hiç unutmam sene 1998 daha ekşi bile kurulmamış o zamanlar. neyse efendim ben düğün salonu kameramanlığından yerel televizyonda haber muhabirliğine sıçradım. gencim hızlıyım atağım. yalan, dolan, şişirme, abartma, her türlü olayı kasnaklıyorum. o zamanlar türkçe literatürüne asparagas denen kelime girmemiş ama ben dibine dibine vurmuşum. derken bir nevruz bayramı kafam yarılırken ulusal televizyonlarda haber oldum. hemde asparagas değil ha; orjinalinden.
hanımın çiftliği'nde 15 saat ayakta dikilip trafiğin bir parçası olmayı figüranlıkla karıştırıp içi soğuk tavukla dolu kuru ekmek arasını mideye indirerek ücretini almadan ve arkasına bakmadan setten kaçan ben, bir daha asla adana'nın 45 derece sıcağında * bir dizi setine girmeyeceğime söz verdim.
caner cindoruk'a sarılmak da pahabiçilemez. ***
Yerel bir kanalda yarışma yapılıyordu. Genel kültür soruları soruyorlardı ve yarışmacılar telefonla arayıp cevap veriyorlardı. Soruları zordu açıkcası. Ama kafamı kullandım. Bilgisayarın başında abim sorunun cevabına bakarken ben de telefonla katılmaya çalışıyordum. Tüm soruları böyle cevapladık. Hatta son soruda hayatım boyunca adını duymadığım bir kitabın baş kahramanını anlattım. Ödül de bir televizyondu. Televizyonu canlı yayında hediye ettiler. Başka ufak tefek çıkmışlıklarım var ama en uzun çıktığım buydu sanırım.
bu yaz, TMMOB tarafından düzenlenen kartondan tekneler yarışı nda MMO olarak katıldık. hazırlık aşamasındayken önce show tv geldi nedir olay, napıyosunuz gibi sorular sordu, biraz kasıldım sonra 10 dk geçmedi ki ntv geldi ama ben artık pro olmuştum, bi yandan kartonları kesip bir yandan röportaj verdim.
o zaman da simdiki gibi koca kafali oldugum icin zihnim her turlu luzumsuz hadiseyi kaydedebilecek bir yer bulabiliyordu kendisine.. o yuzden hatirlayabiliyorum yani o gunleri.
yurumeyi yeni ogrenmisim.. eve de renkli tv. yeni gelmis.. "la" dedim kendi kendime.. "suna bir ciksam beni tartar mi acep?" ki zaten o yaslarda sadece kendi kendime konusabiliyordum.. her neyse.. ciktim.. biraz zor oldu ama tv sehpasinin alt rafindan da faydalanarak tirmanip oturdum televizyonun ustune.. ordan baktigimda halinin uzerindeki karincalar karinca gibi gorunuyorlardi.. ki bunda da sasilacak bir sey yoktu.. o zaman da sasirmamistim zaten.. kisa sure sonra odaya girip beni o halde goren annem de sasirmamisti cunku bu olaydan bir kac hafta once de buzdolabinda uyurken yakalanmistim kendisine.. arka arkaya gelen iki hadisenin ardindan annem benim evdeki elektrikli esyalarla tum iliskimi kopardi.. ancak bu benim ilerleyen gunlerde elektrik supurgesi ile gures tutmama engel olmayacakti.. her neyse onu da sonra anlatirim.. hadi optum kocaman.
kpss sınavından çıkarken çektiler beni. elemanın teki röportaj yaptı ve sınavımın nasıl geçtiğini, neden bu kadar erken çıktığımı sordu. çok saçma bir soruydu. yani kendisi sanırım hammallık yapmış beynine bilgi atmamış. neyse dedim söyleyeyim sırrımı:
2010 haziran ayında eskişehire gelen yemekteyiz ekibini ön elemelerde dumura uğratarak yarışmacılardan birisi oldum. 28 haziran-2 temmuz haftası 5 gün show tv deydim ve acayip eğlendim. kazanamadım ama olsun. uzun süre tanınmanın verdiği heyecanı yaşamadım değil hani, üstelik bayan hayranlarımla hala görüşüyorum.
benim değil ama yakın bir arkadaşımın hikayesidir bu. lise 1'deyiz. sene 2002 falan. o zamanlar ankara kızılay'da trafiği düzenlemek, yayaların yola atlamasını önlemek için büyük betonlar dizilmişti heryere. neyse o gün de arkadaş dersaneye gelmedi, kızılay'a internet cafenin birine gitcekmiş. atv haber'di galiba, kızılay'ın yeni durumu hakkında milletle röportaj yapıyor. bizim arkadaş da bu betonların üstünden atlarken kamera yanaşıp, siz atlamayın diye konuldu bunlar gibisinden laflarla röportaja giriyor. tabi akşamı da televizyonda çıkıyor ve babası arkadaşın dersaneyi astığını televizyondan öğreniyor. sonrasını anlatmamıştı ama babası o gün çocuğa ne yaptıysa 1 sene boyunca adam bir daha hiç dersten kaçmadı.
7. sınıf mıydı kaçtı tam bilemicem şimdi. sene 97-98. 3 arkadaş şehrin meydanında yürüyoruz. bu arada yerel tv de şehrimizden insan manzaraları diye gudik bi program yapıyor o aralar. böyle alttan bi müzik ve insanların günlük aktivitelerini uzaktan çekip yayınlıyorlar. neyse, karşıdan o sıralar yeni açılmış olan yüskek okul öğrencisi oldukları çok belli iki tane ablamız geliyor ama öyle bi taşlar ki, diyecek söz yok. neyse, onlar yanımızdan geçiyorlar bizde 3 arkadaş kafayı çevirip arkalarından şöyle bi süzüyoruz.* aradan bi kaç gün geçiyor, tesadüf eseri o programa denk geliyorum. ekranda 3 genç. yanlarından geçen hatunların arkalarından bakıp sırıtıyorlar. o anı hiç unutamıyorum. *
ben o dönem kontv'de kameramanım. gündemsiz günlerden bir gün, x konya şube başkanı gereksiz bir açıklama yapıyor gazeteciler cemiyetinde. biz muhabirlerde sıkıcı haberde kullanmak üzere biraz detay görüntü çekmek için birbirimizi çalışırken kaydediyoruz. ne hikmetse yukarıda belirttiğim 2 kanalda çalışan arkadaş benim burnumun yan tarafını kaşırken ki (bakın karıştırmıyodum yeminle, hani sen burnunun yanını kaşırken ters tarafındaki burnunu karıştıyormuşsun sanır ya o mesele) görüntümü kaydedip akşam haberlerinde kullanma gereği duydular. bu bir komplo muydu yoksa tesadüf mü hiç öğrenemedim ama o akşam kontv akşam haberlerini izleyenler epeyce gülmüştür bana.
2009 istanbul
skyturk'te çalışırken rejiye girip çıkıyorum o esnada saat başı haberlerden birine denk gelirse flu da olsa 70 milyon (daha az olamaz) beni görüyor. tabi tüm çalışanlar gibi o an ekrana çıktığımı siklemez tavırlarla cool görünmeye çalışıyorum. bir defasında babam arayıp "gördüm la oğlum seni sonunda" demişti.
11 yıl her hafta sonu canlı yayınlanan süper lig maçlarında futbolcu olarak görev aldım.defalarca maç öncesi ve maç sonrası röportajlar...
bazı spor programlarında konuk olma durumları.(banttan yayınlanan kayıtları saymıyorum, ne bileyim klip yapılmış pozisyonlar, goller, bazı firmaların reklam çekimleri vs)
şimdilerde ise yedek kulübesinde yardımcı hoca olarak ikinci planda kalmış halde de olsa hala her hafta sonu tv'deyim...
ilginçtir, bu entry çaylak moddaki son entryim olmuştur.
senesini hatırlamıyorum emel müftüoğlunun tv8 de yaptığı programa liseden arkadaşlarla cümbür cemaat gitmiştik. program konukları reyhan karaca ve vahe kılıçarslandı. reyhan karaca oynadığı bi filmde öpüşme sahnesi muhabbeti açıldı ve emel müftüoğlu nasıl öpüşüyosunuz anlatsana hatta konuklarımızdan biri gelsin onla bi göster bize dedi. tabi herkes o güne kadar erkek insanı sandığım halbuki öküzmüşler ben ulan ben diye zortlamaya başladılar. o ara emel yalandan bişey olucak arkadaşlar heycan yapmayın dedi ve ben yapıştırdım, 'çok iyi yalandan öpüşürüm' gülüşmeler filan iyi ozaman gel bakalım dedi. çıktım ve reyhan karaca elini belime dola dedi doladım ağzımın dibine kadar girdi işte böyle emelcim dedi ben ise aynen söylediğimi aktarıyorum
öpüşmeyeceğezmi yaav dedim. burun buruna olduğumuz için yaka mikrofonundan direk 70 milyona rezil kepaze durumu. buda böyle bi hikaye. swh
geçen kış üstgeçitten inerken kardan buz tutan merdivenlerden kaymıştım.
ertesi akşam ana haber bülteninde, yavşak bi şarkı koymuşlar fona, benim gibi kayıp düşen adamları yayınladılar arada da hızlandırmışlar görüntüyü falan. bi de volendam taraftarıyım ben, bu hafta deplasmanda 3 atıcaz.
bizim evin perdeleri televizyonun arkasında kalırdı ve perdeleri asacağımız zaman babam bana 'çık bakalım televizyona' demişti. televizyona ilk çıkma hikayem böyle başlamıştı.
cnn de ''kilyos bu hafta da 2 can aldı'' türünden bi haber o gün de kilyos'a gittiğimiz için belki biz de çıkmışızdır diye izliyoruz. haber komple kırmızı bir ekranla başlıyor sonra o kırmızılıktan yavaş yavaş uzaklaşılıyor ve onun bendenizin 4-5 yaşlarında giymiş olduğu kırmızı slip bir mayo olduğu anlaşılıyor. allahtan büyüdük de tanıyan eden çıkmıyor yolda.
