çevredeki teknoloji düşmanlığından, karşı görüşü bastırma (ve aşağılama) içgüdüsünden, başarılı herkesi -istisnasızdır- ezmeye çalışmasından bıkma eylemidir.
kendimi bildim bileli yaşadığım duygudur. sürekli beni oyalayacak bir şey arayışı içinde yaşamak yormaya başladı. kullandığım antipsikotiğin yan etkisi olabilir mi diye düşünmüyor da değilim.
Genel değil de günü birlik çok sıkılıyorum şu an. Sözlüğe giriyorum gene sıkılmaya devam. Hiç eğlenceli bişiy yok mu bu memlekette. Diyetteyim alkol alamıyorum haftada 1 kuralı koydum kendime. Eee nağbacak bu insanlar. Ulan izmir canıma okuyon ya bazen.
Şuan yasadıgım durum. Vallaha keyif almiyorum ya su hayattan uc kurusluk keyif alanildigimiz hicbisey olmuyo lan. Accik da biz yasayalim abi benim hakkimi kim yasiyo.
attila ilhan'ın "zenciler birbirine benzemez" romanındaki kahraman mehmet ali nin sorunsalı: neyi istemediğini biliyor ama ne istediğini bir türlü bilemiyor.
Kendimi müdafaa etmekten, herhangi bir konuda hak aramaktan dahi sıkıldım. Herkes kendi doğrusunu yedirmeye, gazlamaya çalışıyor. Bizde haklısın yok, anlamsız bir laf rekabeti var. Doğru, kişinin işine gelendir, hesabı...
Sonra gel de insanları sev. Bu koşullar altında olası görünmüyor. Aman sakın karşı çıkma ha, senden kötüsü olmaz sonra. Sesini çıkarma da mutlu olsun insanlar. Bir de bunları yapanlar adaletten falan bahsediyorlar ya, sizin adaletinize benim şeim girsin. Kişi kendini görmezmiş. Artık tartışma yapmıyorum. Tamam abi, sensin abi.. he deyip geçiyorum.
berbat bir şey.
insan hiç sevdiğini düşündüğü sporu yaparken ortasında kendini boğulmuş hisseder mi?
hep aynı hareketler . napıyor bu insanlar? niye geldim ki şimdi ben?
iş yerinde yapa yapa bitmeyen işler. çalan telefonlar. off ne bitmez derdiniz varmış arkadaş!
yaz vakti binsem gemiye ispanya benim italya senin oh ne güzel. brezilya Arjantin derken... şöyle yerinde güzel bir tango seyretsem...
kısır döngünün ülkesi türkiye yok yere ölenlerin sakıza dönen uyduruktan dizi senaryoları zengine düşen fakir kül kedileri hayaller hayatlar...
şikayet etmeden kahveden aldığım o tat gibi olsa muhabbetlerin arkadaşım sevmiyorum cefakar kadın triplerini. sıkılıyorum senden de haklısın derken bile ...
üff bana ne akşam ne yemek yapacağından sanki memleket meselesi. girme facebook'a herkes mutluluktan sosyallikten kırılıyor. silah zoruyla mı tutuyorlar ki bu insanları bir arada? herkesi inandırsalar bizi ezseler ne olacak bu ne bitmez tükenmez açlıkmış arkadaş!
üstüme üstüme geliyor çoğu zaman...
kendine yabancılaşmanın boğuculuğudur sıkılmak. ezelden beri var mezara kadar gidecek. ya da zamanla o huzur bulunacak.
