bugün

insanın evim dediği yerden uzakta olduğu zamanlarda, evim dediği yere karşı hissettiği özlem.
insana ne yapacağını şaşırtır.
Suan icinde bulundugum durumdur. Birde cok ozlenen biri varsa o hasret cekilmz olur...
insanı içten içe eriten sessiz bir kanser. Daha iyi nasıl tanımlayabiliriz bilmiyorum. Büyük hayallerle çıktığınız sıla diyarında onuda başarayım bunu da başarayım derken yılların geçtiğini farkedersiniz. Bu, süreçte memleket ve aile hasretini unutmak için hayatınıza yepyeni insanlar girmiştir. Belki bir arkadaş, belki bir sevgili.. Kendinizi ufak hedeflerle uğraştırıp sıla hasretini unutmaya çalışsanız da bu sadece kendinizi kandirmaktan oteye gitmez. O kanser türü duygu icin icinizi yemektedir....

Peki ne olacak bu işin sonu? Herkesten herseyden uzakta cebinize giren tomarla para ve sizi mutlu etmeye çalışan bir insanla icinizin sizi yemesine izin mi vericeksiniz yoksa hersey daha kotu olmadan gitmeli mi bu diyarlardan...

Bu soruyu soruyorsaniz kendinize, siz zaten çoktan seciminizi yapmışsınızdır. Zira mutlu olan insan yeni yerini niye yadirgasindir ki? Peki yeni yerinizde ki sevdiğinizi orada nasil birakacaksiniz?

Artık iki tarafta sila olmayacak mi sizin icin? Bi tarafta icinizi kasip kavuran sila hasreti, oteki tarafta birakip geldiğinizde orda biraktiginiz diger yariniz...

Mutlu olduguna inandigimiz seyi yaparken inanılmaz yaralar aliyoruz, butun bu acilara ragmen gene sana donmeyi tercih ettim Türkiye, butun pisliğine, acımasızlığına, boşluğunda, komikligine, umitsizligine ragmen, hayatimi senin icin tercih ediyorum. Umarim beni bir kez daha üzmezsin...
gurbete çıkanın doğup büyüdüğü yere duyduğu özlem.
görsel
uzun süredir tantuni yememiş kişi durumu.