ulviymişim gibi kusursuz olmak zorunda olmayı kafaya taktığımı farkettiğimde (ki kusurdan oluşuyordum resmen) hatasız olmanın bir normatif idea ve toplumun sürekli bizi başarılı olmak zorunda bırakıp olamayınca da kendinden dışladığını anladım, sonucunda ise bunu şiddetle reddedip hiçbir şey yapmayan ve her şeyi başarmayı hayal eden ama sadece hayal eden birine dönüştüğüm için.
Aldığım kararlar anı kurtarmak için oluyor genelde. Sonrasında pişman oluyorum bu kararlardan. Geri de dönemiyorum. Allahın cezası gurur benim neyimeyse anlamıyorum.
