Her saniye bir bebek gözlerini açıyor dünyaya ve her dakika bir tanesi bir daha açmamak üzere kapıyor. Her gün belki yüzlercesi annesiz-babasız kalıyor. Ve ben babası olmayan her arkadaşımla konuştuğumda 'benimkini paylaşabiliriz' demek istiyorum. Ve her geçen gün sakallı, bıyıklı,sarıklı, cüppeli birkaç tip çıkıp tanrının yüceliğinden, adaletinden bahsediyor. Ve dönüp tekrar bakıyorum da yaşadığımız şu bok yuvası dünyaya; Nerede bu adalet? Ben neden göremiyorum? O yüce yaratıcınızın elinden gelenin en iyisi bu mu yoksa? diye merak ediyorum.
Şimdi Sevgili Tanrı;
Sana birkaç şey söylemek istiyorum.
N'aparsın? Ne edersin? Pek bilmem. Bazıları çok yukarılarda takıldığını, gökyüzünde yaşadığını söylüyor. Tepedeki o lüks sarayından izler durur musun bizi? Halimize ağlar mısın, güler misin? N'aparsan yap, hep bize kızarsın, değil mi? N'aparsan yap, hep bize kızarsın.
Sen ol! deyiverirsin. Belirir içi ateş dolu bir yuvarlak. Sonra da doluşuverir insanlar içine. Bir sınav yaptığını söylersin kitaplarında. Başarırsak gideceğimiz cenneti uzun uzun anlatır durursun. Ama biz başaramayız. Öyle kolay kolay aşamayız senin sınavını. Uyamayız kurallarına. Her geçen gün daha da iğrençleştiririz dünyayı. Hep biz yaparız, değil mi? Her kötülüğü hep biz yaparız.
Peki, hiç arada kendine de sormaz mısın 'ol!' dediğinde oluveren dünyayı neden daha iyi olduruvermediğini? Madem varsın, madem oralarda bir yerlerde duruyor, her şeyi yapabilme yeteneğine kadir bekliyorsun. Neden bir şeyler yapmıyorsun? Neden acı çekmemize izin veriyorsun? Neden o aptal sınavının zorlu engellerini en olmadık insanların üstüne en olmadık zamanlarda salıveriyorsun? Lanet olsun! Senden de aptal dünyandan da nefret ediyorum.
işte bu yüzden sana inanmıyorum. Evet, metafizik güçleri inkar ettiğim de doğru. Ama sana asıl işte bu yüzden inanmıyorum. Sen sadece bizi yaratıp daha iyisini yapabilecekken yapmadığım bir dünyaya bırakıyorsun. Sonra da bir kukla gösterisi başlatıyorsun. Ve öldürüverdiğin her kulunu, eskimiş oyuncağını sevmekten vazgeçen bir çocuk edasıyla iplerinden tutup oyundan çıkarıyorsun. Söylesene bana! Neden sana inanayım? Söylesene! Böyle bir yüceliğe neden inanayım? Söyle! Başına açtığın belalarla uğraşan milyarlarca insandan biriyken neden şu kısacık ömrümü bu belaların yaratıcısına ibadet etmekle yok edeyim? Böyle sınavın mna koyayım!
bigün meleklerin karşısına geçtiğinde melekler "sen böyle böyle demişsin" dediklerinde "kim söyledi yaa" diye geçiştirmeye çalışacak birinin mektubudur.
tanrının kendine lutfettikleriyle mutlu olmayı becerememe acziyetine düşmüş ve bu konuda tanrıyı suçlama kolaylığına gitmiş yorgun bi bünyenin cümleleri bunlar. oysa bu nimetleri adam gibi kullanabilmeyi becermiş ve mutlu bir hayat süren pek çok kişi birilerinin şikayet ettiği anlarda şükrediyor. demek ki neymiş; beceriksizliğimizin faturasını bir başksına kesmek kolaycılıkmış. gerçeklerle yüzleşmeye ve yaşamaya cesareti olmayanların daima suçlayacakları birileri olmuştur. babası olmayan arkadaşlarıyla karşılaştığında onlarla babanın paylaşılmasını istemek ne kadar ahlaki ve mantıklı ise; herkesin babasının sonsuza dek yaşayabileceği bir dünyayı tasavvur etmek de o kadar saçma. hulasa; mutlak doğru tektir. oda bu muazzam yaşamsal sirkülasyonun mükemmel bir ustası var. aksi takdirde sen babanın kıymetini nasıl anlardın ?
eğer sahiden varsan, biz bu kadar boku yemekle suçlu olduğumuzu ve bu sınavda başarısız olduğumuzu şimdiden kabul ediyoruz.
eğer yoksan, o da farketmez, insanlık için iyi şeyler yaptık. bilimi, aydınlanmayı, özgür düşünceyi herşeyden önce tuttuk. insan ırkının ve doğanın tüm güçlerine saygı duyduk. sorguladık, sorgulattırdık. Gurur duyuyoruz yaptığımız herşeyle.
iki türlü de yaptığımız herşeyin yanımıza kalmasından; fakat insan uygarlığına olan katkılarımızı da sayarsak gelişime verdiğimiz destekten dolayı damarlarımızdaki her damla kan adına pişman değiliz. ve olmayacağız.
başımıza din diye bir şey saldın, ebesini siktin dünyanın, her yer savaşlarla, katliamlarla doldu.
ulan düzelmiyoruz kendi kendimize, birbirimizi öldürmeye devam ediyoruz, izlemekten zevk mi alıyorsun? dünyadaki tüm acıyı, tüm kederi durdurabilecekken ibiş gibi dondurma mı yiyorsun lan yukarda.
- hani şu kader dedikleri şey var ya işte benim kaderime yazarına bi zahmet değiştir tanrım. artık herşeyin "hayırlısı" demekten bıktım. hayatım bok gibi ve ben herşeye "demek ki hayırlısı buymuş" diyorum. artık hayatımda hiçbirşeyin hayırlısı olmasın. birazda benim istediğim gibi olsun. bi kerede ben mutlu olayım.
biliyorum annem, babam sağ. gözüm kör değil, bacaklarım topal değil, bi sağlık sorunum yok şükretmeliyim di mi. artık ben şükretmekten de bıktım. böyle acılarım olmasına rağmen; ayağım sağlam, gözlerim görüyor diye şükretmekten bıktım. ben mutsuzken etrafımdakileri bu kadar mutlu yapmak niye bu kadar hoşuna gidiyor. beni sınava sokuyormuşsun ve zor bi sınavmış bu. arkadaşlarım öyle diyor. ama inan tanrım ben bu sınavı geçemiycem. taşıyamıycam yükleri kondurma benim üstüme. eziliyorum artık o yüklerin altında. hemde çok eziliyorum.
tanrım,
hani arada birilerine ilham,vahiy,yetenek falan bişey gönderiyorsun ya gözünün çapağını yiyem şunlardan birinden de bana gönderiver bi zahmet bi şarkı patlatıyım ortalıgın mına koyiyim, olmadı bi topcu falan oliyim hem paraya hem hatunlara koyiyim
amin
(bkz: itin duasi kabul olsa)
"tanrım,
sana inanmıyorum. sen yoksun, yoktun.....taa ki ben bir önceki mektubu yazana kadar. çünkü var olmayana ithaf edilmez ve ben ettim, oyüzden artık var olabilirsin ya olmazsın. zaten ne eyler ne yaparsın anlamadım daha önce de belirttiğim gibi. ama ben seni, sana inkar edebilirim, hoş paradoks olur, civciv-tavuk hesabı, eğleşiriz. ben çelişirim kendimle sen bana bakma zaten bu taraflara pek bakmıyorsun, ama büyük ihtimal bu çelişkiminde suçlusu sensin, o yüzden sana bir kere daha inanmıyorum, yoksun sen...evet evet bence yoksun. Ha varlığını kabul edip de sana itaati kabul etmiyorsam,bunca afetin/mucizenin, insan mantığının alamayacağı güçleri kontrol ettiğine inanıp da sana isyan ediyosam, insanlığın elindeki muhteşem güçle (zeka) kendine verdiği zararı görmezden gelip herşeyde seni suçluyorsam, ve en önemlisi inannılmaya zorlandığım gücünle beni pikosaniyenin megabirimlerinde birinde sadece bir puf sesine çevirebileceğine, ve bundan çok daha uzun ve acılı sonlara beni maruz bırakabileceğine rağmen, insan denilen denyonun mahvettiği şu dünyada yine de iyi kötü yaşamama olanak verdiğine farketmeme rağmen isyan ediyorsam, din denilen olayın özünü araştırmadan dini yaşadığı iddia eden dinsizlerin sözüne göre seni yargılıyorsam.....eee.....bence ben bir konuyu gözden geçirip dönücem sana!"
kendini akıllı zanneden beyinsizlerin yaptığı ve diğer insanların görüşlerine saygı duymamak ile tahminde bulunduğum "küçükken inşaata topum kaçtı "
sendromu yaşamaları muhtemel kişilerin yaptığı eylem.
dünya'ya gelmenin asıl amacını kavrayamayan bünyelere sesleniyorum.
dünya'ya süper zevkli bir hayatınız,hiç ölmeyen dostlarınız olsun diye gelmediniz.
yaradılış'ın gayesi vardır.hangi akla mantık böyle bir şey istiyorsunuz.
annem ölmesin,babam ölmesin,çok zengin olayım,altımda ferrari olsun,hiç üzülmeyeyim,hep mutlu kalayım vs vs vs ..
ee ?
neden geldin o zaman dünyaya ?
zevk ve saltanat içinde yaşamak için mi?
bir tek sensin dimi acı çeken,üzülen ?
bir tek senin sevdiklerin ölüyor,kötü hatıralar ve anılar yaşıyorsun?
hangi aklın ürünüdür bu ? hangi mantığa uyar ?
insan olmanın gereksinimi bu..
şu vucudun kusursuz çalışmasına,dünyanın inanılmaz düzenine,gözlerin,kalplerin,ciğerlerin kusursuzluğunu nasıl kendiliğinden oluştu diyebilirsiniz ? olmayan bir şey nasıl oluşur kendiliğinden ?
sonrada hayat kötü gidince embesillik yap.
kör zihniyet.
allahım iyi ki dualarımı kaldırabileceğim şekilde kabul ettin. sen herşeyin en iyisini bilensin. görünür görünmezlerin şerrinden sana sığındım yarabbim.... amin.
