tanzimat, edebiyat-ı cedide şairlerinin birbirlerini övmeleri, övülenlerin de övüldükçe büsbütün aşağıdan alarak görülmemiş alçakgönüllülük örnekleri vermeleri, bugünkü kuşaklar için yadırgatıcı, anlaşılması güç bir "edebiyat nezaketi"dir. gerçi, yeni kuşaklar içinde de, sen beni öv, ben seni öveyim anlaşması hiç de görülmemiş değildir; ama, eskilerin alçakgönüllülüğü, yeni edebiyat piyasasından büsbütün silinmişe benziyor. bunu yadırgamıyorum, giderek kökten yanlış da bulmuyorum. neden derseniz, bütün davranışlar için olduğu gibi, alçakgönülülüğün de yapmacığı iyi bir şey değildir. ama, bu yargıyı, kendini beğenmişlik için de vermek gerekiyor. şöyle ki, övülmeye layık olmadığını söyleyen gibi, kendini öven de bizde çoğunlukla inandırıcı bir etki yapmıyor. başka bir deyişle, kendini övene, çoğu zaman iyi bir gözle bakmıyoruz. böylece de karışık bir durum ortaya çıkıyor.
Bu donem eng - 102 dersinde art and ideology konusu altinda aldigim benim konumdur. Hala makale bulamadim. Yardim etmek isteyen yazar arkadaslar varsa hic cekinmeden edebilirler...
1839 yılında ilan edilen tanzimat fermanı'ndan cumhuriyetin kurulmasına kadar devam etmiş edebiyat dönemi.. bu dönemde fransız ihtilali'nden sonra başlayan özgürlükçü ve de milliyetçi düşünce de rol oynamış bu edebiyat üzerinde. türk edebiyatı açısından birçok olumlu gelişme de görülmüş mesela. şinasi, ziya paşa, namık kemal gibi isimler öncüsü olmuş bu akımın. noktalama işaretleri şinasi sayesinde bu dönemde girmiş hayatımıza. divan edebiyatı'na öldürücü darbe vurulmuş ve de halka dönülmüş birazcık. sanat toplum içindir ve sanat sanat içindir anlayışları büyük bir çekişme içinde olmuş. gazeteler çıkmış, romanlar yazılmaya başlanmış, tiyatro oyunları denenmiş. şiirde de büyük gelişmeler kaydedilmiş ve de edebiyat dergileri etrafında toplanan şairler şiirlerini daha bolca yazmaya başlamış. kahramanlık temalı epik şiirler tavana vurmuş bu dönemde.
servet i fünun edebiyatı, fecr i ati edebiyatı gibi dergi edebiyatları da pek moda olmuş, batılı anlamda romanlar yazılmış, şiirlerde halk diline dönülmüş. pek kasvetli ve fırtınalı bir dönemmiş işte kısaca..
1. dönem ve 2. dönem olarak incelenir. 1. dönem, 2. döneme nazaran daha verimli geçmiştir; çünkü 2. dönemde padişah baskısı, sanatçıları bireysel edebiyata yöneltmiştir. bu dönemin bitmesiyle başlayan dönem "fenlerin zenginliği" anlamına gelen servet-i fünun dönemidir.
