Uludağ sözlüğe düştüğünüz ilk gecedir.
Çaylaklık bitip, yazar olmuşsunuzdur. Önce olan biteni izlersiniz.
Saatler ilerledikçe yazma isteği oluşur. Hava karardıktan sonra ise bir cesaret gelir.
Bodoslama erotik mevzulara dalarsınız.
Bende öyle olmuştu.
6 7 yıl önce lisedeydi bi yazara entryleri okurken bi yazara benden hoşlanan kız hakkında bisey sormak icin kaydolmustum o mesajda soracağım şeyin cevabı bende bişeyleri değiştirecek sanmistim ya da vay amk aydınlandım diyeceğim sanmistim ama olmadı lise de benden hoşlanın kıza yüz vermedim uni 4 teyim hiç sevgilim olmadi daha( şimdi bazıları vay anasına diyecek felan ama ünide hiç sevgilisi olmamış sayisi azımsanmayacak kadar fazla) şimdi bi kızdan hoslaniyom aynı fakulteden instadan istek attım kabul etti 10 gün sonra finaller bitip gidecez yazsam ayrı dert bute katılırım muhtemelen yazmasam ayrı dert neyse en büyük derdimiz bu olsun amk.
kimi insanlarda bunun fobisi vardır. ilk gece fobisi.
bir yandan bunu herkes yapıyor diye kendini avutmaya çalışırsın, bir yandan acaba nasıl olacak ya yazamazsam diye düşünceler dönüp durur insanın kafasında. ya çok acırsa canım diye korku birikir içinde. bunca yıldır neden yazmadım ki sanki şimdi her şey daha kolay olurdu diye suçluluk duyulabilir. ama ilk buraya yazmak da farklı bir duygu vs. insanın aklına binbir türlü düşünce gelir. ee tabi yetiştirilme tarzı da bunun temel nedenlerinden biridir.
baskıcı bir toplum tarafından kabuğuna itilmiş, farklılıkları göz ardı edilmiş, yetenekleri törpülenmiş, toplum tarafından dışlanmış ve örselenmiş hissedebilir bu insanlar. bu yüzden ilk gece yazamayabilirler. belki ondan sonraki birkaç yıl boyunca yine yazamayabilirler. yazabildikleri zaman da asla herkes gibi yazamazlar. asla normal bir yazarlık hayatları olmayabilir. bu onları bu şekilde yetiştiren susturan yazmasına engel olan toplumun ve ailelerin suçudur. bu sebeple nice yazarlarla sözleşmeler feshediliyor ne dramlar yaşanıyor. ama bazı kan emici, barbar, bencil insanlar daha önce hiçbir yere yazmamış bir insanla çalışmak istiyorlar. bu aptal düzen devam ettikçe nice yazarlar yazmaya küsmeye devam edecek. hayatları mahvolan bu yazarlara bakan toplum suçu yazara atacak. ama gerçek suçlu toplumdur.
okula gelip giderken servisin en ön koltuğundan buraya entryler yazıyorum.
ama soran olursa lise öğrencisi değilim, türkçe öğretmeniyim. *
hele sözlüğün o dönemleri efsaneydi be,
aynı tadıyla farklı bir platform olsa bugün geçerim.
sayısız dost vardı.
net hatırlıyorum en ufak sorunda trabzon'dan bulunduğum kentteki polis tanıdığını arayandan, kastamonu'dan yanıma çıkıp gelecek olana dek.
ama anonim kimliğimi çok fazla deşmemek adına bu tip yardımlara hep geri durdum.
ve çok canlıydı sözlük. şimdi bakıyorum..
yazar yok ki artık sözlükte, bin kişi yokuz.
3-5 iyi niyetli yazar, 3-5 eskilerden, 3-5 troll.. gerisi feyk mi, ne olduğu belirsiz.
(bkz: wwe) başlığına entry girmiştim çok iyi hatırlıyorum. onun sabahında da değerli, (bkz: gold tab gibson) yazarından sözlük tavsiyeleri almıştım. çok katkıları olmuştur, tekrardan teşekkür ederiz kendisine. bu sözlükten ne efsane yazarlar geçip gitti bee! ah ulan, özlüyorum o zamanları.
