2 yillik sevgilimle bir tane fotograf çekinmemistim çünkü.
Oğuz atayın güzel bir paragrafı vardı onu ekleyeyim şuraya.
"Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."
Bir fotoğraf çekinmedik, bir kere öpmedim onu, üç kere sarıldım sadece.
