çalışmak düşüncesi bile beni yorarken çalışmak zorunda olduğumu bilmek. çok saçma değil mi gençliğini okuyarak ve çalışarak harcıyorsun rahata 50 yaşında eriyosun nabim ben 50 yaşında o parayı?
Var mı sizinde;
ne yapsanız yaranamadiginiz , sizi hep yüzüstü birakan , asla dinlemeyep anlayaman , hep acı çektiren , canınızı yakan , futursuzca konuşup ne hissettiğinizi önemsemeyen , sizi uykularinizdan eden , hayatta yaşama sevkinizi kıran ve insan olduğunuzu unutturan biri ?
Varsa dinleyin beni ; şimdi zihninizi kurcalayan ve bi parazit gibi sizi yiyip bitiren o karamsar duyguları unutun veya unutmus gibi yapın ve bu gece her seye inat derin bi uyku çekin.
Ben öyle yapacam çünkü.
Hani öyle bir zaman gelir, böyle kendinini bok gibi hissedersin, öyle bir zamanda kendine dıştan bakabilirsin. Ne yapıyorum lan ben? Dersin. Ve yaptığın, uğraştığın, göstermeye çabaladığın, amaçladığın her şeyin boşuna olduğunu fark edebilirsin. Ne yapacağını da bilemezsin, ortalıkta kalmış gibi, sanki bu yürümeyi öğrendikten sonra baştan yürümeyi öğrenmeye başlamak gibi acayip bir şeydir. Bu kadar acınası bir durum yoktur. Açıkçası ileride iyi olacağı düşünülen her şeyin aslında iyi de olsa, kötü de olsa bir önemi yoktur. Sonuçta her şey boşa... Kendi kendini yok ederken, kendinden kaçıp kurtulmak istiyor insan. Bu çok acıdır.
