iki gündür 'neredeyse' her şey mi ters gider, kimseyle mi anlaşamam.
bildiğiniz hani o olumsuz bir etki içine girilecek gibi safsatalı cümlelerin doğruluğunun ispatını yaşıyorum.
arkadaşımın birine bir saattir laf anlatmaya çalışıyorum. zorla şemsiye yerleştirecek bize.
bin tane mantıklı sebep sayıyorum. anlamıyor. en son verdim veriştirdim anlayacağın lafın şunun bunun.
hani bu son safhada yine zıt gitse de iki birbirimize girsek rahatlayacağım. girsek de sonra barışırız sorun yaratmaz. ama gel gelelim zıt gitmeyeceği tutuyor yine stres atamıyorum.
ilerleyen saatler dahi ters.
niye bilmiyorum.
kaç kişi tamam niye kızıyosun, neden bağırarak konuşuyorsun dedi.
merkeze işsizliğimi alıp etrafına da can bildiğim tüm dostlarımın benden kilometrelerce uzakta olmasını ve şu saçma memleket denen yerde bi başıma koltukta hep bir sonraki günü beklememi ekleyebilirim.
