olasılık denen matematiksel hesabın önemini kavrama,
her şeye net bir cevap bulmanın anlamsızlığını ve imkansızlığını idrak etme,
empatide sınır tanımama,
hiçbir halttan korkmama,
özgür olma.
ha bir de iyi hatırlattınız: "cehennem", "tanrının götte patlaması" gibi cevaplara bıyık altından sırıtma refleksi ve "sen anlayacan cehennemde sırıtmanın ne demek olduğunu" diye devam edenlere "sie!" şeklinde böğürme potansiyeli.
dine, yani hazırlop doğrulara dayalı kofti, her an her dakika çiğnenmeye hazır bir ahlak anlayışından muhafiyet (türkiye, bunun en açık örneği. nufüsümuzun %99,9999'u müslüman ama yenmeyen nane, yapılmayan pislik kaldı mı bu ülkede? noldu o ahlaka?). bunun yerine, tamamen kişinin ürünü olan, doğanın gerçeklerine dayalı bir ahlak anlayışının yerleşmesi, emredildiği için değil, düşünüldüğü için benimsenen kurallara sahip olmak.
ve bir de her müslümanın değişmez mesleğini (bkz: tanrının avukatı) yapmayı reddetmek, insanları tehdit edip zihinsel mastürbasyon yapmamak.
kazandırdığı söylenebilecek şeyler tanrının varlığı veya yokluğuyla ilgili olmayan şeylerdir aslında, empati kurcağımıza önce bir kendimizi dinlesek belki daha iyi bir halt olacağız ama otu boku tanrıya ve onun yarattıklarına bağlamaya çalıştıkça alanen sıçıyoruz. zaten tanrı bunun için yaratmış, düş kurmak, düşünmek, var olmak. kayıp olan nedir bu durumda bilemedim.
karı kız.. hani ateist olunca çok karizmatik oluyormuş ya insan, anında bütün yelkenleri suya düşüyormuş ya kızların, o hesap işte.
işin gerçeği öyle değil ama ne desen inanmıyor adamlar, kendi yalnızlıklarına bahane bulmak için sanırım tanrıtanımazların paso voliyi vurduklarını iddia ediyor olsa gerekler. neyse, canları sağolsun. bak mesela bize de huri düşmeyecek hiç, varsa yoksa zebani.. yaa yaa..
kazancakis'in zorbasinda aşağı yukarı şu meale gelen sözler geçiyordu;
'tanriya inanamayarak büyük bir yükten kurtuluyorum ve özgür kalabiliyorum'
evet tanriya inanamak ne yazık ki büyük bir yük olmakta suskunlarda perevelli iskender kaleminden ulemalar yüzünden bu yuk daha da ağirlaşmaktadir.
düsünceme göre kitapta ne yaziyorsa odur. inancin ister hristiyan olsun ister musevi ister
islam olsun.
bütün kitaplardan sorumlusundur. orda yazanlar esastir.
zaten bendeniz on emirde geçen kurallara rivayet etmeyecek bir insan düsünemiyorum.
inaniyorum diyip cesitli hokkabazliklari icra edenleri ve firavunlarin bile yanlarinda pamuk prenses kalacak kişiler ile ayri hikayedir.
lütfen bu daralari düsünüz.
kisi ne okuduysa ve anladiysa hakikat odur.
ama bu hakikatlari nalıncı keseri gibi kendine yontmadan anlayabilmek önemlidir. yoksa bir işe yaramaz.
elbette kişinin inanci kendisine kalmiştir kimse ona zart zurt etme hakkına sahip değildir ve olmaz.
vel hasıl-ı kelam herkes kendi hayatını yasar vakt-i zamanı geldiğinde mahkeme-i kübrada hesap verir. sayet bu dünyada yasarken defterinin hesabi görülmezse.
aslında pek bişey kazandırıp kaybettireceğine inanmıyorum.
uçlarda yaşayan küçük kesimi saymazsak inananla inanmayan aynı hayatı yaşıyor artık.
ne inanıyorum diyen dinin tüm gerekliliklerini yerine getiriyor.
ne de inanmıyorum diyen sapıtıp geziyor ortalıkta.
sadece söylem farkı biri ateist diğeri değil. ikiside aynı.
aslında vardır kazandırdıkları.
en büyük kazanç da paradır.
keza tanrısız birisinde tanrı korkusu olmayacaktır. kişi eğer hukuğu da alt edebiliyorsa *, bu durumda tanrısız şahsımızı durduracak hiç bir etken kalmamıştır. günah veya haram kavramlarına da * takılmayacağından. şahsımızın sizi gasp edip para kazanmasında bir problem yoktur.
peki bu bir kazanç mıdır?
hemde nası. üstü açık bmv arabanızla giderken bunları düşünmeyeceksiniz bile.
insanları gerçek dünyadan koparan hurafelere, icat edilmiş efsanelere ve kutsal hikayelere inanmamak:
''ben paygamberim, tanrının elçisiyim, bana inanacaksınız, tanrıya inanacaksınız yoksa cehennemde yanacaksınız'' diye ortaya çıkan, tanrıdan mesajlar aldığını iddia eden, eski kültürlerin mitoloji, inanç ve bilimlerini yeni şeylermiş gibi anlatıp:
insanları tehdit eden, ceza ve ödül yöntemleriyle akıllarını karıştıran kişilere ve onların ''denemek için insanları yaratan'' tanrısına inanmamak: sadece vicdanına karşı sorumlu olarak özgürce yaşamak!
