türklerde olmayandır. konunun özündekinden çıkılır gidilir arada söylenen bir öf sözcüğüne takılınılır ya da daha önceden içinize yara olarak işlenmiş başka bir şey dökülür ortalığa konun özünden uzaklaşılır. iş tartışmayken kavgaya dönüşür. örnek verecek olursak;
- bu oda da çok dağıldı toplayalım mı
* sen bana dağınık mı diyorsun
- ne alakası var oda diyorum odayı toplamak diyorum
* yok sen bana pis dedin geçen gün de ayşelerin yanında şişman demiştin zaten
- yahu ne alakası var demedim şişman filan
* dedin yediklerine dikkat etmiyor dedin.
- allah allah şişman demek mi bu şimdi
* al dedin işte.
- off zayıfla o zaman çok taktıysan
* sen beni beğenmiyorsun artık
- hayatım ne alakası var odayı diyorum toplasak biraz
* sen hep böyle yapıyorsun işte olmadık yerlerde olmadık şeyler söylüyorsun bana
- ehh be kadın (adam) !!!!
* hah bağır bir de tam olsun allah belanı versin recai
- bana bak sen ne diyosun?!!!
* gidiyorum ben recai, anneme gidiyorum.
- eeh siktir git.
Bende olduğuna inandığımdır. Biriyle tartışırken öyle sakinimdir ki kendimi bile sinir ederim. Günlük konuşmada ağzımdan düşürmediğim tüm küfürler tartışırken kendini ahlak dolu açıksız cümlelere bırakır. Vuhu yani. buna rağmen hiçbir tartışmayı da tam olarak bitiremem çünkü karşımdakiler genelde anlayışsız tipler. En son pes eder tamam sen doğrusun ben yanlış der çeker giderim.
