herhangi bir manaya oturtmadan, tartıp ölçmeden, amaçsız, sebepsiz sadece iman etmektir.
inanadım demeketir, şu şu sebepden ötürü tanrı vardır inanıyorum demek islama göre doğru değildir.
islama göre tanrı demek bile doğru değildir.
Yaşadığı bu dünyanın muaazzam oluşunu gören bir insan kendinden daha yüce bir varlığın bu yerküreyi ve uzagı yarattığına olan inancıdır. Bu insan 'Nasıl oluyorda dünyanın hiç sapmadan bu döngüleri devam edebiliryor?' gibi sorular sorar. Yıllar önce insan, medeniyetini kurmuş olsun ya da kurmamış, bir şeylerin kendini koruduğunu, bir şeylerin onu sevdiğini ya da bir şeylerden güç aldığını hissetmek ister. Tanrıya inanmak ulvilikten ziyade bir ihtiyaçtır.
boş iştir, çocukluk şartlanmalarından başka bir şey değildir. bir çocuğu "tanrı-din" şartlandırması yapmadan yetiştirin ve sonucu görün...
kimisinin tapmak için aradığı (bkz: boşlukların tanrısı)'nın varlığının bir delili olarak sunmaya çalıştığı "nasıl oluyor da dünyanın hiç sapmadan bu döngüleri devam edebiliyor?" gibi sorular da anlamsız ve gerici sorulardır. neden gericidirler? zira bilimle uğraşan insanlar böyle düşünseler hala mağara devrindeydik de ondan..
ilkel insanların boş eğlencesidir.
tanrı bir açıklama değildir. bilinmezliği hiç bilemeyeceğin şeyle örtüp bir nevi kendini son bulana kadar kandırmaktır.
Biraz önce yanımda ateist olan erkek arkadaşım vardı. Sandalyemin arkasında saçlarımla oynuyordu. Ben de bu yazıyı okuyordum. Aniden durdu, "neden durdun?" diye sordum, "bir saniye" dedi. Entryi okuyormuş, birden benden 2 metre geriye gidip, "bu ahlaksız ilişkiye devam edemeyiz" dedi ve ekledi "artık Tanrıya inanıyorum."
Sayende inanan bir kişi daha oldu ama bir yuva yıktın. Utan.
