sözlük yazarlarının itirafları

evimden başka yerde sıçamıyorum sözlük.

insanların yerine de düşünüp ona göre haraket etmeyi görev edindim. Birinin eksik bir yönü varsa bunu kendimi alçaltarak bertaraf etmeyi seviyorum.

insanlar övgüyü seviyor, bu onlar için mukaddes bir müessese. Onları övüyorum.

insanlar faydaya çok önem veriyorlar, ne kadar manevi bir doyum gerekse de insanlar maddesel yarara tav oluyorlar. Bunu sevmiyorum.

insanlar çok karakterliler, bir değil iki değil çok; hele ki din-ahlak-zevk üçleminde. Bu konuda onlara kırgınım.

insana nasıl davranmamız gerektigi konusunda eksiğiz. Bilincsiz bir toplumuz; çocuğa adenozin trifosftattan bir fosfat eksiltmek yerine ahlak, adabımuaşeretkuralları öğretimi yapılabilir. Büyüklere sövmüyor küçükleri dövmüyorum.

Insanlar bol keseden sallamayı seviyor. ilk müzayaka halinde kaçıyorlar. Bu hiç hoş değil.

Kendine acımayı bırakıp gerçeklerle yüzleşme zamanın gelmedi mi?

kendime bile itiraf edemediğim şeyler var.

hemcinslerimden etkilenmeye başladım acaba lezbiyen miyim? lezbiyen olan birisi var mı? .

Bi gün okula gitmek için otobüs bekliyordum. Bulunduğum yerden de yarım saatte bir geçiyor nerdeyse otobüs. Arkadaş da o ara kentkart (malumunuz izmir) doldurmaya gitmişti yolun karşısındaki büfeye. Otobüs geldi, arkadaş yok. Kendimi otobüsün önüne attım. Şoför amca kızım çekil dedi. Bende zerre kımıldama yok. Açtım kollarımı amca kusura bakma dedim. Arkadaş geldi. Şoför gülmeye başladı. Oysa ben gayet ciddiydim. Neyse bindik otobüse. insanlardan otobüsü alıkoyduğum için özür diledim. Verdikleri tek tepki gülmek oldu.
Yani sözlük ben otobüs alıkoyma suçunu işledim.

herkesi anlayabiliyorum ama kendimi anlayamıyorum.
gerçi anlasamda kendime karşı tavrım değişmeyecek ama insan yinede anlamak istiyor.

bu hayatta en ayar olduğum şeylerden biri gıda israfı sanırım.

ofiste deliriyorum. çılgına dönmemek için zor tutuyorum kendimi. tüm umursamazlar bir araya mı geldi nedir?!
tamam kolanın asidi kaçıyor, litrelik almıyoruz. ama kutu koladan biraz içip bırakmak nedir amk? zaten en ufak kutudan alıyorum, canın 2 yudum istedi diye açılır mı amk?!
ya da kendi yaptığı türk kahvesini"ay bu kahve acı olmuş yea" diyerek içmemek nedir?! her gün ama her gün içiyorsun, hala öğrenemedin mi nasıl içtiğini lan? 5 günün 3'ü yarım kalıyor kahveler.
ya da doyulmayacağını düşünerek çok yemek söylemek, sonrasında da kalanı dolaba koymak yerine atmak. deliriyorum deli.
amk kimse uğraşmasın diye yarım litrelik şişelerde alıyorum suyu, hep bi ortada yarım su şişeleri. sorsan kimse hatırlamıyor kimin, e kimse de kimsenin ağzından içemiyor, dökülüyor o da.

gerçekten parası umrumda değil, daha fazla yenilsin içilsin umrumda değil ama sürekli bir şeylerin dökülmesine, çöpe atılmasına sinir oluyorum. bir gün çıldırıp herkese saldıracağım ofiste, sonra cimri olacağım amk. neyse oh.

21 yaşındayım hala köpeklerden korkuyorum sözlük.

Cok susadim amk. Orucken gram acikmiyorum ama susuzluktan geberiyorum. Yarin son gun...

8 yaşındayken annem, babam, ablam ve ben migrosa girip ev için alışveriş yapmıştık. biz alışverişleri aylık değil haftalık yaparız genelde. kasadayken önümüzde bir kadınla, benimle yaşıt gibi duran çocuğu vardı. kadın arabayı doldurmuş, yüklemiş de yüklemişti. cimcime dönüp bana ' baaak bizde daha çok şey var, biz daha zenginiz, ooohoo bizde her şey var, annem alıyo ' demişti. nedense o gün orta gelirliliğimlen utanmıştım. ' ama benim annem babam da aldı bak bişeyler :/ ' demek isteyip diyememiştim. yıllar yıllar sonra ne kadar saçma bir anı olduğu aklıma geldi. al migrosu götüne soksun şimdi annen.

cebimde akrep var.

hani başınıza kötü bir şey gelince üzüldüğünüzü kendinize bile belli etmek istemezsiniz ya.
bi üzülmeye başlasanız toparlanamayacağınızı anlarsanız ya işte o durumdayım sözlük.

bu sınır çok önemli.
burayı aştık mı umurumuzda olmuyor artık.

bi yerlerden hayata tutunmak gerekiyor.

yolun sonuna geliyoruz yavaş yavaş.

Efsane yalnızım.

Öyle böyle değil.

Aklınızın alamayacağı kadar.

itirafım: Sözlüğün Google'dan bir şeyler aratan insanların karşısına çıkması için görüş alınan bir yer olduğunu zannederek girdim. Ben dahil herkesin forum formatında bile şeyler yazamadığını gördüm. WhatsAppta kurulan alakasız insanların bulunduğunu gruplara benziyor. Şikayetim yok da ayak uydurabilmiş miyim?

Yine dert dinliycek biri lazim bu seferki kisa bisey danisip gitcem.

Gonullu yok mu?

-bazen kendimi yalnız hissettiğim olabiliyor.
-paraya çok önem veriyorum.
-insanlarda ilk önceliğim zeka.
-mantıksız hareket edince huzursuz hissediyorum.
-kapitalist sistemi seviyorum.
-insanların yüzlerine gülüyorum ve hep saf konumundayım. çok hoş oluyor benden hiç kimse kötülük beklemiyor heheh.

Yalnızlıktan ölüp ölüp diriliyorum.

Bazı gerçekleri kendime itiraf etmeyeli bayağı oldu. Kabullenmem gereken bazı şeyler var ama önümü göremiyorum kafamı kaldırdığım zaman hep onu görüyorum. Araftayım onunla beraber ve ondan kurtulamıyorum çok seviyorum çok seviliyorum ama kavuşamıyorum. Başkasına yan gözü bırak hiçbir şekilde bakamıyorum sonum iyi değil ve ben bunu bile isteye yapıyorum.

Önümde 15 günlük kafamı kaldırdığımda onu görmeyeceğim bi süre var. Bakalım Kafamın içinden, gözümün önünden ve anılarımdan atabilecek miyim.

Son bir haftadır yoğun bunalımdaydım babamla annemi arayıp size iyi bir evlat olamadığım için özür dilerim sizi seviyorum falan diye ağladım hatta. Sınavlarım açıklanıyor yavaş yavaş. Yaz okuluna gideceğim ailem üstten ders aldığımı sanıyor fakat ben alttan alıcam neyse sıkıntı yok çok şükür halimize.

Diyeceğim o ki her şey gelip geçiyor dostlarım yalnız değilsiniz. içselleştirmeyin olayı yahut yalnız benim başıma geldi diye düşünmeyin. Yengem meme kanseriymiş bugün öğrendim göğsünü alacaklarmış sağlıktan ötesi var mı. her olumsuzlukta çöküyoruz yapmayalım destek olalım.

Karşıma çıkan her zorlukta kaçtıgım,bir sorunla karşılaştığımda çözmek yerine kaçtıgım doğrudur.

Akşamdan beri aralıksız uyuyorum. Şimdi gözümü açtım ve tekrar devam etcem. Evet tek itirafım budur günaydın. Hoşçakalın...

Of. Eve gelmeyi sevmiyorum. Herkes o kadar hasta, yorgun, bezgin ve laf anlamaz ki zaten kendime bile yetmeyen hayat enerjim çekiliyor benden. Yataklardan çıkamayacak kadar depresyona saplanınca da niye böyle oldu bu kız diyorlar.

Abartmiyorum guneste hava 40 derece suan ve ben orucum ve disardayim ve islerim var. bayilmaktan korkuyorum cidden.

Edit: eve gelir gelmez buz gibi suya attim kendimi allahım son gün...