Tarçın mal bulmuş mağribi gibi döküldüğünde, ki serpmek gerekir, elektrikli süpürge makinası ile çekilmesi mümkün olan sütlü tatlı. Tuzlu olanı da yapılır. Ama kim yer? Diye sorarsanız, doğu vilayetlerinde süt'ün yarısına şeker yarısına tuz koyulur. Çocukken tuzlusunu yerdim de çocukluk işte. Büyüdükçe ağız tadı tatlı olana meyleder.
hakikaten o kadar tarçına ne lüzum vardı? Neyse ki yetenekli eller marifetiyle üst tabakanın bir kısmı feda edilerek tarçın dozu ideal düzeye düşürülebilir. afiyet olsun.
şimdiye kadar en iyi yapılanına seneler önce sarıyerin tepesindeki mütevazı bir lokantada rastladığım, o günlerden beri de neredeyse hiç yemediğimi farkettiğim sütlü tatlı.
En sevdiğim sütlü tatlışır annem de çok güzel yapar. Ne zaman istesem yapardı ama tek yaşamaya başlayınca iş başa düştü bi yapım dedim ve sonuç: hüsran.sütlaç değil pilav oldu pirincini fazla kacırmısım :/
Pirinç unu , buğday nişastası ve vanilya olmazsa pek haz alamadığım tatlı. Ne yazıkki listedekilerin hepsi sağlıksız ürünler. Ne yapayım? Böyle yapmaya alışmışım bu kıvamda seviyorum.
Düğünlerin, bayramların olmazsa olmazıdır bizim yöremizde.
Hatta kasenin altı zerde, üstü sütlaç şeklinde de yapılır.
Hele bir de fırına girip hafiften karemelize olunca lezzet imparatoruna dönüşüverir.
Ve tabii ki tarçın!
Bir fırın sütlaç, bir damlasakızlı sütlaç, bir de vanilya artı limon ya da portakal kabuğu rendeli sütlaç candır gerisini yemem.
Saydığım üç şekli ise hele de biraz soğuksa bir kasesinin asla ama asla yetmeyeceği efso birer tatlıdır.
Bu arada yaparım da fakat anneminkinin yeri başkadır.
Ben sütlü şeylerde tarçını çok sevmediğim için sade tercih edenlerdenim, illa bir şey serpilecekse de toz hindistancevizi ya da fındık olabilir.
Ortaya çıkış şekli itibariyle ise pirinç unu ya da nişastanın bilinmediği dönemler itibariyle, sütün saatlerce pirinçle kaynatılması ile çok zahmetli bir şekilde yapılmasıymış.
