bugün

Özel bir şirkette çalışıyorum amirim 2 haftalığına izne gitti ve tüm iş bende. Yaptığım işin büyük bir sorumluluğu var, son derece dinamik ve ben hata yapmaktan, becerememekten çok korkuyorum. Bazı şeyleri yapamıyorumda o kadar yoruldum ki işsizlik pahasına işten ayrılmayı düşünüyorum. Bir yandan da kovulmaktan korkuyorum sanırım gururuma yediremiyorum. Dışarıda insanlar iş ararken benim şikayet etmem nankörlük mü? Kafam çok karışık sözlük, biraz oturup rüzgarı hissetmek istiyorum.
kendimi yalnız hissediyorum. hatta yalnız kalmış değil de, yalnız bırakılmış gibi.

mutlulukları, özel günleri, gelmeleri, gitmeleri; her bir şeyleri için çaba harcadığım insanlar hiçbir iyi ya da kötü anımda yanımda değillermiş, bunca zamanın sonunda bunu fark ettim. elimi, eteğimi herkesten çektim ve kendime kaldım; ama bu noktada yalnızlığı ben seçmedim. hala arayıp yanına gidebileceğim birkaç insan varken, onları dahi görmeye cesaretim kalmamış, onlar için bile çaba harcamaya takatim yok.

insanlara değer vermek istemiyorum.
sığıncak liman aradıkça kıyıdan çok uzaklaştım. Şimdi açık denizdeyim ve gemi su alıyor. iyi geceler sözlük.
Olm sözlükte gece saçmalamak daha eğlenceliymiş lan.

Bu akşam bunu keşfettim.
Ne yapmak istediğimi bilmiyorum ya da ne yapmam gerektiğini. Tek bildiğim bir karar vermem gerektiği.
Hayatımın en kısır dönemindeyim sözlük. Pazar sabahı 4.50de uyanacak kadar huzursuzum. Hayata karşı kaybeden insanlardan olacağım için mutsuzum.
Şiirimi çaldılar.
Oysa ne güzel dizelerle, kafiyelerle,
ölçülerle süslerdim ben o şiiri.
Ama şiirimi onlar yazmak istedi.
Aldılar elimden kağıdımı, kalemimi.
Bir şeye de benzemedi karaladıkları.
Başka boş sayfam da kalmadı.
Ertesi gün ne giyeceğini bilen insanlardan korkuyorum. Bu, elimde değil.
Kaybettim sözlük.
Neden sözlük neden.. Bu içimdeki sıkıntı, bu boşluk neden daha şimdi bile duruyor? Yoksa hep mi vardı? Aslında o varken bile hiç kapanmadı. Peki ne kapatır bu kara boşluğu? Soruyorum kendime ne istiyorum hayattan? istediğim 2 şeyi elde edemedim şu hayatta: biri aşk biri zayıflamak. Onun dışında aslında ne istiyorsam kazandım. Bu mu gururuma dokunuyor, yenilmek mi?

itiraf edeyim çoğu konuda aklımdan dolayı kendimi üstün gördüm. Bu bana ceza mı? Ama çok çekmedim mi be sözlük? Yazamıyorum anlatamıyorum da epey de uzun yollardan geçtim. Bu olan işlerde kolay olmadı yani. Ama böyle çökmek niye? Bazen sanki üstüme toprak atılmış, tek eksik can vermek. Bu hale nasıl geliyorum? Nolur yalvarıyorum artık geçsin bu duygu...
Adım at desen atamam o kadar sarhoşum, ama uyuyamıyorum sözlük. Yardım
millet uyuyamıyorum diye ağlamış.

ben uyuyorum ama uyumama izin verilmiyor.
ağlamak istiyorum. *

allah'ın hepimize her şeyin hayırlısını vereceği bir gün olsun inşallah. günaydın ahali.

yollar, hastanaler beni bekler.
ne nasıl bitecek, nolacak en ufak tahminim yok.
Her şey daha da içime siniyor gün geçtikçe, gördükçe, sevdikçe.
Ötesi yok diyorum ama ötesi oluyor.
sevmekten ümit kesilmez, senin bir gün ayakların olacak ve geri gelmek isteyeceksin. geri gelmek istediğinde bir kapı bulacaksın, kulbu yok. omuzlayacaksın zorlayacaksın -ki bütün kapılar elbet açılır-. açılacak. bakacaksın bommboş bir ev.
bomboş bir eve hoşgeldin..
Bir zamanlar saat 00:00 olduğu anda ilk entry girilen başlıklardan biri olurdu. Şimdi denk geldim, göremeyince çok şaşırdım.

Neyse iyi olmuş boşver. *
onca şehir gezdim.
ama beni yoldan burası çıkaracak.
havası mı suyu mu bilmiyorum.

hadi yaşadığın yerde ilçede içkili lokantaları, içmelik manzaraları, içecek ortamı buldun.

ilden ne istiyorsun?
güvenilir rakı satılan yeri, içkili manzaralı lokantaları, kızlarla tanışmaca mekanını (angara pavyonu değil bildiğin elit güzel bir yer) neden biliyorsun?

benim buradan gitmem, uzaklaşmam şart. *
"rabbena hep bana" diyen tiplerden nefret ettiğim doğrudur.
Gucum kuvvetim olsa su an cekip giderdim. Ölmeden urfa'ya gidip gobeklitepe'yi gorebilmek en buyuk hayalim. Ardindan hatay'dan baslayip canakkale'ye kadar tum akdeniz ve ege'yi diyar diyar dolasirdim.
Cogu kisinin kolayca yapabilecegi seyler bazilari icin hayal olmaktan oteye gidemiyor.
Tum Hayallerin gerceklesmesi dilegiyle...
itiraf edemiyorum.
Kendimi bugün çok enerji dolu ve iyi hissediyorum. Çok güzel haberler alıyorum iki gündür.
Bu sözlükteki ikinci hesabım. Yıllar evvel ilk hesabımı kapatana kadar güzel insanlar tanıdım bakalım şimdi ne olacak.
yolda yürürken yanlış yöne doğru gittiğimi fark ettiğim anda, direkt geri dönmek yerine telefonu kulağıma dayayıp 'abi sen orda değil misin?! hee tamam geliyorum abi.' deyip öyle geri dönüyorum. telefonun ucunda kimse yok tabii.

sanki hiçbir şey yapmadan yolumu değiştirsem insalar 'haha gerizekalı yanlış yönde gidiyormuş' diyecekler gibi bir hisse kapılıyorum.
Sıkıntıdan kafama sıkacam.
cok mutsuzum. bugun ettigim sohbetlerden keyif dahi almayinca anladim.
Hem yaşıyorum hem yaşamıyorum. Ne güzel dimi?