bir işyerinde birkaç ay (minimum gereklilik kadar) çalışıp daha sonra işyerinden ayrılarak işsizlik parasının peşinde koşan türlerinin de varlığına şahit olduğumuz işçi türü. işsizlik parasını alma süresinin sonunda yeniden bir işe girer ve aynı döngüyü tekrarlar.
işe girerken, *abi benim sigortamı bir ay geç gösterseniz olur mu, işsizlik paramı bu ay da alayım. diyecek kadar terbiyesizleşen insanlar bile var.
devleti en basit katmandan itibaren soymaya kalkan bir geleneğimiz var. bu adam musluğun başındakilere küfreder, hırsız diye ama kendisi de aynı kumaştan olduğunu görmez bile.
avrupa neden zengin bizim ülkemiz neden fakir diye nedenleri başka yerlerde arayanlar biraz da bu zihniyeti göz önüne almalıdırlar.
not: elbette bunları yapmayıp alnının teri ile çalışarak evine ekmek götüren insanlar da var, lafım onlara değil.
=>630 TL net asgari ücretle geçinebilme mucizesini gerçekleştiren üstün insan (bkz: yaptım olacak)
=>işvereni, kendi maaşından kestiği ve hakkı olan kıdem tazminatını yaktığı zaman "ne de olsa ekmeğini yedik" diye işverenine dava açmayan temiz kalpli insan (Ekmeğini yedi de sanki işveren de babasının hayrına yedirdi)
=>işsizlik fonunda 46 milyar (nereden baksan gelir bütçesinin 1/4ü) biriktiği halde "nerde bizim hakkımız" demeyip 300 TL işsizlik parasının peşinde koşan gariban insan (başbakan en son bu fonda biriken parayı yol yapımında kullanacağını söylemişti, tayyip işte ne beklersin)
=>ha bi de (en çok gıcık olduğum da bu) aldığı 3 kuruş asgari ücretten bir de gelir vergisi (evet evet, yanlış duymadınız gelir vergisi, hangi gelirse artık) kesilmesine göz yuman APTAL iNSAN..
Bu sonuncusu çok ağırdı biliyorum ama yeter artık yaa, bi sesinizi çıkarın tükrüğünüzde boğun şu zalim düzenin vampirlerini..
insan onuruna yakışmayacak şartlarda çalışan, sendikal hakları ellerinden alınan, güvencesiz istihdama köle ettirilen, sırtlarından sermaye biriktiren patronları koruyan kirli hükümetin açlığa yoksullağa mahkum etmeye çalıştığı, evine ekmek götürebilmek için günde 18 saat köle gibi çalıştırılan, yara olan ayak parmaklarının aralarına pamuk koyan babalarımız, annelerimiz, kardeşlerimiz. Bir gün kükreyecekler ve bu güzel ülkede padişahların saltanatları yıkılacak, güneş güleç yüzünü bizlere tekrar gösterecektir.
osmanoğlu hanedanı süresince, türk işçisinin sanatsal özellik gerektiren işlerden ve yapıtlardan mahrum kalması kabul edilebilir bir olgu değildir. Ancak ne yazık ki, bu gerçek göz ardı edilemez. türk işçileri, hanedanın siyasi kararları dolayısıyla, tarım ve hayvancılıkta uzman hale getirilmiş; ne yazıktır ki mimari, maden işleme ve benzeri sanatsal tasarımdan uzak kalmıştır. bunu doğrudan osmanlı imparatorluğu'nun kendisine bağlamak pek doğru olmasa da, cumhuriyetin kuruluş dönemi incelendiğinde, yurda dönen türk evlatlarının niteliksiz işçiler olduğu görülmektedir. tarlada sıcağın tam ortasında çalışan binlerce türk işçisi, yurda geldiğinde sanatsal hiçbir işlemi yerine getiremeyeceğini gördüğü gibi, aynı zamanda alım-satıma dayalı ticari faaliyetlerin de gayrimüslim tebaanın elinde olmasıyla şaşkına dönmüştür. pek tabi anadolu coğrafyasında zenginleşmiş türk ticaret ehilleri de mevcuttur. ancak oransal açıdan bakıldığında sanatsal iş ve tasarıma dayalı türk çalışmaları görememekteyiz. görülenleri de az olarak pekala niteyelebiliriz.
yıllar boyunca bir imparatorluğun tüm yükünü çekmiş bu aziz milletin, bu işçi ve haklı milletin neden hiç özgün mimarisi yok veya neden kendi öz tasarım duygusu yoktur şeklinde hayıflanılmamalıdır. zira türk işçileri, imparatorluğun rahat etmesi adına tarlasını ekip biçmiştir. askere gitmiştir. onyıllarca devletine hizmet etmiştir türk işçisi.
türk bağımsızlığının en önemli temellerinden biridir türk işçisi. vatanı, namusu, kardeşi, babası, annesi için durmadan çalışır, çalışır, çalışır... millet sağolsun, vatan sağolsun der. çok zorluklar çekmiştir, hudut boylarında. düşmanla burun buruna gelmiştir.
açlık, savaş, borç...
tüm işçiler cefakardır ama, işte bu yüzden, türk işçisi daha bir acı doludur bana göre.
