan en tutarlı bulduğu kaynak Suf denilen yün hırkadan kelimenin türetildiği yönündedir.
Kelime anlamı dışında Tasavvuf sufilerce de içinde bulundukları ve Tasavvufta "makam" tabir edilen ruhsal durumlarına uygun tarifleri yapılmıştır. Bu tanımlar içinde de en genel olanı Kalb ile yapılması ve sakınılması gerekli şeyleri ve kalbin, ruhun, kötülüklerden temizlenmesi yollarını öğreten bir ilim olduğudur.
Tasavvufda Bilgi Kuramı
Tasavvufa göre, iki tür bilgi vardır. Biri, çevreden okunarak elde edilen, sözel bilgiler yani "Zahiri ilmi", diğeri ise sadece iç temizliği ile, salt içsel olarak duyularak elde edilebilen "batin ilmi" dir.
Tasavvufa göre, asıl bilginin, tasavvuf bilgisi denilen bu bilgi olduğu; kardeşlik duygusunu geliştirdiği, toplu olarak bir arada yaşama duygusunu güçlendirdiği, insanları iyilik ve olgunluğa götürdüğü kabul edilir
Dış bilgi elde eden kişi iyi insan olur. Fakat, bu iyilik çoğunlukla, yalnız kendisi içindir. tasavvuf bilgisi olan kişi ise, yaptığı her işte, tüm insanlığı düşünür.
''Tasavvuf denilen güzel ahlâk yolunun, cennet yolunun, evliyalık yolunun çeşitli tariflerini yapmış evliyaullah, büyük alimler, büyük mutasavvıflar. Bunları kitaplarının başında toplamışlar. Tasavvuf hakkında bilgi veren bir kitabı aldığınızda mutlaka bilin ki, başında birinci bölümü "Tasavvuf nedir? Tasavvufun tarifi..." gibi bir şeyle başlar. Tasavvufun çeşitli tarifleri var. Bu, Mevlâna'nın yolu... Bu, Yunus'un yolu... Bu, mübareklerin hali... Tarihteki herkesin kalbini kazanmış insanlar bu yolda gitmişler. Nedir bu tasavvuf yolu?.. Büyüklerden bir tanesi şöyle tarif etmiş:
Tasavvuf yâr olup, bâr olmamaktır;
Gül-i gülzâr olup, hâr olmamaktır.
Bakın ne kadar güzel, hem şiir, hem de ne kadar fedakârlık ifade ediyor, ne kadar diğerbînlik ifade ediyor. Ne kadar aktif bir duygu... "Tasavvuf yâr olup, bâr olmamaktır;" Tasavvufta dostluk var, dost olmak var, sevmek var, arkadaş olmak var, komşu olmak var, yâr olmak var; ama bâr olmak yok!
Bâr ne demek?.. Farsça'da yük demek. Meselâ bâr-ı girân diyoruz, eski şiirlerde geçer. Bâr-ı girân, ağır yük demek. Yâr olmak var, bâr olmak yok. Yâni bir insan mutasavvıfsa, dervişse, tasavvuf ahlâkını kazanmışsa, tasavvuf terbiyesini almışsa, yük olmayacak... Başkasının sırtından geçirmeye kalkışmayacak, başkasını sömürmeyecek. Başkasının menfaatini sömürmeye kalkmayacak. Parazit olmayacak, asalak olmayacak, yük olmayacak. Aksine başkasına fayda verecek.
Nerden çıkmış tasavvuftaki bu anlayış?.. Bu tasavvuf da nerden çıkmış. Bazıları diyor ki:
--Peygamber Efendimiz zamanında tasavvuf var mıydı?
Vardı tabii!.. Bakın bu hadis-i şerif mutasavvıfların kaynağı. Mutasavvıflar onun için yâr olup, bâr olmamayı düşünmüşler. "Sizden biriniz, bir müslüman kardeşine faydalı olmağa güç yetirebiliyorsa faydalı olsun." işte, faydalı olmayı tavsiye ediyor Peygamber Efendimiz. Demek ki hadis-i şerifte tasavvuf var, Kur'an-ı Kerim'de tasavvuf var, islâm'da tasavvuf var ki, bu hadis-i şerifin uygulaması mutasavvıfta, "Yâr olup, bâr olmamak" diye tezâhür etmiş.''
Öncelikle, Tanrının niteliğini ve evrenin oluşumunu vahdeti vücut, yani varlığın birliği görüşüyle açıklayan felsefe görüşü; daha özel olarak da, islam dünyasında VII, yüzyılda ortaya çıkan, ve IX. yüzyılda Eski Yunan, Yahudi, Hint ve eski iran düşüncelerinin etkisiyle sistemleşen gizemci, dini ve felsefi öğreti.
Tanrıyı tek gerçeklik olarak gören ve varolan her şeyi, tüm olay ve fenomenleri Tanrının tecellisi olarak kabul eden tasavvuf, insan yaşamının en yüksek amacının, temaşa ve vecd yoluyla Tanrıya erişmek olduğunu söyler. Başka bir deyişle, evrenin vacip ya da zorunlu değil de mümkün olduğunu, yani kendi kendine varolmayıp, Tanrının varlığından dolayı tecelli eden, var görünen bir evren olduğunu, insanın ise bütün evreni bir bütünlük içinde yansıtan, Tanrıdan gelip yine Tanrıya dönecek olan ölümsüz bir özün, bitmeyen bir yaratıcı gücün taşıyıcısı olduğunu dile getiren Tasavvuf, varlığın birliği görüşünü benimsemiştir.
var oluşu ve yaratılışı varlık bilimiyle açıklayan, iyi niyet, hoşgörü, bencillikten arındırılmış bir felsefe ve fikir akımı. en önemli temsilcileri; mevlana, hacı bektaşi veli yunus emre dir
