bugün

bazen sonsuzlugunda kayboluyorum. yogunlugun belkide buyuyemememin en buyuk sebebidir. hani su 50'sinede girse hala cocuk kalabilecek insanlar varya, pek onlardan bir farkim olacagini dusunmiyorum. bagimliyim. dusuniyorum dusuniyorum sabahin 5ine kadar sadece hayal kuruyorum. bikmadan usanmadan. ama bazen bana fazla geliyor bu. beynimi susturamamak aklimi yitirecekmisim gibi hissetiriyor bana. hali ile hassaslasiyorum. ozellikle seslerden rahatsiz oluyorum. hicbirsey gormek istemeyip karanlik, bos ve sessiz bir odada bazen oturmak istiyorum. o odanin beynimi susturmayacagini bildigim halde. belkide hayal dunyam bana verilen en buyuk nimet vede lanet.
biz nerdeyiz sen nerdesin be.
sana sokiyim emi. millet neler neler düşünüyor yok aga tık yok bizim dünyada okul bittsin işte askerliği yaparız evleniriz iyi güzel bunlar yani benim hayal dünyam.
büyük düşünüyorsun be arkadaş. Şöyle gerçekleşecek şeyler de düşün arada. Dünya bu kadar pis bir yerken sen mi yapacaksın o kadar şeyi?
meditasyon: ben şizofren değilim!
Meditasyon: biliyorum canım.
Bu kadar gelişmene gerek yoktu, bilim kurgu romanı yazacak degilim.
hayal dünyam çok küçüksün içine sığamıyorum!
her şey olmak ama aynı zamanda bir şey olarak kalmak. düşününce düşünülemeyecek olan şey.
benden baskasi gormemeli o dunyayi. sonra nasil aciklarim aaa.
Dörtte üçü su kalanı da kara olan.
Renkli sansürsüz coşkulu.
Bu hayal gücü ile bir kaç bin sezonluk dizi çekerim. Anlatılmaz yasanır.