Bu gece izlediğim, bana aamir khanin prodüksiyonlarinin kalitesini tekrardan hatırlatan filmdir.
ileride eğitimci olacak olan insanlar için özellikle öneririm. Sahsen ben yaptığım bir iki hatayi görmedim değil..
egitimci olmasaniz bile yine de bu hayatta oldugumuz surece ya kendimize karsi ya da yigenlerimize, ebeveynlerimize ve kardeslerimize karsi egitimciyiz aslinda, bunun için bile izlenir.
gercekten de sizi derinden etkileyen, bakış açınizi şekillendiren bir filmdir.. kesinlikle tavsiye ederim.
Bir çocuğun tekrar nasıl hayata döndürüleceğini anlatan aamir khan filmi.
disleksi'yi zeka geriliği diye düşünenlerin yorum yapmamasi gereken bir film ayrıca.
amir khan ın 2 filmini izledim. ilki tahmin edilebileceği gibi 3 idiots du. bu adamın en iyi filmi budur herhalde dedim. ta ki bu filmi izleyene kadar. böyle içten ve samimi bir film bir daha gelmez herhalde.
bu film ile birlikte yeniden kendimize gelmemizi gerektirmiştir.
bir öpüşme ve sevişme sahnesi bile olmadan dünyada kabul edilen başha bir hint filmi daha.
biz hangisine açız onu anlamış değişim.
hayvansal içgüdülerimize sevişme gayretimize mi ?
yoksa unuttuğumuz insani duygularımızın ağır basma durumuna mı ?
bu film, değişebileceğini gösteriyor insanın gencinden yaşlısına kadar davranışlarımızın.
kendimizi gerçek hayat ile terbiye edemiyorsak bu film ile edebiliriz.
iyi seyirler.
edit: müzikler bile sıkmadan dinleniyor, mesaj var her sözünde.
muhteşem bir aamir khan eseri. Sana bu yakışırdı üstad. Hem ağladık, hem güldük o 2 saat 40 dakika nasıl geçti anlamadık. Emeği geçen herkesin yüreğine, elline sağlık.
Aamir khan filmlerinin en guzellerindendir. Bi ara tum ogretmenlerin izlemesi zorunlulugu vardi galiba. Cidden guzel bir film. Hem eglenceli hem de cok dramatik.
Ne zaman nerede izledim bilmiyorum ama izlediğimden beridir aklımdan çıkmayan film. Hele çocuğun o başıboş sokaklarda gezişi ve o sırada arka planda mera jahan şarkısı. Ne zaman sıkılsam, bunalsam, aklıma uzaklara gitmek düşse o çocuğun ilk hali gibi olmak istiyorum ama olmuyor, kendimi her defasında çocuğun o disiplinli hayatı içinde buluyorum.
güzel film, harika film. Hatta başkalarının da bu filmi izlemiş olmasını kıskanıyorum.
aamir khan ağlarken ağlatan, ishaan ağlarken daha çok ağlatan film. favori karakterim dilbilim hocasıdır. resim yarışmasında kendisine çizilen portre kadar şirindir.
zavallı çocuğun(ishaan) ağlayışındaki güzellik, burnunu içli içli çekmesi vs. sırf bunlar için bile izlenilecek bir film.
her eğitimci mutlaka izlemeli..
"dünya ne anlam veriyorsanız odur
bakan kişinin gözlerindedir anlamı"
filmin bir yerinde kendinizi bulursunuz: aamir, ishaan'ın resim kağıdına hiçbir şey çizmediğini görünce şöyle söyler: "ilham mı bekliyorsun?..sorun değil acelemiz yok." ben de olsaydım aynısı derdim herhalde..
insanın gözleri de doluyor. askerdeyken sembolik olarak yemin töreni yapacak zihinsel engelli erler gelmişti. bizler onların yanında duracaktık, yardım etmek için. duyguların ağırlığından daha tören başladığında dizlerimin bağı çözülmek üzereydi, töreni mahvedeyazdım. son anda komutandan izin alıp terketmiştim. bu filmin birçok yeri bana o anı hatırlattı.
filmden güzel bir anekdot:
"Solomon Adalarında, yerli halk ormanın bir bölümünü tarımda kullanmak istediklerinde..
..ağaçları kesmezlermiş..onun yerine ağaçların etrafını sarıp bağırarak sövüp sayarlar..
..lanet okurlarmış. Bir kaç güne kalmadan..ağacın yaprakları solar, kuruyup büzülür...ve kendi kendine ölüp gidermiş."
