Küçükken geniz etim vardı. Burnumdan nefes alamazdım. Annem ise eve erken gelmem için kaçırırlar seni diyerek beni korkuturdu.
Benim de kafamda o muazzam korku oluşurdu. Ben burnumdan nefes alamıyorum Ya beni kaçırdıklarında ağzımı bantlarlarsa???
Herhangi bir adaya gitmek beni geriyor. Evet ada fobi yolunda ilerliyor olabilirim. Google amca böyle bir korkunun bilimsel adını bana söylemedi. Belki yeni bir korku adı olacak "islandphobia" .
24 yaşındayım ve hala gece su içmeye kalktığımda yatağıma koşarak dönüyorum. ayrıca yatağımın altında beni yemek için bekleyen bir şeylerin olduğuna inanıp ayaklarımı yatak sınırlarından dışarı çıkartmıyorum. bizde de böyle kardiş naparsın.
size ne kadar tuhaf gelir bilemem ama ölüm en tuhaf korkum. mutsuz olduğumda veya en mutlu anımda bile korkarım. bir gün ölecek olmak fikrinden nefret ediyorum. okuduğum kitabı yazan kişinin ölmüş olmasından, izlediğim filmlerde ölü aktörler görmekten nefret ediyorum.
Şarkıcı çelik'ten çocukken çok korkardım. ona benzeyen adamları görünce hala rahatsız olurum.
O klasmana giren bazı tipler var öyle kafamda, adını koyamadığım garip bir huzursuzluk veriyorlar bana. Bir an önce uzaklaşmak istiyorum muhatap olmak zorunda kalınca, tanımlamaya çalışayım; sanki hiç insan olmaması gerekiyormuş gibi insanlar vardır, Normal insani şeylerin çok garip durduğu insanlar. Ayağını filan görmemem gerekiyordur o insanların mesela, yemek yerken görmemeliyim. Amaan neyse, psikoloji işte. Muamma.
