sıçma periyodunu mesai saatine denk getirmek

insanlar doğar, sıçar, büyür ve ölürler. bazısı doğar doğmaz sıçmaya başlar hatta. bir döngüdür. önce yersin sonra sıçarsın. bazen acı yersin ve iki kez sıçarsın. vesaire vesaire...

insan aynı zamanda mesai yapan bir varlıktır. sabah kalkar ve işe gider. şimdi bu ikisini nasıl kesiştiririz, kesiştirmeli miyiz yoksa kaçınmalı mıyız bunlardan bahsedeceğim. kağıt kalemi hazırlayınız.

türk insanı sabahları sıçmaya bayılır. kış aylarında gece üstü açılan ve hafiften ayacıklarından soğuk yiyen bir yetişkinin, sabah 8 gibi patlamalı sıçmaması ender görülen bir hadisedir. gürültülü sıçmanın da bir yetişkinlik alameti olduğunu hepimiz biliriz elbette. bir insan ne kadar yetişkinse o kadar gürültülü sıçar.

uzmanlar günde 3 kez ve 3 günde 1 kez sıçma döngüsünü normal kabul etmektedir. bu kişiye ve metabolizmasına göre değişkenlik gösteriyor demek. yani 10 gündür sıçmıyorsanız acilen bir bomba imha uzmanına görünmeniz yerinde olacaktır. peki bu sıçma döngüsü günün hangi saatine denk geliyor olmalıdır? insan, düşünebilen bir varlık olduğu için bunu da düşünür ve sıçma refleksine hakim olabilmek, kontrol edebilmek ister. örneğin şehirlerarası yolculuğa çıkacak bir birey, çıkmadan önce evde sıçması gerektiğini düşünerek henüz kakası kapıya dayanmadan, ıkınmak vasıtasıyla tuvalette çırpınır. böylece uçakta veya otobüste kıvranmak zorunda kalmayacaktır. işte bu insanı insan yapan en kıymetli şeylerden birisidir. bizi hayvandan ayıran asıl önemli mevzudur.

iş hayatında da aktif rol oynayan bireylerin genellikle metabolizması pasif bireylere göre hızlıdır. tez canlı ve gerek fiziksel gerek mental anlamda sürekli hareket içerisinde olan bu insanlar sabahın ilk ışıklarında gümbür gümbür sıçma eğilimindedir. işte burada kritik mevzu, "evden çıkmadan mı yoksa işe varır varmaz mı sıçmalıyım" sorunsalıdır. bunun cevabını bugün burada veriyoruz. lütfen dikkatle takip ediniz.

sıçmak iki şekildedir; birincisi sıkıntı veren sıçma, ikincisi ise rahatlatıp mutlu eden sıçma. biz her zaman ikincisi olsun isteriz. bazı zamanlar kabızlık çeken yahut götünde sıkıntı olan yetişkin bireye sıçmak zulümdür. acı verir her anı ve bitsin istenir. halbuki rahatlatan kaka öyle midir? guruldayan bir karın eşliğinde, son anda yetişilen bir tuvalete girmek ne de güzeldir. patır kütür indirirken gelen ezgisel zortlamalar, insanın yüzüne yansıyan o masum tebessüm... gerçekten bir başka. ve iş hayatının getirdiği o stres, pazartesinin getirdiği o kasvet, sabah alarmının verdiği o iğrenç duygu...

sabah uyanıp uyku sersemi sıçmak, sarhoşken sevişmek gibidir. hiçbir şey ifade etmez. ancak iş yerinde, her şeye 15 dakikalığına ara verip insanın kendini şımartması, götüyle başbaşa kalarak içindeki stresle birlikte tüm biriktirdiklerini marmara denizine bırakması paha biçilemez. paha biçilemez ve net bir şekilde o kişinin verimini de arttırır. uzmanlar bu konuda henüz araştırma yapmamış olsa da, saat 10:00 gibi şirkette sıçan insanların %13 daha verimli çalıştığını net olarak elde edeceklerdir. (bu söylediklerimden akşam 16:00 sonrası sıçan personel istisnadır. o personel cindir ve işten kaytarmakta ustalaşmıştır. onu siktir edebilirsiniz)

özet olarak, hem makro iktisadi boyutta hem de psikoloji ilmine paralel olarak yetişkin bir bireyin kaka periyodunu sabah saat 10:00 ila 10:45 arasında ayarlaması, bu kakayı da mutlaka işyerinde yapması faydalıdır, iyidir. diğer kakalar beyhude kakalardır ve bir şey ifade etmezler.

naçizane.

17