Üniversitede sık sık gördüğüm maviydi. Bugün de uyuyamadığım için göreceğim anlaşılan.
Sabah iş var. Aloo kime diyorum. Sana diyorum mete, yat zıbar amk.
Her vize ve final haftasında üniversite öğrencilerinin hayatın en zor şeyiymiş gibi heyecana gelip sol framede görülen başlık. Ulen o kadar zor olsa zaten sen entry girmek yerine ders çalışırdın.
nasıl olmadıysa bugüne kadar boş bıraktığım başlık.
birkaç haftanın çalışmasını son haftaya bırakan mimarlık-içmimarlık öğrencilerinin dramı.
son birkaç günde tüm projeyi yetiştirebilmek konusunda gayet iyimser olan tayfamız fakültede sabahlamaya başlarlar. ilk günlerin sabahları o kadar dramatik değildir az biraz kaygı ama birbirine bakan bakışlar ve "yetişicek yetişicek" tesellileri ile geçer. ta ki artık son gün son gecedir ve asıl kaygı başlamıştır. arka arkaya kahve ve çay tüketmekten damarlarda dolaşan kafein ile kıçımız başımız ayrı oynamaya başlar. sinirler bozulur kafalar kırılır ama bi yandan da hala kasılır.
son gecenin sonuna doğru da onu görürüz:
sıçtın mavisi.
adeta pis pis sırıtır gökyüzünde. sıçtın der. sıçtınız.
kimisinin kesitleri eksik; kimsinin perspektifi; kimisinin de maketi yarımdır. yetişmez.
uykusuz gözlerle gezinirsiniz. eğer fırsat bulabilmişlerse belki fakültenin tuvaletinde bi makyaj yaparsınız ama çoğu zaman o son birkaç günün verdiği fiziksel ve psikolojik yüklenişe teslim olup son 2 saat artık bi bok yapmaz eksik çıkarsınız jüriye.
yaldır yaldır çalışmana rağmen şafak sökünce elde var sıfır mavisidir! o kadar çalışıp hala doğru düzgün bir şey öğrenemedim mavisidir. vay arkadaş! bildiğin sabah oldu!
