Dün gece sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum.
Özdemir asaf
Birkaç mısra ile özetlemek gerekirse budur. Bundanibaret.
Maddi ve manevi bazı engelleri aşmakla uğraştığım, çoğunu aştığım, hepsini aştığımda çok mutlu olacağıma inandığım, sonra da "sen o zaman da üzülecek bir şey bulursun" dediğim bir hayatttır benimki.
Ait olmadıgım bir yerde
Alısamadıgım bir ortamda
Sevmedigim bir meslekte
Dengim olmayan insanlarla
Yapmaya zaman bulamadıgım aktivitelerle (zaman olsa da sosyal imkanların eksikliginden dolayı yapamıyorum)
Eksikligini hissettigim birinin yoklugu ile gecen bir hayatım var evet.
Okuyunca kulaga ic açıcı gelmiyor degil mi. Iste ben tam olarak bunları yasıyorum.
Uyan
Sakal traşı olup giyin.
15 dakika metroya yürü.
Metroda ezilerek işe git.
Çalış
Öğle yemeği için 10 dakika ara ver.
Çalış.
Ezilerek metroya bin.
Eve 15 dakika yürü.
Yemek ye.
Maksimum 1 saat internette dolan.
Uyu.
Uyan...
