babam sagolsun, esının ısmıne uysun dıye secmıs. oyle uygun kı annemı ya da benı cagırdıgında, hangımızı cagırdıgını anlamadıgımız ve tekrar soylemesı ıcın oralı olmadıgımızdan dolayı ıkı kez tekrar etmek zorunda kaldıgı ıcın sımdı bın pısman.
yıl 1999... soğuk bir şubat günü ...
aile büyüklerimizden biri 'ismi kerem olsun mu' şeklinde bir fikir ortaya atıyor. ve diğerleri itiraz etmiyor. sonra herkes sanki bu büyük olay yaşanmamış gibi tvnin karşısına geçiyor. pek havalı değil ama olsun.
ben doğmadan önce dedem zeynep olsun demiş, amcam zehra olsun demiş, halam damla olsun demiş, dayım fahriye olsun demiş. annemse bu çocuk erkek, boş yere heveslenmeyin demiş. sonra teyzem ercüment, ananem ismail, küçük amcam sezer olsun demiş ama annem ismimi emre koymuş. dikkat ettim de ismimin baya ilginç bir hikayesi varmış, lan herkes ne kadar meraklıymış bana isim bulmaya.
dedem dumlupınar ilköğretim okulunda çalışıyorken kalp krizi geçirip ölmüş. babam uyuklarken annem babama ismimin ne olacağını sorduğunda babamın cevabı "kız olursa pınar, erkek olursa ahshrrrr horr horr..." olmuş.
hayır, adım ahshrrrr değil.
diğerleri gibidir. iki ismim var biri dede adı diğeri benden bir süre önce doğmuş olan bir keratanın adı. kerataya verilen isim annemin hoşuna gitmiş ve çift isimli olmuşum. iki ismimi bir arada kullananlar da var ama tuhaf kaçıyor biraz. hani böyle "pipican" gibi birşey oluyor.
henüz 10 günlük iken büyük kuzenim (kendisi o dönem 17 yaşındayıdı, ismi ezgidir ve taş ötesi bi hatundu) bizi ziyarete gelmiş. o sıralar da ailede bir gerginlik; babam kendi babasının, annem kendininkinin ismi koyulsun diye diretiyor ve henüz ismime karar verilmemiş. neyse kuzenim beşiğin başında beni severken, komşunun piç çocuğu o sıralar lise 3'teki ozan gelip gidiyor sık sık ve yine soluğu kuzenin yanında, beşiğin başında alıyor.
aklınca beni sevip ezgiye şirinlik yaparak yaranmak istiyor bu lavuk. anne babam dahil herkes ozanın niyetinin farkında ama bi bok yapamıyorlar. ben n'apıyorum? malafatı ayarlayıp ozanın suratına işiyorum. herkes kopuyor, ozan bi daha bize uğramıyor. babam "oğlan kahramanlığını yaptı" diyor ve ismimi koyuyor.
Babamın bir 'faşist', annemin ise devrimci bir kadın olması sonucunda* kavga gürültü isim sahibi olduktan sonra, annemin diğer adımı da babamdan gizli sonradan kimliğe ekletmesiyle ortaya çıkan hikaye.
