aslında yazmayı özlemek. özledik de şimdi ne yazacaz onu bilmiyorum. bir süre yazmayınca teklemeye başlıyor galiba. aklına bir şey gelmiyor, bir şey gelsin diye de zorlamıyorsun. o zaten otomatikman cümle olup kendisi buraya yazılıyor. o değil de burada olmayınca anladım ki sözlük ekmek olmuş, su olmuş, balık olmuş, şarap olmuş, hayatımızda. vay be . eksikliğini ne biçim hissediyor insan. hayat böyle acayip yavan geliyor, ellerin portakal kokuyor, gözlerin cansız, ifadesiz beyazımsı bir küre oluyor buraya yazmayınca.
ruhsal bunalimlar ve sikintilar yuzune kafam ayik gezmedigin sozlugu 5 gun boyunca terk etmistim ama baktim benden bir parca sevgilim dert ortagim cevremi olusturdugum guzel insanlarla dolu oldugu icin birakamiyor ozluyor insan .
