'eski bir bina denizin içinde boy gösteriyor. posilippo'ya girişte mergellina burnunu geçtiğinizde uzaktan kumtaşından bir kayalık denizin içinden yükseliyor gibi, delikler ve mağaralarla dolu. yaklaştıkça 17. yüzyılın o heybetli mimarisi tüm güzelliğiyle karşınıza dikiliyor. buna karşın şimdilerde bi harabe, neredeyse kullanılamaz halde ve yok oluyor. burası medina de las torres dükü, napoli genel valisi don ramiro guzman'ın 1642 yılında napoli doğumlu eşi anna carafa için yaptırdığı saray.'
palazzo donn'anna.
italyan yazar raffaele la capria 1961 yılında yazdığı kitabında böyle bahsediyor buradan ve devam ediyor. yeryüzünde onun kadar lokasyonuyla uyumlu ve tatmin edici bir başka yapı bulmak çok zor. saray pozisyonu ve denize yakınlığı sayesinde gün içerisinde güneş ışığı ve yansımalarla beklenmedik perspektifler sunuyor.
şu an ise otel olarak kullanılmaya devam ediyor. neredeyse 4 asır sonra böyle bi sarayda konaklama fikri heyecan veriyor. napoli.
Cenneti görmek istiyorum günahlarımın bedellerini ödedikten sonra başka birşey istemiyorum belki ondan sonra yaradan ile bir sohbet fazla birşey istemiyorum.
"serengeti'de akşam hiç sakin degildir.
serengeti'de hiç bir canlı güvende değildir.
serengeti'de güneş tepedeyken ebesinin nikahıdır." diye diye
florida'yı görmek isteyen beni
zorla serengetici yaptılar.
tamam ulan.
serengeti'ye gitcem.
"ebesinin *mını" görmeyi çok istiyorum. ne zaman arkadaşlarımı bir yere davet etsem "ooo ta ebesinin *mında lan orası başka zaman gidelim" diyorlar ve ben de böylece görememiş oluyorum orayı. içimde ukte kaldı lan. inşallah ben de bir gün görürüm.
