genç cumhuriyet o altın çağı yaşayamayacak kadar kötü süreçlerden geçmiştir.
Atatürk Zamanında, iç ve dış sorunlar, yeni devletin sıkıntıları baş ağrıtmıştır.
Daha sonraki Zamanlarda ise gerek savaşlar gerek ülkelerin bloklaşması bunu engellemiştir.
darbeler zaten, neyse susayım.
şu anda da binbir türlü sorunla uğrasan cumhuriyet, altın çağın yakınından uzağından geçememektedir.
Haa, Nasıl buna karar verdin, sanki gelecekten gelmiş gibi konuşuyorsun diyenler olabilir.
Haklılar, Türkiye cumhuriyeti devleti'nin yüzyıllar süre gecmisinden sonra bir altın çağ değerlendirilebilir.
Cumhuriyet.
Bir kez daha yazayım.
Cumhurbaşkanı.
cumhuriyet.
bugünün çağının üstünlüğü teknoloji üzerine ve o da bilimle oluyor maalesef. dolayısıyla altın bir çağ yaşamak gibi bir isteği varsa türkiye nin bilimde çığır açması lazım ama yemez bence.
ne zaman iş kaba kuvvetten gitti akıl devreye girdi, islam dünyası çöktü, artık işler bir yeri yağmalamakla olmuyor maalesef.
21. yüz yıl dünyanın altın çağıdır. bunu türkiyeye maletmek de cahilliğin daniskası. 21. yüz yılda teknoloji üretemeyip bunun, satın alıp üstünden geçinen bi biz varız her halde. siz söylemeden ben söylim 'he yav atak ürettik'
Siyasi anlamda 61 anayasası bu ülkenin en demokratik anayasası olarak kabul edilebilir. O dönemleri yaşayanlar belki ülkenin gerçekten demokratik bir ülke olacağına dair bir umut beslemiş olabilirler.
Askeri güç olma anlamında kıbrıs çıkartmasının yaşandığı dönem yine bu halkı ülkenin süper güç olabileceğine dair beklentilere sokmuş olabilir.
12 Eylül darbesinin ardından ilk Özal hükümeti 87 seçimlerine, yani sapıtana kadar hiç fena işler çıkarmamış; bugün telefonlarla bu kadar rahat konuşuyorsak, ihracatımız arttı azaldı diye tartışabiliyorsak, Türk lirası diğer paralara karşı değer kazandı diyebiliyorsak, vergi sistemi aksak da olsa bir parça tabana yayılabildiyse o zamanki çok sağlam altyapı çalışmalarının eseridir. Tabi 87 sonrası kaşıkla verdiğini kepçeyle almaya kalkıyor Özal orası ayrı.
Bir de galiba 2001 krizi sonrası AKP'nin gerçekten bu ülkeyi bir yerlere getirebileceğine inanılan aslında IMF ve sıcak para hormonlu iki üç senelik heyecanlı dönem.
Net bir şekilde 90'lardı.
Bir ülkeyi tehdit ettiğimiz zaman o ülke net geri adım atardı, kendimize güvenimiz gerçekten tamdı.
Ülke sosyokültürel açıdan çıkışta idi.
Galatasaray'ın 2000 Avrupa şampiyonlukları, Türk milli takımının dünya 3.lüğü, Eurovision Avrupa şampiyonluğu hep 90'ların birikimi ile kazanıldı.
Sıfır araç almak eskiden zormuş diyoruz ancak şöyle trafiğe bakıyorum.
90'lı yıllarda o kadar çok araç satılmış ki (kalitesiz kuş serisi veya Toros Broadway türevi de olsa) artan nüfusuna rağmen bugünün fakir ve belki orta kesimi hala o dönem sayesinde araç sahibi olabiliyor.
Eskide neredeyse her iki köy evinden biri sıfır bir Toros, Broadway yahut tofaş alabilmiş.
Şimdi bakın; 10 köy evinden yaklaşık 6'sında halen 90'larda alınan bu araçlar kullanılıyor.
Eskiden belki bir apartman dairesi satın almak yine zordu.
Ama ailenle birlikte birkaç katlı bina dikmeyen neredeyse kimse yoktu.
10'umuzun dedelerinden belki 2'si, 3'ünün kira denen bir derdi vardı.
Bana göre hiç olmadı. Herkes bu hayatı kendi imkanları doğrultusunda iyi yaşadı bense hiç bir zaman etinden sütünden nem alamadım o yüzden bir yumru gibi boğazımda kalmıştır hep ister 90lar olsun ister 2000ler sonrası, ben hiç yaşamadım ki daha.
